Aireolia

Arion

'Verder, Cyan?' Het verbaasde hem hoe hees hij klonk. Hij had gedacht dat hij zichzelf wat meer onder controle had. Maar het gevoel van haar lichaam onder het zijne en de gedachte aan wat ze allemaal voor fantasiëen zou kunnen laten uitkomen daarmee... Hij was echt blij dat hij zo'n sterke wil had. Een sukkel met minder zeflbeheersing zou nog helemaal tot het uiterste met haar gaan. Hij niet. Hij zou het hierbij laten, nam hij zich voor. Niet meer dan een massage.
'Hm, bedoel je zo, ongeveer?' Hij boog zijn hoofd iets en liet zich door Cyan op haar borst drukken. Zijn lippen vonden een houvast en zacht raakte hij haar met zijn tong aan. het bleef een massage, of hij nu zijn handen gebruikte of iets anders.
'

Arion

Spoiler:

Arion

Spoiler:

.

Rinah

Ze rolde uit haar hangmat toen de stem van de kapitein door het ruim galmde. Al vanaf het begin sliep ze, zoals wel meer vrouwen, gewoon tussen de mannelijke bemanning. Maar geen van die mannen zou het ook maar in zijn hoofd halen om haar aan te raken zonder haar toestemming. Ze wisten het allemaal. Ze sliep met een mes onder het kussen, en dat was niet de enige plek waar ze een mes verborg. In het begin hadden sommige het wel geprobeerd. Maar de enige die doorgezet had durft zelf niet meer op het schip te vertonen. Zonder enige schaamte wisselde ze het dunne hemdje waar ze in sliep voor een korset, short en een losse rok die van de voorkant open was. Daarna stuiterde ze binnen enkele seconde het dek op, waarmee ze een paar luie bemanningsleden nog schaamte loos uit hun hangmat stootte. Vanaf het dek klom ze omhoog de mast in. Waar ze keek naar hoe de zon op kwam. Rinah was benieuwt naar de nieuwelingen die de vorige dag waren neergestort. Ze had de ene al gezien toen hij met de rovers aan land ging. Maar niet van dichtbij. Ze mocht zelf nooit aan land als ze een zogenaamde stille buit wilde hebben. Ze kon nou eenmaal niemand beroven zonder dat ze het door hadden. Maar die ander had ze niets van gezien. Ja ze had gehoord dat hij van de Striders was. Iets wat ze wonderlijk vond. Niemand wist ooit iets af van de Striders.

Stan

Stan had niet veel geslapen. In plaats daarvan had hij een van de tafels uit de ruimte gesloopt en met de materialen een stel krukken gebouwd. Hij had het zo stil mogelijk gedaan. Ookal was er best een kans dat het Riven wakker gemaakt had. Hij stond nu midden in de kamer en probeerde hoe hij er mee rond kon komen.

Arion

Hij kon zich er niet toe brengen om daar iets op te zeggen. Dankjewel? Dat klonk alsof hij haar gewoon een dienst had verleend. Alsof hij haar even had aangeboden een mand vol goente voor haar naar huis te dragen. De gelukzalige, liefhebbende glimlach die op zijn gezicht had gelegen vervaagde en zijn ogen verloren hun warmte. Hij wendde zijn gezicht af en staarde naar de muur, woedend op zichzelf. Hoe kon het gebeuren dat hij zich aan haar over had gegeven? Hij had gezworen daarmee te zullen wachten tot ze hem op zijn minst had gezegd dat zij zich ook tot hem aangetrokken voelde. Hij wíst gewoon dat ze dat voelde. Toch? Of deed ze bij alle mannen zoveel moeite en was hij gewoon de zoveelste sukkel die in haar tuucjes trapte?
'Ik hoop dat je je nu wat beter voelt,' zei hij uiteindelijk afstandelijk.

-Cyan-

Het stak toen hij zo bot reageerde, maar het versterkte daarnaast ook alleen maar haar mening dat hij, net als ieder ander, niet van haar kon houden. Dan had hij niet zo gereageerd, dacht ze, al had ze geen idee hoe dan wel.
'Is er iets?' vroeg ze voorzichtig, terwijl ze met haar handen over zijn huid strelend. 'Ik heb toch niet verkeerd gedaan?' Ze kon zich maar al te goed herinneren hoe pijnlijk het voor vrouwen kon zijn en vroeg zich af of het bij mannen ook wel eens minder prettig kon zijn. Cyan wilde absoluut niet dat hij er een slechte ervaring aan had overgehouden, als het aan haar lag namelijk zou ze nog wel vaker van zijn diensten gebruik willen maken. Het was waarschijnlijk toch niet dat ze op het schip kon gaan rondwandelen om de mannen te verleiden, een massage hier en daar zou nog gaan, maar verder...Ergens had ze een idee dat ze daarmee niet veel verder zouden komen op de zoektocht naar de prinses.

Arion

Hij zuchtte en keek haar rustig aan. 'Nee Cyan.' Hij kwam half overeind en duwde haar in een vloeiende beweging zacht neer op het bed, waarna hij haar toedekte met een deken. 'Het ligt aan mij.' Hij aarzelde even, voor hij toevoegde: 'Jij was absoluut geweldig.' Hij kuste haar even vluchtig op haar mond, voor hij opstond en met een deken om zich heen geslagen naar het raam liep. Hij tuurde in de verte, zonder echt iets te zien. Hij moest even alleen zijn, dacht hij. Voor hij gek zou worden van zichzelf. Wat kon hij nog meer willen dan dit? Hij zou zeker niet meer van haar kunnen kríjgen, dus waarom kon hij niet gewoon tevreden zijn? Hij wilde dat hij het wist.

-Cyan-

'Oh,' antwoordde Cyan, zijn woorden stelden haar toch enigszins gerust. Ze liet zich door hem toedekken en draaide zich vervolgens om toen hij van haar wegliep. De deken was naar haar zin vele te dun om ook maar enigszins wat warmte te kunnen geven, veel liever had ze dat hij bij haar kwam liggen zodat ze weer van zijn hitte gebruik kon maken, ze vreesde echter dat het nu even niet mogelijk was.

Riven had die nacht stan wel bezig gehoord maar er weinig aandacht aan besteed. toen hij die ochtend wakker werd fronste hij dan ook toen hij zag hoe de tafel er aan toe was en hoe stan nu met twee krukken rond liep. "Jij zit ook niet echt stil he?" vroeg hij met en onschuldige grijns.

Stan

"Ehz? Nee kan ik niet, ook nooit gekund." Hij bewoog zich naar Riven toe. "Zit loopt een stuk makkelijker dan zo'n slappe stok." Hij grijnsde.
"Weet je wat ik nou nog steeds niet snap? Hoezo viel jij boven op me?"

Riven grijnste opnieuw ontschuldig. "Stom toeval? Ik werd overboord gegooid van het schip waar ik eerst op werkte waarna ik dus halverwege mijn val boven op jou landde." zei hij, wel schip en om welke reden vond hij niet belangrijk om te vertellen, dat as nu immers toch verleden tijd.

Stan

Stan lachte, "Stom toeval inderdaad, waarom werd je overboord gegooid?" Hij bewoog zich naar een kast en keek naar de inhoud. Er stond niet veel boeiens tussen.

Riven volgde Stan met zijn ogen toen hij naar de kast toe liep en hij haalde zijn schouders op. "Blijkbaar vergat ik voor het eerst in de negen jaar dat ik daar rondliep de deur goed af te sluiten van de gevangenen." dat de gevangenen slaven waren besloot hij maar even achterwege te houden. "Of ze hadden de sleutel gejat weet ik het, dus er was een kleine opschudding. Het was niet alsof ze ergens heen zouden kunnen. maargoed de kapitein kan nou eenmaal niet zoveel hebben dus hij gooide me overboord." er verscheen toch iets van een ondeugende grijns nu.

Stan

"Ha. Goed voor elkaar." Hij grijnsde toen hij zich terug keerde. "Volgende keer wel beter mikken als je valt. Zoals je zelf zei, ik kan niet stilzitten en van dit been word ik niet echt vrolijk."
Een glimlach bleef echter op zijn gezicht staan. "Heb je je hier gister een beetje vermaakt?"
Hij wiebelde een beetje speels heen en weer op de krukken.

Serena

Fluitend liep Serena over het dek, op weg naar de hut van Riven en Stan. Met haar voet duwde ze de deur open en zag dat de jongens al wakker waren. Ah, wat jammer nou. Ze ving de laatste zinnen van het gesprek op en met een grijns leunde ze tegen de deurpost. 'Vandaag krijg je nog veel meer vermaak.' Toen viel haar blik op de lege plek en de krukken die Stan ter ondersteuning gebruikte. Hij was inderdaad handig met zijn handen.

"Heb je je hier gister een beetje vermaakt?" vroeg stan. Riven wilde net antwoorden toen de deur openging. hij draaide zich om om te zien dat het Serena was die binnen was gekomen. 'Vandaag krijg je nog veel meer vermaak.' Zei deze. Riven draaide zich nu volledig bij om naar beide personen te kunnen kijken tijdens het gesprek. "Wat zijn de plannen voor vandaag?" vroeg hij serena toen met een ondeugende grijns. het was meer een vast egezichtsuitdrukking dan anders wat, maar de grijns was er.

Stan

Stan keek van de een naar de ander. "Alleen voor hem? Aangezien ik gisteren niet veel vermaak gehad heb."

Serena

'Oh nee hoor, maak je maar geen zorgen.' Serena trok Riven van het bed en duwde hem de kamer uit. 'Ga naar de stuurman en geef hem deze koersen, daarna zien we wel verder.' Vlug duwde ze een papier in zijn handen en keerde zich om naar Stan. 'Hinkel je mee?' Vroeg ze grinnikend aan hem terwijl ze een pluk van haar lange blonde haar rond haar vingertop wikkelde en richting haar hut liep.

Stan

"Ik hoef niet meer te hinkelen." Hij liep behendig met zijn zelf gefabriceerde krukken achter haar aan. Hij grijnsde. "Met deze dingen kan ik me in ieder geval met een normaal menselijke snelheid verplaatsen. Ik hoop dat je niet al te gehecht was aan die tafel."

riven werd plots overeind getrokken. hij fronste toen hij met een papiertje de kamer uit geduwd werd om naar de stuurman te gaan. wel in elk geval vertrouwde ze hem goed.. als hij kwaad in de zin had had hij nu de koers kunnen aanpassen voor iets waar hij zelf zin aan had. hij keek eens op het papier, hij fronste, wat had ze daar nou te zoeken? toch liep hij maar naar de stuurman toe. het was beter eerst de kat uit de boom te kijken voor je besloot rebels te doen. dan wist je in elk geval wat je kon maken en wat absoluut niet. hij liep naar de stuurman en klopte aan.

Arion

'Cy, ik ga kijken of Lunara nog wat te weten is gekomen over de verblijfplaats van de prinses,' zei Arion uiteindelijk. Hij legde de deken af en begon zich aan te kleden. 'Het is donker genoeg buiten. Niemand zal me ontmaskeren.' Hij schoof de appels terug in de plompe jurk die deel uitmaakte van zijn kostuum en liep even aar de spiegel om zijn haren te fatsoeneren. Zo zonder make-up was er in fel licht geen twijfel over mogelijk dat hij niet al te vrouwelijk was. Maar het was maar een klein stukje, en er zou niets fellers schijnen dan een paar olielampen.

Serena

Serena nergeerde Stan's sarcastische opmerking en wou net de deur van haar hut openen toen een bemanningslid haastig naar haar toe kwam lopen. 'Kapitein, Kapitein! Er vaart ons een vloot tegemoet, er is ontdekt dat het een gestreepte vlag aan de stok heeft mevrouw!' Serena dacht even snel na. 'Roep de bemanning bij elkaar op het dek, deze kans kunnen we niet laten glippen.' Even wisselde ze een blik met Stan. 'Jammer dat je de pret moet missen door je gebroken voet, maar je kunt toekijken als je wilt?' Vroeg ze aan hem met een grijns waarna ze naar het dek liep, waar de piraten zich al verzameld hadden. Een jonge knul liep op haar af en duwde een verrekijker in haar handen. 'Jullie hebben gelijk, maak je klaar voor een nieuwe buit.' De piraten schreeuwden vol enthousiasme en begonnen hun wapens te verzamelen en de kanonnen te laden. 'Val aan op mijn teken, niet eerder!' Riep Serena en keek naar Stan die naast haar stond. 'Let op hoe wij het hier doen.' Ze trok haar zwaard uit haar holster. 'Vuur!'

Stuurman

De stuurman hoorde geklop aan de deur en zette het roer op de klem. 'Binnen.' Riep hij naar de bezoeker, maar bleef de route in de gaten houden.