Aireolia

Serena

Serena glimlachte licht en stak de dolk in het holster wat aan Riven's broekriem hing. 'Alsjeblieft dan maar, je bent een echte gentleman is het niet?' Ze liep een meter van hem af en haalde een hand door haar lange blonde haren. 'Als je ooit iets anders nodig hebt dan je dolk ben je welkom hoor, jochie.' Lachend liep ze naar haar bed en nam plaats.

Riven glimlachte toen ze de dolk weer terug stak. Hij rechtte zijn rug weer 'Alsjeblieft dan maar, je bent een echte gentleman is het niet?' Zei Serena. De vriendelijke glimlach bleef op zijn gezicht staan. Tsja hij was wellicht een piraat van beroep maar van binnen was het meer een enorme goedzak. 'Als je ooit iets anders nodig hebt dan je dolk ben je welkom hoor, jochie.' Zei Serena. Hoewel Riven er jong uit zag betwijvelde hij of serena werkelijk ouder zou zijn. maar het maakte hem niet veel uit hoe ze hem noemden. EN hoewel hij geen intressa had om zomaar boven op haar te springen zoals de gemiddelde piraat was hij ook nog zo'n type die om eventuele gevoelens wilde denken en haar niet wilde kwetsen. "Ik zal het onthouden." zei hij dan ook maar. Hoewel hij toch zijn beleefde afstand bleef houden kon hij het niet helpen dat het hem opviel hoe mooi ze eigenlijk was. een kleine blos, niet te zien door het vuil op zijn gezicht kwam op zijn wangen.

Stan

Stan besloot dat het het beste was om Serena zo snel mogelijk zijn plan voor te leggen.
Hij stak de kaart in zijn broek rand en gebruikte de tafel en de wandel stok om overeind te komen. Met een lichte strompel maar een gerechte rug verplaatste hij zichzelf naar de hut van de kapitein.
De deur stond op een kier en hij duwde hem zonder kloppen open.
"Dus hier zit je." Hij grijnsde naar de jongen, wiens naam hij nog steeds niet wist en bekeek de blik in diens ogen. Vervolgens naar de uitdagende houding van Serena. Hij had zijn kleding in ieder geval nog aan. Waaruit Stan al kon opmaken dat hij duidelijk niet zo grof was als hij probeerde over te komen. Stan stapte dan ook langs hem af. "Als je interesse hebt zou ik een koerswijziging willen doorgeven."

Serena

Stan kwam abrupt binnen lopen. 'Als je interesse hebt zou ik een koerswijziging willen doorgeven.' Zei hij tegen haar en met een glimlach nam Serena haar kompas in handen, niet lettende op Riven. 'Vertel op.' Zei ze tegen hem terwijl ze naar haar bureau liep en plaats nam in de stoel.

Stan

Stan strompelde naar het bureau toe. Hij moest iets doen aan die stomme wandelstok. Dit moest veel makkelijker kunnen.
Hij pakte de kaart uit zijn broek rand en legde deze voor haar neer. Hij wees naar de hoofdstad. "Hier ben ik vanmorgen vertrokken. Gister ben ik de stad vanuit het noorden benadert." Hij was juist vanuit het zuiden gekomen en had besloten de tegenover gestelde richting te kiezen.
"Toentertijd bewoog de Eleftheria in oostelijke richting." Wat ook de tegenovergestelde richting was van de werkelijkheid. Hij trok een lijn met zijn vinger.
"Vanaf hier." Hij drukte op de kaart. "Zou het me moeten kunnen lukken om hun spoor op te pikken. Dat is namelijk mijn manier om hun te vinden en een van de redenen waarom Garth mij er vaak voor uit stuurt voor een simpele boodschap. Naast dat ik met mijn zelf ontworpen voertuig in mijn eentje door het luchtruim kan komen, heeft mijn kracht een ander voordeel. Ik ben niet heel sterk in het sturen van de lucht zelf, het is vaak net genoeg om mezelf in de lucht te houden. Zoals je gemerkt hebt stort ik neer zodra er iets onverwachts gebeurt. Maar.. Niet veel anderen zijn zo bewust van de luchtstroming om hun heen als ik dat ben. Ik kan een schip zoals de Eleftheria die door relatief veel lucht magiërs en weinig techniek in de lucht word gehouden van kilometers afstand voelen."

-Cyan-

'Ik heb geen problemen met een vrouw, maar als een kusje is wat jij nodig hebt om dat onding uit te trekken...' Cyan stond op, drukte een snelle kus op zijn wang en plofte weer terug op het bed. 'En nu opschieten.' Ze wachtte zeer ongeduldig tot hij zou beginnen.

Serena

Serena luisterde naar wat Stan te vertellen hand en volgde met haar blik zijn aanwijzingen op de kaart waarna ze de punten aankruiste met de veer die ze in de inkt had gedoopt. Hmm, hij nam een alternatieve route. Die had ze nog nooit bevaren. Misschien was dat de tactiek van de Striders wel? Ze waren nog altijd even onvoorspelbaar. Met een schuine blik keek ze naar Stan's gezichtsuitdrukking, hij was neutraal en geen enkel spoortje van twijfel of bedenkelijkheid te zien. 'Goed, ik houd het wel weer gezien voor vandaag.' Serena rekte zich uit en borg de kaart op in haar bureaula. 'Jullie kunnen terugkeren naar jullie hut.' Een lichte grijns verscheen op haar gezicht en ze streek even over Stan zijn schouder. 'Jammer van je voet hé, anders had je nog wel even kunnen blijven hoor..' Ze grinnikte om haar eigen opmerking en liep naar haar bed waarna ze plaats nam en wachtte totdat de mannen vertrokken waren.

Stan

"Een echte man heeft zijn onderbeen niet nodig voor zijn vaardigheden. Ik ben juist heel behendig met mijn vingers." Stan grijnsde. De lompe praat die zijn vader altijd gebruikte wist hij maar al te goed. Hij was normaal alleen niet de persoon om het zelf te gebruiken. Maar juist omdat ze hem uitdaagde en daarna toch wegliep ging hij er vanuit dat hij het nu zonder enig gevaar kon maken. Na die woorden keerde hij haar dan ook de rug toe om zichzelf uit haar hut te verwijderen.

Arion

Hij knipperde verbaasd met zijn ogen toen ze alweer weg was voor hij goed en wel kon genieten van de kus.
'Buh, wat ben jij gierig zeg,' mokte hij. De aanblik van haar lichaam maakte echter dat hij zich er toch niet toe kon brengen om zich afzijdig te houden. Hij stapte uit de jurk en begaf zich naar het bed, waar Cyan al languit op haar buik lag.
'Waarom wil je eigenlijk dat ik je masseer? Je zei de vorige keer zelf dat ik er goed in was,' zei hij, terwijl hij haar rug begon te strelen.

-Cyan-

'Dat is alweer een week geleden minstens, ik moet natuurlijk wel bijhouden of je niveau op peil blijft,' antwoordde Cyan op een toon alsof het serieus de reden was, ondertussen genietend van de strelingen. 'Voor het geval je ooit iemand tegenkomt die wel van je kan houden,' voegde ze eraan toe, zich vaag herinnerd wat hij had gezegd over het volgen van lessen. 'Ik weet zeker dat ze het prettig zal vinden dat je wat ervaring hebt. En daarnaast is dit volkomen onschuldig.'

Arion

Hij trok zijn handen terug alsof hij zich gebrand had. Nukkig keek hij van haar weg.
'Vergeet het verder maar, Cyan,' zei hij chagrijnig, waarna hij naar zijn kleding reikte. Hoe kon ze zoiets harteloos zeggen nadat ze dat hadden besproken?

-Cyan-

Ze ging overeind zitten en hield hem tegen, zodat hij niet de kans kreeg zich aan te kleden. 'Ah toe, alsjeblief?' vroeg ze smekend, terwijl haar handen over zijn arm en schouders streken. 'Je gaat me toch niet in de steek laten nu?' vroeg ze voorzichtig. 'Ik dacht dat je gezegd had alles voor me te doen,' zei ze, haar blik afwendend alsof ze gekwetst was, maar ondertussen wel doorgaand met het strelen. 'Ik heb het nodig...En het is niet alsof ik gelijk maar over het schip kan gaan banjeren ervoor. Daarnaast wil ik dat jíj het doet, is dat zo verkeerd?'

Arion

Hij wilde boosop haar blijven en haar vertellen dat hij geen speeltje was dat zich zou onderwerpn aan haar nukken en grillen, maar haar opmerking over het in de steek laten raakte he dieper dan hem lief was. Onwillig draaide hij zich terug naar haar.
'Ik wil niet dat je 'het' nodig hebt, Cyan. Maar ik geef het je. Omdat je wilt dat ik het doe.' Het was in elk geval al iets.
Hij geloofde dat zijn vader hem ooit iets had gezegd over verliefd worden op hoeren. Dat het iets was voor de domste idioten die er op de luchtschepen rondstruinden of iets dergelijks.
Hij drukte Cyan zachtjes neer en zette zich aan het werk, zo professioneel mogelijk blijvend, alsof ze een stuk machinerie was in plaats van Cyan.

-Cyan-

Cyan was blij dat hij toegaf, maar toch teleurgesteld dat hij zich in leek te houden. Het maakte dat ze er niet echt van kon genieten.
'Wil je het alsjeblieft doen zoals de vorige keer?' vroeg ze voorzichtig, een smekende toon leggend in haar stem. 'Je was toen zo lief voor me...' Ze hoopte dat hij toe zou geven, anders zou ze nooit door kunnen zetten met wat ze van plan was.

Arion

Hij keek haar waarschuwend aan. 'Cyan, ik was toen lief voor je omdat het meer voor me betekende dan slechts werk. Ik dacht dat je het daarop wilde houden, dus geef ik je nu slechts dat wat ik aan een klant zou geven,' antwoordde hij rustig. 'En als je meer wilt...' Hij liet een vinger langs de rand van haar broekje glijden, 'zul je je moeten verontschuldigen.' Wat zij kon, kon hij ook. Hij grijnsde lichtjes.

-Cyan-

Ze hield even haar adem in en vergat helemaal wat ze moest zeggen door zijn plagerij. om te voorkomen dat hij zou stoppen draaide ze zich naar hem om voor ze hem antwoordde. 'Het spijt me,' zei Cyan terwijl ze hem in de ogen keek, geen idee wat ze precies gedaan had waardoor hij zo reageerde. Ze voelde een sterke neiging in haar opkomen en volgde het voor ze er erg in had, op het laatste moment echter wist ze te vermijden hem een kus te geven door haar lippen vlak naast zijn mond te laten belanden. Gelijk draaide ze zich om en ging ze weer liggen.
'Ga door asljeblieft,' voor haar gevoel klonk ze smekender dan ze gepland had.

Arion

In plaats van de nee die hij had willen zeggen, kwam er een ja uit zijn mond. Hij kon het niet helpen. Hij was ook maar een man. En ze verleidde hem nu al veel te lang. Hij voelde haar warme lichaam onder zijn handen kronkelen, hoorde haar zwaar ademen. Goed, misschien was lust wel belangrijker dan principes. Maar dat nam niet weg dat hij echt meer wilde dan dit...
Hij liet zijn handen lang de zijkant van haar borsten glijden en stelde zich in gedachten voor hoe he zou zijn als ze zich om zou draaien. Als hij haar aan kon kijken terwijl hij... Zijn kaken en oren werden rood.

-Cyan-

Toen hij ditmaal zijn handen weer van haar rug liet afglijden en in het gebied erbuiten begon te strelen, besloot Cyan hem er niet op te wijzen. Dit was immers wat ze wilde. Instinctief draaide ze zich om en wachtte ze op zijn reactie, hem zo lief mogelijk aankijkend om het echt duidelijk te laten zijn dat ze toch wel zeker wilde dat hij doorging.

Serena

Toen beide jongens haar hut verlaten hadden rekte Serena zich uit en liet zich praktisch vallen op het bed wat in haar hut stond. Terwijl ze op haar buik ging liggen spreidde ze de kaart uit en leunde met haar hoofd op haar handen. Natuurlijk, ze wist heus wel dat Stan haar niet direct de goede route zou geven. Zoiets zou zij natuurlijk ook niet doen. Dan verraadde je je bemanning en dan werd je gelijk uit de sekte geschopt.
Het beloofde een zonnige dag te worden. Serena verliet haar hut en besloot eerst naar de hutten van de piraten te lopen. Met haar hak tikte ze op de houten trap en een grijns verscheen op haar gezicht toen ze alle slapende gezichten zag. 'Wakker worden, en zet je luie donder aan het werken stelletje nietsnutten!' Riep ze door de gangen en vrolijk fluitend vervolgde ze haar weg het bovendek op. Ah, ze was in een goed bui vandaag.

Arion

'C...Cy?' vroeg hij onzeker. Hij wendde zijn blik echter niet af, zoals hij ongetwijfeld een week geleden nog gedaan zou hebben. Hij trok zelfs zijn handen niet terug, maar liet ze rusten waar ze waren; op haar zij. Hij vroeg zich af of hij wel door moest gaan. Dit ging verder dan gepland. Maar aan de andere kant...
De blik di ze hem toewierp maakte dat hij zijn controle begon te verliezen. Oh god. Daar ging hij weer.

-Cyan-

'Wat is er?' vroeg ze voorzichtig, terwijl ze overeind ging zitten en zo praktisch bijna tegen hem aan zat. 'Wil je niet meer?' Cyan liet in haar stem duidelijk doorklinken dat als hij nu nee zou zeggen ze zich heel erg afgewezen zou voelen. Ze legde haar handen tegen zijn wangen voor ze haar blik nog een tikkeltje smekende maakte. 'Toe, ga door, alsjeblieft?'

Arion

'Maar Cyan...dit is meer dan ik...meer dan we deden toen...' Hij begon op haar blik voorzichtig haar buik te strelen. Wat zeur je nou, dacht hij kwaad. Dit is toch wat je wilde? Gedraag je verdomme eens niet als een groen schooljoch en behandel haar zoals je iedere andere hoer zou behandelen. Ze wil niets meer zijn dan dat.
Maar ze was meer.

Spoiler:

Zijn ontwijkende gedrag kon echter gemakkelijk worden aangezien voor aarzeling of schaamte.

-Cyan-

Ze ergerde zich lichtjes aan zijn iets te beschaafde gedrag. [i] Wat voor man is hij dat hij niet gebruik maakt van wat binnen handbereik is?[/b] Het voelde haast alsof ze weer werd afgewezen. Ditmaal liet ze het echter niet toe. Om niet al te onbeschoft over te komen probeerde ze zo voorzichtig mogelijk zijn handen naar haar boezem te leiden, tot ze zich bedacht dat die voorzichtigheid haar waarschijnlijk niet ging opleveren wat ze wilde en Cyan besloot zijn handen maar gewoon vast te pakken en te planten waar ze ze wilde hebben.
Toch was er wel iets aan zijn terughoudendheid geweest wat haar aantrok.

Arion

Hij probeerde zijn ademhaling weer onder controle te krijgen. Ietwat verbaasd en verrukt keek hij omlaag. Ja, hij hield haar toch echt vast daar.

Spoiler:

Hij zette alle ongemakkelijke gevoelens even opzij en probeerde te doen wa ze hem geleerd had. Professioneel blijven. Je overgeven aan de taak voorhanden in plaats van je gevoelens. Vakkundig beroerde hij haar huid op zoveel mogelijk manieren, goed oplettend op tekenen die erop duidden dat ze iets prettig vond.

-Cyan-

Ze genoot van zijn aanrakingen, het voelde heerlijk. Precies wat ze nodig had na de lange reis. Hoewel, precies. Cyan liet hem nog even doorgaan voor ze besloot dat het tijd was voor de volgende stap. Voor hij kon protesteren sloeg ze haar armen om hem heen en trok hem ze hem tegen haar aan.
'Ga verder, alsjeblieft,' zei ze, voor ze een kus in zijn nek drukte. 'Doe het voor mij...'