Aireolia

Stan

"Striders doen niet aan roven. Wij doen aan diefstal en dwarsbomen." Hij staarde naar de schepen die aan kwamen.
"Waarom denk je dat ze in sommige steden blijven beweren dat we een legende zijn?" Hij grijnsde bijna vals bij die opmerking.

Rinah

"Woeeehoeeee!!" Ze had de schepen als eerst gezien vanuit haar plekje hoog boven de zeilen en had de mannen op het dek gealarmeerd.
Nu gleed ze met enig vocaal geluid naar beneden langs een los hangend touw. Ze lande vlak naast de kapitein en de Strider knul. Ze bekeek hem nieuwsgierig. Zijn losse broek die tot net onder zijn knieën kwam, zijn ontblote bovenlichaam. Zijn dikke haar vaan dreads. De ingewikkelde spalk om zijn rechter onder been en als laatste zijn gezicht. Het zag er niet slecht uit. Zijn uitstraling zei duidelijk piraat. Maar hij was duidelijk niet zo smerig en onverzorgd als de meeste mannen hier op het schip.
"Het zijn drie schepen kapitein. Posh volk volgens mij, maar ik zag het niet goed."

riven opende de deur en liep naar de stuurman toe. "De kapitein stuurde mij om de nieuwe route door te geven." zei hij kalm alsof hij al jaren rondliep op dit schip. rustig overhandigde hij het papier waarop de route stond uitgestippeld. hij negeerde wat er buiten de hut gebeurde, dat was voor nu niet belangrijk, daarbij was hij wel ergere dingen gewend die ook niet zijn zaak waren geweest en die hij ook gewoon wist te negeren.

Serena

De kanonskogels werden afgevuurd en en grijns verscheen op Serena's gezicht. 'Is diefstal niet hetzelfde als roven? Voor mij wel, jammer dat dan niemand weet of de Striders wel écht zo snel en slim zijn als beweerd wordt.' Op dat moment landde er een vrouwelijke piraat naast haar en Stan. 'Goed werk Rinah, als het Posh volk is wordt dit een eitje. Maar dat zullen we nog wel zien zodra we aan boort zijn van die schepen.' Ze gaf een piraat het sein om naar de stuurman te gaan en borg de verrekijker op.

Stuurman

De stuurman nam de kaart aan en bekeek de koersen. Vreemd, wat een raar.. Toen begreep hij het en er verscheen een lach op zijn gezicht. Dit was niet Serena's idee geweest, alleen de aanpassingen waren in haar handschrift. Toen kwam er een jonge piraat binnenstormen. 'We gaan ons klaarmaken voor een overval, stuur in de richting van de aankomende schepen!' De stuurman knikte instemmend en gaf een slag aan het roer. De jonge piraat keek naar Riven. 'Wat doe je hier nog? Kom mee!' Na die woorden rende hij de stuurmanshut weer uit.

Stan

"Bij roven gebruik je geweld, bij Diefstal gebruik je je verstand en probeer je zo min mogelijk lichamelijk letsel bij beide teams te krijgen. begrijpen." Hij keek naar het meisje dat naast hem lande en hem aandachtig inspecteerde. Hij zag de grote messen aan haar riem hangen. Het was duidelijk dat die hier goed op haar plek was.
"En je zult de weg van de Striders nooit begrijpen. Soms is het toch jammer als een vrouw zo oppervlakkig is." Hij glimlachte en keek naar de schepen voor zich.

Rinah

Ze keek schaapachtig naar de Strider jongen die sprak. Toen hij klaar was trok hij een mes en ging ze voor het tweetal staan. "Geen probleem kapitein. Als ik kan werken sta ik er altijd klaar voor!" Ze grijnsde en keerde zich om naar het voorsteven van het schip te begeven. Haar mes geheven. "Ik ben er klaar voor!" Kirde ze vrolijk.

-Tobias-

Ondanks dat hij heel het schip had afgezocht, had hij nog niemand gevonden om tijdelijk zijn taken over te nemen. Blijkbaar is de markt lang blijven staan, of iets dergelijks dacht Tobias. Er waren momenteel enkel mannen op het schip aanwezig. Op dat drietal nieuwe na dan. Het leek hem echter geen slim plan hen wat te vragen. Even bleef hij voor de hut van de prinses staan met het avondeten dat hij had meegenomen, hij hief zijn hand op om aan te kloppen maar hield even in.
'Is er wat, Tobias?' vroeg een bekende stem hem.
'Nee, hoezo?' antwoordde hij de man.
'Normaal ben je niet zo terughoudend als het om vrouwen gaat...' zei Kyle.
'Nou ja..ik...de prinses...' Verdomme! Dit is niet het moment om te gaan stotteren!
'Is er wat gebeurd?' vroeg Kyle, hij leek bezorgd maar zijn stem werd iets dreigender toen hij verder ging. 'Als ik hoor dat je haar wat aangedaan hebt...' De stuurman maakte echter zijn zin niet af en liet Tobias alleen achter, om zelf te bedenken hoe zijn zin verder had kunnen gaan. Voorzichtig klopte Tobias aan.
'Mag ik binnenkomen?' vroeg hij, in de hoop de prinses niet te erg beledigd te hebben eerder die dag.

---

-Cyan-

'Doe wat je niet laten kan,' antwoordde Cyan, niet eens de moeite nemend hem aan te kijken. Ze kon wel begrijpen dat hij weg wilde, niemand wilde ooit lang bij haar blijven. Zodra de daad voltrokken was, waren ze allemaal weggegaan. Heel haar leven al. Enkel diegenen die dachten nog wat te kunnen halen bleven langer. Arion behoorde blijkbaar tot de eerste groep. Toch hoopte ze dat het niet te horen was in haar stem dat ze toch enigszins teleurgesteld was dat hij zo snel al weg wilde.

Arion

Iets in haar stem maakte dat hij stil bleef staan. Hij keerde zich verbaasd naar haar om.
'Is er misschien iets Cyan?' hij bloosde even, omat hij zich schaamde voor zijn volgende vraag. 'heb ik misschien iets verkeerds gedaan zojuist? Deed ik je pijn?' vroeg hij zacht.

-Cyan-

'Nee hoor,' antwoordde ze, in een poging luchtig te zijn, ze voelde zich echter op scherp staan, alsof elke spier in haar lichaam aangespannen was om te voorkomen dat ze haar controle zou verliezen. 'Ga nou maar gewoon, dat is toch wat je zo graag wilt?'

Arion

Arion fronste. Cyan klonk vreemd. Anders dan hij verwacht had. Ze had nu toch immers wat ze wilde? De vorige keer was ze ook gewoon gaan slapen zonder he nog een blik waardig t keuren. Aan de andere kant... Dat was ook maar een massage geweest. Mischien had hij haar nu beledigd door zo snel uit bed te stappen. Het drong tot hem door dat hij er geen moment lang aan gedacht had dat zij misschien graag zou hebben dat hij bleef. Omdat ze toch niet van hem hield. 'Ik...ik wil niet per se...' mompelde hij, 'Maar ik dacht me zo nuttig te maken voor je. En bovendien kun je dan in slaap komen in de tussentijd. Ik weet hoezeer je het haat dat ik praat in mijn slaap. Als ik er later pas bij kom liggen heb je daar geen last van.' Hij keek haar onzeker aan.

-Cyan-

'Dus je schijnt al te weten waar ik van houd en wat ik haat? Nog meer dat je me moet vertellen over mijn gevoelens? Oh ja, het feit dat ik ze uberhaupt zou hebben, maar dat is ook al eerder ter sprake gekomen. Vermaak je. Weltrusten.' Ze kroop diep onder de dekens en weigerde nog een woord tegen hem te zeggen. Het was toch niet dat hij de tijd zou willen nemen om met haar te praten, daarvoor had hij waarschijnlijk teveel andere zaken te regelen die schijnbaar belangrijkere waren.

Arion

'Er is nooit iets besproken over of je gevoelens had of niet Cyan,' viel hij verbluft uit. 'Wat bazel je nou? En een week geleden merkte je op dat ik in mijn slaap praatte, dus ik dacht dat je je eraan stoorde!' Hij werd hoe langer hoe gekker van dat mens. 'Ik probeer dit gewoon makkelijker te maken voor ons allebei door je tegemoet te komen ja? Maar tot nu toe lijk ik nog niets goed te hebben gedaan in jouw ogen! En als we het toch over gevoelens moeten hebben: ik hou van je, en niets dat jij zegt of doet gaat me nog op andere gedachten kunnen brengen!' Hij keerde zich om naar de deur na die woorden. 'Stom wijf...' mompelde hij. Hij probeerde het slot en vloekte toen. Ze zaten opgesloten. Hij keerde zich maar weer naar haar om en kruiste zijn armen verbolgen.

-Cyan-

'Hou nu eens op te zeggen wat ik zou denken en niet zou denken,' zei ze. Ondanks haar voornemen haar mond te houden, moest ze hier gewoon op reageren. Binnen korte tijd stond ze voor zijn neus. 'Hoezo zou je niets goeds gedaan hebben dan? Ik heb al gezegd dat je goed bent in bed, dat je goed masseert. En je bent een nogal overtuigende vrouw.' Als dat niet genoeg complimenten waren, was dat zijn probleem, vond ze.

Arion

'Ik bedoelde ook niets lichamelijks,' gromde hij gefrustreerd. 'Kijk, daar ligt nou juist het probleem. Ik geef goede massages volgens jou, maar je zegt me niet wat je erbij voelt. Of ik je er gelukkig mee maak of...tevreden of...iets! En ik wil....' Hij deed er maar even het zwijgen toe. Ze hoefde niet nog eens te horen dat hij wilde dat ze zou toegeven dat ze iets voor hm voelde. Of niet, dat kon ook. In ieder geval wilde hij weten waar hij aan toe was.

-Cyan-

'Omdat ik niets voel!' antwoordde Cyan. 'Gevoelens zijn nutteloos. Ze maken alleen maar dat je hoopt voor dingen die je toch nooit kunt krijgen, dat je dromen nog harder verpletterd kunnen worden dan al gebeurd. Ze houden mensen op. Het is veel gemakkelijker te leven zonder, dan wordt je tenminste niet gekwetst. Wat was dit nou? vroeg Cyan zich af. Waarom zou je hem nu dit vertellen?
Plotseling hoorde ze iemand op de deur kloppen, snel schoot ze terug het bed in en even later hoorde ze en sleutel in het slot gestoken worden, waarna de deur openging. Een man met een dienblad aan voedsel stond in de deuropening.
'Op verzoek van de stuurman kwam ik jullie dames je avondeten brengen,' zei hij, even een vreemde blik op Cyans nog ontblootte schouders werpend om daarna zijn schouders op te halen en het blad neer te zetten. 'Prettige avond nog.' Hij verdween weer voor een van hen iets had kunnen zeggen, de deur weer zorgvuldig sluitend achter hem. Cyan twijfelde er neit aan dat het weer op slot gedraaid was.

Arion

Hij wachtte zwijgend tot de man weer weg was, voor hij zich weer tot Cyan richtte, een jaloerse blik op zijn gezicht. 'Zag je hoe die smeerlap naar je keek? Het zint me niks. Volgens mij ben je hier niet veilig tussen al die kerels.' Hij zuchtte even en begon toen het eten te verdelen, haar portie iets groter makend dan de zijne.

-Cyan-

'Ach, wie weet kan ik er gebruik van maken en weer wat geld verdienen. Of niet.' antwoordde Cyan. 'Ik zie wel wat er van komt.' Ze kwam weer uit het bed en liep naar de plek toe waar het eten neergezet was, om een bord te pakken en daarmee op de rand van het bed te gaan zitten. Niet dat ze echt honger had, maar ze had wel door dat het slim was wat te eten, dus probeerde ze maar wat binnen te krijgen.

Arion

Haar reactie maakte duidelijk dat Cyan een punt had gezet onder het gespreksonderwerp. Misschien maar beter ook, dacht hij. Hij was enorm in de war nu. Zijn lichaam voelde zich onmetelijk goed, maar daar voorbij borrelden gefrustreerde gevoelens als een vat vol kokende teer. Hij had gewild dat hij nu gewoon naast haar was blijven liggen, zojuist. Dat hij nooit uit dat bed was gestapt. Dan had hij nu heerlijk tegen haar mooie lichaam aan mogen liggen, misschien zelfs in haar armen.Hij keek met enige spijt naar haar zoete mond, die zich nu bezig hield met eten kauwen. Verdomme. Als ze geen gevoelens had, waarom kuste ze hem dan steeds? Hij at zijn bord stug leeg en zette het bord op de tafel terug.

-Cyan-

'Heb jij nog honger?' vroeg ze, na ze een paar happen had gegeten. Ze bood hem haar halflege bord aan. 'Het zou zonde zijn het weg te gooien, niet?' Cyan zag duidelijk aan Arion dat hij niet echt blij was, maar had geen zin ernaar te vragen. Net had ze het geprobeerd en het had alleen uitgelopen op een ruzie, ze had er geen zin in nogmaals een ruzie te starten.

Arion

Hij schudde zijn hoofd en ging terug naast haar zitten. 'Je hebt het zelf nodig, Cy,' zei hij. Hij kon niet verhullen dat er iets bezorgds in zijn stem sloop. 'Ik wil niet dat je te weinig eet. Straks wordt je nog ziek.' Zonder erbij na te denken streek hij even met zijn hand over haar rug. toen kreeg hij een idee. Hij nam het bestek van haar over en keek haar intens aan. 'En als je zelf niet wilt eten...' Hij schepte een hap op en hield die voor haar mond. Een milde glimlach verscheen op zijn gezicht en hij hoopte maar dat ze niet weer boos zou worden hierom.

-Cyan-

'Maar ik heb echt geen honger,' antwoordde Cyan, toch liet ze hem haar voeren. En ergens voelde ze zich er nog prettig bij ook. 'Zo gauw wordt ik niet ziek hoor,' zei ze, nadat ze de hap doorgeslikt had. Het herinnerde haar wel aan iets anders, ze zou nog een kop kruidenthee moeten drinken later. Helaas was er geen warm water bij de maaltijd geleverd, wel koud, dus ze wist niet echt zeker of het zou gaan werken. Ach, ik zal het in ieder geval moeten proberen.

Arion

Wonderwel kreeg hij Cyan toch zover dat ze het bord in ieder geval voor driekwart leeg at. De rest at hij uiteindelijk zelf maar op, een stuk sneller dan het haar was gelukt. Hij zette het bord weg en kleedde zich toen weer uit, om een nachthemd aan te kunnen trekken.
'Wel, Cy, moet jij niet iets aantrekken tegen de kou?' vroeg hij haar nieuwsgierig. Ze was nog altijd naakt, en hij wist dat het lastig zou worden om kalm tegen haar aan te slapen in die toestand. Maar hij wist ook dat hij geen keus zou hebben. Regel 2: de vrouw bepaalt. Of was dat regel vier? Het lesje stond hem in elk geval nog kristalhelder voor de geest.

Serena

Serena trok haar wenkbrauwen op en sloeg haar armen over elkaar. 'Ook jammer dat een zogenaamd Striderjochie zo'n grote ego heeft. Dat maakt je een stuk minder interessant en zo kom je niet ver.' De loopplank werd uitgelegd en haar piraten gingen aan boord van het eerste schip. Het duurde niet lang voor het mager bemande vrachtschip overgenomen was en de bemanning de scheepslieden aan de mast had vastgebonden. De buit werd overgedragen naar het piratenschip en ze vaarden verder. 'Ga maar aan boord van dat grotere schip Rinah, daar kom je meer van pas. Die twee kleintjes aan de voorkant hebben we zo neergehaald. Die grote zal meer kracht eisen.' Na deze woorden liep Serena naar de voorkant van het dek en bekeek het laatste overgebleven vrachtschip. Blijkbaar vervoerden ze proviand.

Aaricia was weer op bed gaan zitten en zat nu maar weer te lezen nu ze alleen was. hoewel ze niet toe wilde geven aan wat tobias had gezegd had hij ergens wel een punt. EN ze wist dat ze niet mocht klagen als prinses zijnde maar toch.. ze vond het oneerlijk, waarom mocht zij niet van iemand houden op die manier ongeacht de afkomst? ze hoorde stemmen aan de deur en legde haar boekje terug op het nachtkastje. 'Mag ik binnenkomen?' vroeg Tobias toen. en ze merkte hoe ze spontaan begon te blozen bij het horen van zijn stem. "Natuurlijk, kom binnen." zei ze. haar lossa haar hing losjes langs haar schouders terwijl ze opstond. ze probeerde en zo nonchalante houding mogelijk aan te nemen al bleef het toch net iets te elegant.

Riven keek op toene en andere piraat binnen kwam stormen. 'We gaan ons klaarmaken voor een overval, stuur in de richting van de aankomende schepen!' zei hij toen 'Wat doe je hier nog? Kom mee!' zei de piraat toen tegen hem. riven verbaaste zich over het feit hoe gemakkelij hij hier als een van de mannen werd geaccepteerd. hij knikte beleefd naar de stuurma, wat natuurlijk ook vreemd was voor een piraat waarna hij de andere piraat volgde. hij zag toen hij buiten kwam dat de eerste slag al geslagen was.

-Cyan-

'Ik heb niet echt een nachthemd bij,' antwoordde Cyan. 'Ik slaap al naakt sinds...Nou ja, ik slaap niet prettig met kleren aan.' De afgelopen week in het bijzijn van de vreemde had ze het voor het fatsoen maar gedaan, maar momenteel had ze er niet echt behoefte aan. 'En we zullen het bed toch moeten delen, dus koud zal ik het niet hebben, denk ik.'

---

-Tobias-

'Ik kwam je even je eten brengen, zelf heb ik al gegeten... ' zei hij, op het dienblad dat hij bij zich had was maar één bord aanwezig. 'Ik kan niet lang blijven, of het moet zijn dat je wil dat ik blijf.' Tobias hoopte dat ze hem weg zou sturen, hij zou het niet kunnen weigeren als ze aangaf zijn gezelschap op prijs te stellen. Niet omdat hij bij haar wilde zijn, maar gewoon, ze was de hele dag al alleen en ergens voelde hij zich er erg schuldig onder. Toch kon hij ook niet zeggen het erg vinden te blijven.

Aaricia keek naar het dienblad en zag daar een enkel eenzaam bord staan. 'Ik kan niet lang blijven, of het moet zijn dat je wil dat ik blijf.' Zei Tobias. Aaricia keek op. Ze wilde niet dat hij ging.. alles behalve. maar na wat hij had gezegd.. "Ik wil je niet tot last zijn." zei ze toen. ze wist niet of hij het nog wel op prijs zou stellen als ze hem zou vragen te blijven. en ze wilde niet dat hij zichzelf ook zou moeten opsluiten puur omdat zij dat nu eenmaal was. en het was niet alsof z eniet gewend was.. alleen te zijn. ze glimlachte enigsinds mistroostig naar hem.

Arion

'Oh...aha.' Hij wreef even door zijn donkere haar. 'Wel, ik vermoed dat het ergens ook wel hypocriet van me zou zijn om me nu nog preuts op te stellen in jouw bijzijn.' Het ongemakkelijke gevoel keerde terug in alle hevigheid en hij verborg zijn blos door de dekens aan het voeteneind netjes in te stoppen.