Aireolia

Ria

'Moet ik bij haar op een kamer?' kon ze het niet laten te vragen. Het kwam er diep ongelukkig uit. Er was een reden waarom ze Cyan zoveel mogelijk alleen had laten slapen de afgelopen week. Er was een reden waarom ze veel meer met Lunara op was getrokken. al kende ze Cyan langer. Een blik op Cyans gezicht na haar woorden zei haar genoeg. Dit werd oorlog.

'Is er niet iets wat je heel graag zou willen, maar omwille van regels niet kunt doen?' Vroeg Tobias Aaricia. Aaricia keek hem aan. iets wat ze zou willen maar niet zou mogen? ze glimlachte voorzichtig. "Oh maar.. dat zijn zoveel dingen.." stamelde ze zachtjes. Ze beet op haar lip, moest ze dit wel doen? haar vader zou woest worden als hij het zou horen, maar dan.. wanneer werd haar vader nu niet kwaad? wanneer had haar vader eigenlijk goed gedaan voor deze mensen. Ze haalde voorzichtig wat dieper adem. "Ik zou gewoon.. wel wat betreft thuis.. ik zou zelf mijn kleren wel eens uit willen kiezen, die rokken zijn warm maar ontiegelijk zwaar en dat korset belet dat je ook maar iets meer kan doen dan voorzichtig wat lopen. en mijn haar.." ze haalde haar hand naar het touwtje en maakte die los zodat haar vlecht los viel. "Ik word er gek van hoe het altijd maar word opgestoken. Zoals ik eerder al zei ik zou gewoon eens weg willen uit het paleis. en hoewel ik het niet zou moeten accepteren vind ik het geweldig om gewoon bij één naam genoemd te worden in plaats van een tite." ze glimlachte voorzichtig. "Voor é'n keer zou ik gewoon alle danspassen aan mijn laars willen lappen tijdens te lessen en gewoon doen.. gewoon doen wat mijn gevoel zegt te doen. niet wat het boekje zegt. ik.." Ze keek tobias aan. "Ik weet dat ik het niet slecht had, dat ik niet hoor te klagen. maar voor mij was thuis niets meer dan een gevangenis met luxe. luxe waar ik nooit om gevraagd heb."

Lunara glimlachte naar haar neef en knikte. ze keek op naar ria ze voelde zich aan de ene kant schuldig dat ze haar nu bij cyan moest laten, maar aan de andere kant. ze was altijd al alleen geweest al die jaren. en ze zat er niet op te wachten om nu ineens een grote gezellige vriendenkring om zich heen te creëren. het was dan ook al heel wat dat ze zich wellicht aan wilde sluiten bij een groep. maar ze had het dan ook gehad met de koning, na zijn val zou het toch weer ieder voor zich worden.

-Tobias-

'Je hoeft de kleding die je nu aan hebt ook niet verplicht te dragen,'antwoordde Tobias grijnzend. 'Het staat je ter alle tijde vrij ze uit te trekken...' Hij keek toe hoe haar haar los over haar schouders viel. 'En er is ook niemand die hier zegt wat je met je haar moet doen, het staat je zo ook veel beter...' Hij ging dichter bij haar staan. 'Mag ik je een gunst vragen, Ally?' Met een van zijn handen pakte hij haar hand vast en de andere legde hij om haar middel, waarna hij haar naar zich toetrok. 'Wil je met me dansen?'
Aan de ene kant vond hij het vreemd dat ze het niet gelukkig was in het luxe leven dat ze geleid had, als de andere keuze het armoedige bestaan was dat hij gewend was...Toch moest hij zichzelf de vraag stellen of hij zijn vrijheid op zou geven als hij een kans kreeg een leven te leiden zoals zij had gedaan. Iets in hem zei dat er maar een antwoord op die vraag mogelijk was.

---

-Cyan-

'In deze kamer, welteverstaan,' antwoordde Kyle. 'Als jullie het niet erg vinden wil ik nu graag mijn nichtje alleen spreken.' Voor Cyan ook maar kon antwoorden was hij al met haar door een andere deur verdwenen. Op zich was het niet zo erg een kamer te moeten delen, vond Cyan, al sliep ze nog altijd liever alleen. Dan wist ze tenminste ook zeker dat ze aan slapen toekwam en niet dat er elk moment van de nacht een of andere wellustige vent kon besluiten haar wakker te maken om het een of ander. Niet dat ze niet gewild wilde zijn, maar dat hoefde ook niet te betekenen dat zijzelf constant moest willen.
Ze hoopte erop dat er in ieder geval twee bedden zouden staan, maar er stond enkel een vrij smal tweepersoonsbed. Smaller dan dat ze gewend was althans. Ruimte voor zelfs maar een bank erbij was er niet. Duidelijk een wat simpelere hut dus. Wel zag ze een kast en een tafeltje, net zo neergezet dat het tenminste leek alsof er nog loopruimte was.
'Dat gaat gezellig worden,' zuchtte Cyan.

Aaricia wendde blozend haar blik af toen Tobias zei dat ze haar kleding ook wel gewoon 'uit kon trekken' Dat ging haar een stap te ver. Ze keek vanachter haar wimpers verlegen op toen hij haar complimenteerde over haar haar. Haar blik veranderde naar een stel vragende puppyogen toen hij zijn arm om haar heen sloeg. Ze slikte toen hij haar tegen zich aan trok, wat ging hij doen? 'Mag ik je een gunst vragen, Ally? Wil je met me dansen?' vroeg Tobias haar toen. Ze bloosde opnieuw en glimlachte. Ze voelde haar hart een sprongetje maken en ze knikte. "Het zou me een eer zijn." wilde ze zeggen, maar ze slikte haar woorden in. nee dat was te beleefd. en vanaf nu werd ze rebels. "Graag." antwoorde ze dan ook terwijl ze hem met stralende helderblauwe ogen aankeek.

Lunara liep met Kyle mee verder. toen ze samen een andere hut in waren gelopen draaide ze zich weer naar hem toe. Ze glimlachte. Straks zou ze de rets van haar verhaal wel willen vertellen. maar zijn gedrag maakte haar nieuwschierig. "Bicht maar op" zei ze. "Wat heb je verzwegen toen de andere erbij stonden?" Ze glimlachte naar haar neef, ze kende hem langer dan vandaag.

Riven liep kalm op de man af en bekeek de dolk alsof hij er werkelijk over dacht er voor te betalen. "Hmm, een mooi staaltje vakmansschap." zie hij. "Echter." hij kende deze man dus hij wist dat hij het er op kon wagen. deze kraam stond er om bekend zijn waar beter aan te prijzen dan dat het was. "Ik geloof niet dat dit werkelijk 14 karaats is." Hij pakte zijn eigen wapen erbij. Serena mocht dan wel zijn goed versierde dolk hebben. degene die werkelijk at waard was. maar voor de gene met weinig kennis leek deze veel meer waard te zijn ondanks dat het nep was. en hij wist dat de man hier er weinig verstand van zou hebben. althans niet zolang hij niet daadwerkelijk de grondige testen zou doen. "Kij dit mijn beste man is pas een goede dolk. 15 karaats diamanten met goud bezet." begon hij waarna hij nog wel meer onzin aan de man vertelde. ergens was hij blij nu, blij dat serene zijn dolk had. want nu hij de aandacht van de marktsman bij zijn nep dolk hield schoof hij de dolk die de man hem net had willen verkopen in het holster van waar de andere dolk eerder had gezeten. toen hij emrkte dat de man het niet was opgevallen en zijn blik nog altijd op de nep dolk hield liet hij zijn oog over de rest van het koopwaar glijden om te kijken of er nog meer interessant materiaal was om te stelen.

Serena

"Maar wie zegt dat ik niet meer kan bijvoegen dan meneertje vrijval mzz? " Serena keek afkeurend naar zijn vrijpostige houding. 'Je hoeft je heus niet breder te maken om me te imponeren hoor, als dat soms je bedoeling is.' Met een uitdagende grijns staarde ze terug en keerde zich toen van hem af. 'Je been zal met de goede middelen snel genezen zijn, daarna help je me bij mijn plan. Aangezien zo'n luchtscooter niet uit zichzelf de lucht in gaat moet je wel over wat luchtmagie beschikken, dat kan ik gebruiken.' Serena haalde een duur klokje onder haar jas vandaan en klikte hem open om de tijd te bekijken. Haar bemanning zou snel terug zijn met de nieuwe buit, een nieuw paar laarzen zou haar vast goed staan. Ze keerde zich weer om naar Stan en duwde hem met een vlugge beweging terug op het bed waarna ze zich over hem heen boog en haar gezicht dicht bij de zijne bracht. 'Ik zou je luchtmagie graag zien, de Striders verwachten nooit dat ik je bij me heb.'

Axis II bemanning

Een groot deel van de bemanning had zich al weer verzameld op het plein om aan boord te gaan van de Axis II, alleen Riven miste nog. Anthez keek vragend om zich heen maar zijn maten wisten het al evenmin.

De koopman keek verbaasd naar het voorwerp wat Riven in zijn handen had en bestudeerde het aandachtig. 'Nee maar, wat interessant. Zou je het misschien willen ruilen tegen iets in mijn stal?'

Stan

"Zo breed ben ik toch niet dus ik ben bang dat dat voor mij sowieso niet op gaat." Hij grijnsde.
Hij verloor echter snel zijn evenwicht toen ze hem een zet gaf en met een plof belande hij op het bed en liet hij de wandelstok vallen.
"Mm, je was toch wel zo slim om dat uit te vogelen." Hij keek naar haar op en hield een uitdagende grijns op zijn gezicht, hoewel het feit dat ze zo dichtbij was, en over hem heen hing met haar boezen recht voor hem, hem wel zenuwachtig maakte.
"Maar waarom zou mijn been genezen moeten zijn voor mijn magie? De twee staan niet met elkaar in verbinding hoor."
Hij was nog niet van plan zijn vaardigheden te tonen. Hij was dan wel aardig geoefend en lang niet zo krachtig als Imogen. Zij was echter niet zo geoefend als hem en kon toch ook wel een schik in de lucht helpen houden. Hij wist nog niet hoe veel hij deze Serena wilde laten zien.

Riven laade zijn buidel rustig vol met spullen van de kraam terwijl de man nog altijd alleen maar kek naar zijn neppe dolk. 'Nee maar, wat interessant. Zou je het misschien willen ruilen tegen iets in mijn stal?' Vroeg de koopman toen Riven eigenlijk het meest interessante spul er al tussen weg had gepikt. "Wel, als ik zo rondkijk zie ik niet veel interessante goederen meer liggen waar ik het tegen zou willen ruilen." hij borg zijn dolk op en keek zo onschuldig als maar kon. "Wat vreemd, ik dacht net toch echt meer spullen gezien te hebben." Hij keek op alsof hij iets langs zag rennen. "Mijn beste man ik geloof dat U bestolen bent." opperde Riven heel serieus en de man leek het te happen als zoete koek. "geen zorgen ik denk dat ik de dader in het vizier heb' zonder een teken te geven aan zijn body guard zette hij het op een lopen. "Hou de dief!" schreeuwde hij willekeurig in de drukte en ja hoor zoals verwacht begon er spontaan een broekie te rennen die zich aangesproken voelde. perfect. hij duwde wat mensen aan de kant om er langs te komen om voor het oog een held te lijken. Echter bij elke duw graaide hij wel wat mee en terwijl de mensen hem bewonderend na keke had niemand het door dat hij de grote dief van de dag was. Riven grijnste breed. Dus hij kon het nog. DIt was altijd zijn haven geweest. hier had hij succes. dezelfde technieke n het lukte steeds weer. Hij zag enkele wachters en rende achter de dief aa. Plots trok hij de jonge knul een steegje in en grijnste hij. "Maak dat je weg komt." Zei hij met een knipoog. "En bedankt voor je hulp." De jongen keek hem verbaasd aan maar peerde hem toen ook. Riven rende verder de steegjes uit, niet omkijkend of de ander hem bij kon houden en al grijnzend liep hij volgepakt met dure sierraden wapens en andere luxe spullen naar de groep. Hij grijnste breed naar de groep. "Jullie waren ook al klaar zo te zien?" zei hij grijnzend.

Ria

'Alsof ik erom gevraagd hebt, zeur die je bent.' Ze schopte nukkig met haar hak de deur achter zich dicht. Toen keek ze meesmuilend de kleine kamer door. 'En als je me nu gaat zeggen dat ik op de grond moet slapen ben ik weg,' zei ze waarschuwend. 'Spreekverbod of niet, dan ga ik een tweede bed eisen, óf een eigen kamer. Zul je eens zien wat er gebeurt.' Nijdig greep ze naar de sluiting van haar jurk, waarna ze die een eind opentrok. 'Dt is absoluut het slechtste plan ooit. Het verbaast me dat we niet gelijk overboord gezet zijn.' Ze graaide even in haar jurk.
Toen hield ze twee grapefruits in haar handen.
Nijdig schopte Arion het fruit in de hoek van de kamer. 'Ik ben het nu al spuugzat!' liet hij weten. Zijn stem was nog steeds hees, zijn keel bewerkt met een drankje van Floretta zodat zijn stem hoog en zacht klonk. In feite leek hij nu nog steeds echt op een vrouw die rondingen miste.

Serena

Serena ging weer rechtop staan. 'Ik kan je lucht magie toch niet gebruiken als je niet kunt lopen, dan moet ik je nog mee gaan slepen.' Zacht grinnikte ze om haar eigen grap en zwiepte met een sierlijk gebaar een pluk haar over haar schouder. 'Maar goed, eerst wil ik weten waar de Striders zich bevinden.' Met een doordringende blik keek ze Stan aan en wachtte op een antwoord. Ze moest en zou dat perkament terug krijgen.

Bemanning Axis II

Hun monden vielen open toen ze zagen met wat Riven aan kwam lopen. Zijn zakken waren volgepropt met waardevolle spullen en ook in zijn handen blonken juwelen. 'Niet slecht.' Zei Anthez toen verbluft. De piraten gingen aan dek en het schip werd losgemaakt van wal om weer verder de varen op de stoom. Een beetje teleurgesteld keek een klein deel van de bemanning naar hun buit die ze hadden binnengehaald, het was nog geen 1/3 van wat Riven in zijn rechterbroekzak had gestopt.

-Tobias-

Als antwoord begon hij bij wijze van muziek veen deuntje te neuriën, het plan was al in zijn gedachten ontstaan om zijn maten te vragen echte muziek te spelen als het schip alweer een eindje op weg zou zijn met het doorkruisen van het luchtruim. De melodie was afkomstig van een kinderliedje, eentje die hij als klein kind vaak gezongen had bij een spelletje. Mar het voldeed ook prima om op te dansen. Hoewel Tobias de prinses vasthield, gaf hij haar toch alle ruimte om te bewegen zoals ze zelf wilde, of om zich van hem los te maken. Al hoopte hij natuurlijk dat hij dat laatste niet zou doen. De hele tijd bleef hij haar aankijken in haar prachtig blauwe ogen.

---

-NPC-Kyle-

‘Dat je al bent waar je wezen moet,’ antwoordde Kyle. ‘Zij hoeven het niet gelijk te weten, ik heb geen idee tot in hoeverre ze te vertrouwen zijn. Ik weet echter wel dat je er hoe dan ook achter was gekomen, waarschijnlijk ook via mij, en dan heb ik liever dat ik je het nu persoonlijk vertel terwijl je alleen bent, dan dat je er later via via achter moet komen in het bijzijn van die twee. Ik zou het dan ook op prijs stellen als je ze nog even in onwetendheid hield. Als ze hier vervelend gaan doen maakt het onze kansen weg te komen nogal klein, als ze het onderweg doen is een reisje naar de grond zo gemaakt.’ Hij keek haar indringend aan, om zeker te weten dat de boodschap over was gekomen.

---

-Cyan-

‘Je bent gewoon nogal overtuigend als vrouw, ergens ook niet zo verwonderlijk…’ Cyan was ondertussen op het bed gaan zitten. ‘En als je eens zou doen wat je gevraagd wordt, zou ik niet zo’n zeur hoeven zijn.’ Ze keek toe terwijl hij het fruit nogal ruw behandelde. ‘Ik zou niet te ruw omgaan daarmee als ik jou was, ik verwacht niet echt dat het fruit hier voor het oprapen ligt…Oh en op de vloer slapen zal niet nodig zijn, zolang je jezelf maar gedraagt.’ Ze glimlachte even naar hem voor ze er vriendelijk aan toevoegde: ‘Als je netjes luistert kunnen we misschien weer verder gaan met de lessen, als je daar nog interesse in hebt tenminste.’ Ze zette haar handen achter zich op het bed, zodat ze wat achterover kwam te zitten en haar borst ietwat meer vooruit stak.

Stan

"Waar wil je me dan mee naar toe nemen? "Hij besloot maar te blijven zitten waar hij zat. Zijn goede been werd toch niet vrolijk van het constant dragen van zijn volle gewicht. "Maar ik heb geen flauw idee waar ze zijn. Ik zou sowieso eerst moeten weten waar ik zelf ben. Ik kan merken dat je het schip hebt laten aanleggen."
Hij bekeek Serena en de hut waar ze nu waren. "We spreken nooit coördinaten af. Dit heeft te makelen met het feit dat de Striders niet in de handen van de regering willen vallen. Maar ik heb zo mijn persoonlijke trucjes om ze altijd te vinden." Hij grijnsde en leunde met een hand achterover op het bed.
"Maar wat verwacht je nou? Dat ik me tegen mijn eigen familie ga keren?"

Riven grijnste slechts naar de verbaaade blikken en liep rutig het schip weer op. toen ze weg waren bekeek hij eens wat voor buit hij had binnengehaald. hijzelf was ook best onder de indruk. hij had dit keer echt heel veel geluk gehad wist hij. het was meer dan hij gemiddeld binnenhaalde. hij hoopte maar dat ze dit nu niet als zijn standaard zouden gaan zien want daar zou hij niet aan kunnen voldoen.

Blozend keek Aaricia Tobias aan toen hij begon te nuriën ze danste op een rustige manier met hem, nog altijd in de maat al waren de passen willekeurig. Ze glimlachte naar hem. rebels zijn.. dacht ze voorzichtig verbrak ze oogcontact met tobias om haar hoofd op zijn schouder te laten rusten. het maakte haar enigsinds nerveus omdat ze dit soort dingen nooit deed. maar tegelijk voelde het ook goed. ze glimlachte terwijl ze verder danste.

Lunara keek naar Kyle, Kyle was een rebel? eerst keek ze wat verbaasd waarna ze begon te glimlachen. "Eigenlijk moet het me ook niets verbazen dat ik goed zit als ik jou hier tref." zei ze met een glimlach. "Geen zorgen ik zwijg als het graf dat weet je, en zo erg is de grond nu ook weer niet." zei ze vervolgens met een glimlach. "Ik heb er de afgelopen jaren behoorlijk wat tijd op doorgebracht." bekende ze hem. Ze liep naar hem toe en omhelsde hem nog eens. "Het is goed je weer te zien."

Arion

'Nee, dank je. Ik dacht dat we dit al besproken hadden, Cyan. Ik ga die lessen niet meer volgen. Ik zorg dat ik dat verwende nest vind, we brengen haar bij pappie terug, krijgen onze afgesproken beloning en dan ben ik weg.' Hij wierp haar een koele blik toe. 'Wees gerust. Ik zal me zeer zeker kunnen gedragen. Het feit dat ik de hele week niet naast je heb geslapen zou je een hint kunnen geven over het waarom.' Hij liep naar de spiegel en keek ontevreden naar het gezicht dat terugstaarde. Absoluut niet zijn gezicht. Zijn oogleden waren donkerroze, waardoor de grijze kleur van zijn ogen intens zilver leek. Zijn lippen waren onnatuurlijk rood en vol, eveneens het werk van hardnekkige verf die hij er niet met water en zeep af had kunnen krijgen. Zijn wimpers waren nog donkerder geverfd en gekruld met een raar soort tangetje. Dat kreng had zelfs zijn haar zwart geverfd. Het was nu net zo zwart en glanzend als het hare, maar veel krulleriger. Jaren van ondervoeding hadden hem een mager, androgyn gezicht gegeven dat er nu, met de juiste toevoeging van wat schaduwen en poeder, rond en vrouwelijk uit zag. Hij was geen schoonheid, maar overduidelijk een vrouw. En vermoedelijk zouden mannen op zee niet erg kieskeurig zijn. Vandaar ook de voorgewende ziekte waaraan hij zou lijden. Jammer genoeg was de enige die eveneens tgen dit plan was geweest, Rada geweest. En meer omdat ze hem als leerling over wilde nemen van Cyan, dan om het plan zelf.

-Tobias-

Met moeite onderdrukte Tobias de neiging haar te kussen, nu ze haar hoofd op zijn schouder legde. Aan de ene kant had hij niet door waarom, hoelang kende hij haar nu? Een week? Langer? Hij had meisjes gekend met wie hij binnen een paar dagen al veel verder ging dan wat hij nu deed met haar. Sterker nog, soms had hij gewoon maar een dag te tijd voor hofmakerij...Al betekende dat niet dat hij met elke griet die hij tegenkwam het bed deelde. Vooral ook omdat sommige vrouwen er veel te veel waarde aan hechten. Zoals Rosalina. Hij wist dat Ally anders was dan Rosalina. Niet dat zij er geen waarde aan hechtte, althans hij had het vermoeden dat het voor haar nog meer betekende, maar ze was gewoon anders. Ze hoorde zo niet behandeld te worden.

---

-Kyle-

‘Je bent op de grond geweest? Hoe ben je dan weer boven gekomen? Het is niet dat er zoveel schepen voorbij komen daar…’ Kyle wachtte even voor hij verder ging. ‘Weet je wat, vertel me dat een andere keer maar. Je zult een flinke reis achter de rug hebben, dus het zal beter zijn als je even zou rusten. En waag het me tegen te spreken.’ Hij liep al naar de deur. ‘Het is ook goed jou weer te zien, nichtje.’ Vervolgens liep hij de deur uit.

Aaricia voelde zich opgelaten over wat ze zojuist gedaan had maar aan de andere kant voelde het heel veilig. Hoewel het eigenlijk niet veilig hoorde te voelen voor haar. Ze glimlachte voorzichtig en verlegen en vol vertrouwen sloot ze haar ogen om van het moment te genieten. iets wat bij haar huis ook haast verboden leek te zijn. Ze zuchtte diep en liet alle spanning in zich los. zachtjes begon ze met Tobias het deuntje mee te nuriën. ze was enorm verboden bezig momenteel, en tobias had gelijk gehad. het voelde goed.

Lunara wilde haar mond open trekken om het te vertellen maar voor ze het wist zei Kyla al dat ze uit moest rusten. ze grijnste. "Of anders wat?" vroeg ze hem. al wist hij ook wel dat ze die woorden slechts als grap bedoelde. Ze glimlachte naar Kyle en keek toen de kamer eens rond. ze knoopte de mantel los. rustig liep ze naar een tafel die daar stond. ze knoopte haar haarnas nu ook los. hoewel het veiligheid bood lag het niet heel comfortabel. en al die tijd had ze veiligheid voorop moeten stellen. maar nu ze zich veilig achte bij haar neef in de buurt besloot ze hem uit te doen. toen ze uiteindelijk alleen nog in de lange doek die als rok zijn dienst deed vastgebonden aan een touwtje en een kort topje die net haar borsten bedekte rondliep liep ze naar het bed. ze ging er op liggen en sloot haar ogen. haar witte lange haren over het kussen gespreind. ze sloot haar ogen.

-Cyan-
‘Weet je het zeker?’ vroeg Cyan, terwijl ze bij hem ging staan. Ze had ergens een vermoeden waar hij op doelde en besloot daar gebruik van te maken. ‘Het spijt me,’ zei ze, terwijl ze zijn handen pakte. ‘Ik had zo niet mogen reageren, maar…’ De rest van de woorden slikte ze in, ondanks dat ze er allang mee had leren leven voelde het toch pijnlijk het te zeggen. Voor ze vertrokken waren had Arion haar ondanks wat ze hem gezegd had geprobeerd te kussen, op zich was dat niet zo erg, maar het was wat er omheen gebeurd was, wat het verkeerd gemaakt had. Hij had haar een roos gegeven, een felrode roos. En haar gezegd dat hij van haar hield. Even had ze niet geweten wat ze erop moest antwoorden, maar vervolgens was ze voor ze het doorhad in lachen uitgebarsten. En op dat punt was hij weggelopen.
Toch wist ze zeker dat het niet waar kon zijn. Het leven dat ze geleid had, had het haar al vroeg duidelijk gemaakt. Ze was niet meer dan een last, een gebruiksvoorwerp, een pronkstuk of een lustobject. Liefde bestond niet. Niet in deze wereld. Niet voor haar. Toch had ze de roos bewaard. Niet omdat ze er wat achter zocht, maar omdat de roos het eerste was in haar leven dat ze niet had gekregen voor bewezen diensten. Er was een reden waarom ze niemand anders de geldbuidels liet beheren. Hij had haar enigszins geliefd willen laten voelen, ondanks dat ze wist dat hij zijn lustgevoelens gewoon verkeerd interpreteerde.
Terwijl ze zo in gedachten verzonken was geweest, had ze over zijn armen gestreeld.
‘Laat me het goed maken,’ zei ze zacht, zichzelf dwingend terug te gaan naar het hier en nu. Cyan keek hem aan, in zijn zilverkleurige ogen. Ze moest toegeven dat hij een knappe vrouw was, al zag hij er beter uit zonder al die lagen make-up. Ze hoopte dat hij niet al te negatief op haar toenadering zou reageren. Ze voelde de lust in haar aanwakkeren. Ze wilde hem. Ze vond dat zich nu wel weer lang genoeg had ingehouden. En als hij haar toch zou afwijzen…Cyan was zich goed bewust dat ze zich op een schip vol mannen bevond.

---

-Tobias-

Hij voelde haar reactie, hoorde haar prachtige stem mee neuriën, merkte hoe ze zich overgaf. Hij beet hard op zijn lip om zich vooral op zijn belofte te concentreren. Het was nu erg makkelijk voor hem om een poging te doen haar lippen te proeven, al was het maar voor kort. Hij deed het niet. Herhaalde weer in gedachten dat ze meer waard was dan dat. Meer dan slechts een vluchtige scharrel. Ze hoorde later met een knappe prins te trouwen, eentje die wel wist wat goed was voor het volk. En voor haar. En hij wist hoe belangrijk het was voor een prinses om onbevlekt te zijn. Alhoewel ze het hem wel erg moeilijk maakte zich in te houden.

Aaricia merkte niets van het feit dat Tobias moeite had zich in te houden haar te kussen. Ze was dan ook zo geisoleerd opgevoed dat ze nouwelijks wist wat er in het hoofd van een jongen rondspookte. Ze glimlachte met haar ogen nog altijd gesloten. Langzaam aan begon ze noten aan het simpele wijsje toe te voegen die je niet in een simpel liedje hoorde te horen. maar het voelde goed, alsof die klanken draa graag in dat lied wilde zijn. En steeds meer maakte ze van het simpele kinderliedje en prachtig gezang. Zangles was dan ook één van de lessen die ze wel vaak had gehad. onder het mom dat ze daar wel voor geschikt was als vrouw. De hand die werd vastgehouden door die van tobias begon langzaam met haar vingers over zijn hand te streken. ze dacht er eigenlijk niet zo bij na. Het was meer dat het rebelse zo goed had aan gevoeld dat ze alle oude gewoontes voor nu even had losgelaten en dat ze zich voor het eerst liet meeslepen door haar gevoelens. Na een poosje zo gedanst te hebben opende ze haar ogen weer om Tobias opnieuw aan te kunnen kijken met een voorzichtige maar gelukkige glimlach.

-Tobias-

De zang voerde hem zo mee dat hij vergat eraan te denken zich in te houden. Haar strelingen beantwoordde hij door haar nog iets dichter tegen zich aan te drukken en zachtjes over haar rug te gaan met zijn hand. Op het moment dat zij hem aankeek en hij de glimlach zag verschijnen op haar lippen, hield hij het niet meer. Even liet hij zich gaan. Even drukte hij zijn lippen op de hare. Gelijk toen hij zich er bewust van was nam hij voorzichtig weer afstand. Verdomme! Je bent haar beschermer! dacht hij. En hoe wil je die taak succesvol volbrengen als je haar vooral tegen jezelf moet beschermen?

---

-NPC-Kyle-

Op het moment dat hij buiten de deur stond had hij even getwijfeld en besloten dat zijn nichtje echt geen kwaaad in de zin zou hebben. Dat was dan ook de reden waarom hij haar deur niet op slot had gedraaid. Bij de andere gasten had hij het wel gedaan, zodra hij de deur achter zich dicht getrokken had. Hij had geen duidelijk antwoord gehad van zijn nichtje of ze te vertrouwen waren en dat maakte dat hij besloot het voorlopig ook niet te doen.

Arion

Hij dacht terug aan dat moment, vier dagen geleden, waarop hij de stommiteit had begaan om haar te verklaren wat hij voor haar voelde. Ze had hem vierkant in zijn gezicht uitgelachen, hem bespot. Ze had hem niet willen geloven en hem later nog verschillende keren ingewreven dat verliefdheid iets voor romantische idealisten was, en dat liefde niet bestond. Wat hij voelde was niet meer dan lust, in een vorm of de andere. En dat deed nog steeds pijn. Hij keek haar aan en probeerde om zijn hart tegen haar te pantseren. Wat ze ook van hem wilde, ze zou het niet kijgen, dacht hij koppig. Niet voor ze toegaf dat ze het fijn had gevonden toen hij haar kuste. Niet voor ze het nog eens toeliet en toe zou geven dat het wél zo kon zijn dat hij van haar hield.
Ja, en wellicht kon ze hem gelijk vertellen dat hij later in een zwevend gouden kasteel zou wonen, met dezelfde overtuiging in haar stem.
'Waarom doe je dit?' vroeg hij haar gepijnigd, hoewel zijn armen reeds als vanzelf om haar lichaam gleden. Hij wilde haar te graag, dat was het probleem. Zelfs na die afwijzing woog zijn verlangen naar haar affectie zwaarder dan zijn trots.
Het was verschrikkelijk om hem te zijn.

-Cyan-

'Omdat ik het wil,' zei ze zacht, wetend dat ze daarmee geen leugen verkondigde. 'Is het zo erg dan?' vroeg ze. Ze zag het glijden van zijn armen om haar lichaam als een uitnodiging om verder te gaan en drukte een kus in zijn nek. 'Als je er problemen mee hebt,' ging ze verder, terwijl haar vingers over zijn rug streelden, 'moet je dat gewoon zeggen.' Cyan voegde er expres niet de belofte aan toe dat ze dan zou stoppen, dat zou ze enkel doen als hij haar glashard zou afwijzen. Zijn reactie had haar al duidelijk gemaakt dat het niet zo snel zou gebeuren.

Arion

'Dan zeg ik het nu,' zei hij, weer afstand van haar nemend en haar ernstig aankijkend. 'Ik wil weten waarom je me wilt.' Hij aarzelde even. 'Als dit alleen is omdat Floretta je heeft opgedragen om me die idiote lessen te leren, dan wil ik er niets van weten.' Het voelde als een leugen zodra hij het gezegd had. Hij wilde haar hoe dan ook, met wat voor reden dan ook. Maar dat was de lust waarvan Cyan hem voorhield dat dat het enige was dat hij voor haar voelde. En hij vertikte het zich daardoor te laten leiden.
'Ik wil geen lessen van je, tenzij je me gelijk geeft als ik zeg dat mensen wél van elkaar kunnen houden.'Zijn mond vertrok tot een koppige streep. 'Of dat ik van jou kan houden.'

-Cyan-

Ze voelde de woede in zich opborrelen toen hij er weer over begon. De woede die het haar altijd mogelijk had gemaakt om er mee om te kunnen gaan.
'Goed, het was stom van me te zeggen dat mensen niet van elkaar kunnen houden,' zei ze, haar stem begon met het wordt iets kwader te klinken. 'Ik kan immers niet weten wat andere mensen voelen voor elkaar. Maar toch weet ik wel zeker dat jij niet van mij kán houden. Dat kan niemand. Dat heeft mijn moeder me vroeg genoeg duidelijk gemaakt.' Cyan keek van hem weg, ze wilde niet dat hij kon zien welke gedachten momenteel in haar omgingen, welke herinneringen boven kwamen door die woorden. Iets zachter voegde ze eraan toe: 'En als zelfs mijn eigen moeder niet van me kan houden, wie dan wel?'

Aaricia werd dichter tegen Tobias aan getrokken. En het voelde goed. zijn hand streelde langs haar rug en ze keek hem aan. maar voor ze er erg in had voelde ze zijn lippen tegen de hare. Haar ogen schoten open al sloten deze al snel weer. Haar hart sloeg op hol en de hand die op zijn schouder russte trilde zachtjes. Ze opende haar ogen weer toen Hij de kus had afgebroken en ze keek hem blozend aan. ze glimlachte voorzichtig. wat dat zojuist ook was geweest. ze had het niet gemist willen hebben.

Lunara lag op het bed. Ze besloot zichzelf maar even wat rust te gunnen. straks zou ze haar spullen wel wassen en alle andere zaken in orde brengen hier. Ze sloot haar ogen en hoorde Kyle de deur dicht doen. ze ontspande zich en viel al snel in slaap. een lichte slaap wel te verstaan. bij het minste of geringste zou ze zeker wel wakker worden. maar voor nu had ze in elk geval wel haar rust gekregen. ze draaide zich op haar zij en de doek die als rok zijn diensten deed gleed van haar benen af.

Arion

Hij kon het niet helpen, maar voelde zijn verdediging afbrokkelen.
'Cyan, het spijt me van je verleden,' zei hij gemeend. Hij legde een hand op haar schouder. 'Ik wilde geen slechte herinneringen terughalen. Ik wilde gewoon...' Hij zocht even naar woorden. 'Ik wilde je gewoon laten weten dat ik er voor je ben. Dat ik om je geef. Maar als het je ongemakkelijk laat voelen...houd ik er wel over op.' Hij probeerde haar tegen zich aan te trekken. Hij wilde zijn armen om haar heen slaan, haar iets van warmte laten voelen.

Serena

'Naar het schip van de Striders natuurlijk, ik wil mijn perkament terug hebben.' Serena stond met haar handen in haar zij tegenover hem en tikte met haar wijsvinger op het holster van haar zwaard. Ze haatte het als mensen niet mee werkten met haar plannen. Maar hem over boort gooien kon ook niet, dan was ze al haar verborgen informatie kwijt. Ah, dilemma's. 'Als je persoonlijke trucjes hebt om bij het schip te komen weet ik genoeg. Sommige mensen doen alles voor macht en rijkdom, ik bezit beide. Tenzij je iets anders verwacht in ruil voor je diensten.'