Aireolia

Lev

Lev hield stil en keek om naar Matthew."Ik vermoed het zelfde als wat jij hier komt doen. Melding maken van de verdwijning van de princes. Of eigenlijk wilde ik melding maken van de verdwijning van jou, Tobias en de princes. Maar die eerste kan ik duidelijk schrappen." Hij grijnsde.
"Ik kwam je aflossen en vond alleen een sacherijnige Kenny met zijn dikke achterwerk op de vloer. Wat is er gebeurt man?"

Matthew

Matthew wreef even over zijn achterhoofd en keek Lev met een verslagen blik aan. 'Er waren rebellen geïnfiltreerd in de wacht, ik ben tegen mijn achterhoofd neer geslagen en de prinses is mee genomen. Blijkbaar is Tobias dus de ontvoerder.' Vertelde hij terwijl ze richting de troonzaal liepen. 'Ik ben ze achterna gegaan alleen ze zijn me ontkomen. En was Kenny echt zo sacherijnig? Dan kan ik geloven ja.' Ondanks de tegenslagen kon Matthew even lachen. 'Waarschijnlijk vragen de ontvoerders een flink bedrag voor iemand van het koningshuis, we moeten haar terug zien te krijgen.'

Lev

"Tobias de ontvoerder?" Hij keek even omhoog. "Mmm misschien nemen ze dan een keertje geen kinderen meer aan van de straat."
Hij keek naar de deuren van de troonzaal die nu in het zicht kwam. "Ze hebben toch geld zat, waarom betalen ze niet gewoon. Nja het mijn zaak ook niet."
Lev haalde zijn handen uit zijn broekzakken die er nonchalant ingezakt waren tijdens hun wandeling.
"Gaan we samen of wil je alleen de koning confronteren?"

-Tobias-

"Doet dat ertoe?" vroeg hij de prinses, terwijl hij tegen de deurpost aan leunde. "Ik weet precies hoe het eraan toe gaat hoor. Ik bescherm je dan nu wel, zolang je hier bent. Maar zodra je weer teruggaat, als je vader zo aardig is aan onze eisen te voldoen, kun je me maar beter vergeten. Als je mijn naam ooit aan de verkeerde zou vertellen, weet ik namelijk niet of ik nog wel zo aardig voor je kan zijn." Even dacht hij na. "Maar weet je, je mag me wel Tobias noemen, voor zolang je hier bent. Dan heb je tenminste iets om me mee aan te spreken." De beste leugen blijft nog altijd doen alsof de waarheid niet waar is.

"Doet dat ertoe?" Vroeg de jongen. Aaricia draaide zich naar hem toe om en keek hem aan. "Ik weet precies hoe het eraan toe gaat hoor." begon hij. "Als je mijn naam ooit aan de verkeerde zou vertellen, weet ik namelijk niet of ik nog wel zo aardig voor je kan zijn." Aaricia wendde haar blik af. Het voelde niet goed om hier te zijn. Niemand leek haar te mogen, terwijl in het paleis iedereen zich altijd gedroeg alsof ze haar aanbaden. Niet dat dat altijd even fijn was geweest maar door gewenning was het voor haar de normaalste zaak ooit geworden. Hier wantrouwde ze haar, zagen ze haar als lust object, om geld los te krijgen wellicht? "Maar weet je, je mag me wel Tobias noemen, voor zolang je hier bent. Dan heb je tenminste iets om me mee aan te spreken." Zei de jongen uiteindelijk. Ze keek hem opnieuw aan en knikte. Even twijvelde ze of ze het wel zou vragen. Maar uiteindelijk besloot ze het toch te doen. "Wat gaan jullie nu doen? Nu jullie me hebben.." Vroeg ze op fluisterwijze. Ze moest het weten, voor zover ze het zouden vertellen. Ze wilde weten waar ze aan toe was.

Matthew

'Daar heb je wel gelijk in, alleen denk ik niet dat ze het gaan betalen.' Matthew stond stil voor de deur en twijfelde even. 'Ik kan wel wat steun gebruiken, je weet maar nooit.' Hij klopte een aantal keer op de deur voordat hij hem opende en liep de kamer in. De koning zat op zijn troon en staarde nors voor zich uit. Matt boog eerbiedig. 'Ik heb een mededeling voor u heer, heb ik het recht om te spreken?'

-NPC-Floretta-

Floretta was naar de man toegelopen die binnengekomen was, de deur achter haar stond op een kier. ze kwam erachter door hoe de man een betere blik probeerde op te vangen van wat erachter te zien was.
"Sorry, meneer, maar zij is nog niet beschikbaar," zei Floretta, om gelijk maar te zeggen waar het op stond.
"Jammer, maar jou kennende zal ze wel snel aan het werk gaan, of niet soms?" Het was te horen dat de man lichtjes teleurgesteld was, maar ook dat ze nog makkelijk zaken met hem kon doen. Voor haar tien anderen, als er maar één beschikbaar was, dacht Floretta. Ze kende haar vaste klanten en dus ook hun denkwijzen.
"Ik weet zeker dat lola aan al je wensen kan voldoen," antwoordde Floretta, zonder in te gaan op zijn vraag. Ze maakte niet graag beloftes waar ze zich niet aan kon houden, maar als het aan haar lag zou het meisje binnenkort tot haar groep behoren. Floretta wenkte de betreffende dame. Binnen enkele tellen hing het meisje al om de nek van de man, het was te zien dat hij er geen problemen mee had. "Dat wordt dan tien goudstukken vooraf en ik neem aan dat Lola prima kan onderhandelen over de restprijs." De uitdrukking van de man maakte dat ze er nog aan toevoegde: "Het zijn barre tijden, ook voor ons. Veel plezier." Daarna besloot ze weer terug te gaan naar de keuken.
Eenmaal binnen haalde ze het water van het vuur en schonk ze wat in een kopje met wat kruiden erbij. Niet de kruiden die de rest van haar meisjes kregen. Dit was bedoeld als een ontspannende thee, geen medicatie. Ze gaf het kopje aan het meisje.
"Mag ik trouwens vragen wie mijn gast is?" vroeg Floretta vriendelijk. "Oh en voor ik het vergeet te zeggen, eerst blazen voor je drinkt, het is nogal heet."

---

-Tobias-

"Als het goed is, is er al een brief naar de koning onderweg. Een brief waarin we netjes vragen of hij wat voor ons wil doen. We zijn ook zo aardig om hem meerdere opties te geven, twee namelijk. Of drie. Het is maar hoe je het bekijkt. De eerste optie is om zijn beleid te veranderen, minder belasting, minder corruptie...Dat soort basale dingen. Optie twee is dat hij ervoor kiest af te treden en het volk hun leider laat kiezen. Als hij één van deze twee opties volgt, staat er natuurlijk een beloning tegenover. Dan zullen wij ons ook netjes aan de overeenkomst houden en je weer veilig en wel terugbrengen. Mits hij ons verzekert dat we het veilig kunnen doen uiteraard." Tobias keek haar glimlachend aan. "Zolang wij niets van hem horen zit je vast bij ons. Je zult eten krijgen, onderdak en mogelijk nog wat om je tijd mee door te brengen. Helaas kunnen wij je niet de luxe bieden die je verder gewend bent. Dus geen kamermeisjes of dagelijks bad, gewoon hetzelfde wat de rest van ons ook krijgt. Niet minder, niet meer. Hoewel, je bent een van de weinigen met een eigen hut, dus je hebt al iets meer." Hij wist niet of het slim was haar dit te vertellen, maar vond het ergens wel zo eerlijk.

Lev

Lev knikte en volgde Matthew in zijn kielzog. Om naast deze te gaan staan toen Matt tot stilstand kwam. Ook Lev boog, maar dat was enkel omdat het routine was, er straalde nou niet echt de benodigde eerbied van af als bij Matt.
Verder zweeg hij en staarde met een neutrale blik in afwachting van de koning.

-NPC-Koning-

Hij had zich net naar zijn vertrekken willen begeven, toen hij het geklop op de deur hoorde. Hij gebaarde naar een lakei om te gaan kijken wie het was, terwijl hij weer op zijn troon ging zitten. Kan dit niet wachten tot morgen? vroeg hij zich af. Voor de lakei bij de deur was, opende de bezoeker, of beter gezegd, openden de bezoekers hem zelf al. [i] De brutaliteit.[/b]
Hij zag de twee wachters binnenkomen, gelukkig bogen ze, anders had hij ze direct naar het gevang gestuurd voor hun respectloze gedrag.
"Ik heb een mededeling voor u heer, heb ik het recht om te spreken?" hoorde hij een van de twee vragen. De man kwam hem bekend voor, al had hij geen idee waar de wachter gestationeerd was en met wat voor positie.
"Jullie wachtten ook niet op het recht om binnen te komen, dus wat let je?" was het antwoord van de koning. "Hou het wel kort graag, het is al laat."

Lunara keek om toen Floretta weer binnen kwam. "Mag ik trouwens vragen wie mijn gast is?" Vroeg Floretta nadat ze een kopje thee had gegeven aan Lunara. Lunara nam het kopje aan. "Luna." Antwoorde ze. Het was geen leugen, iedereen noemde haar immers Luna, welja, iedereen noemde haar zo toen ze nog vrijuit kon rondlopen. Ze hoopte alleen dat ze als voortvluchtige alleen bekend stond onder haar volledige naam als ze er al van wist. Ze voelde geen behoefte om straks een dozijn wachters om haar heen te hebben. Of Lyerod en zijn maten. Ze glimlachte naar Floretta en blaasde zachtjes voor ze een kleine slok nam.

Aaricia luisterde aandachtig naar de eisen, echter zakte haar de moed in de schoenen toen ze hoorde wat ze eiste, goud zou haar vader allicht nog over na kunnen denken, maar ze wist dat hij om geen enkele reden ooit zou aftreden. En wat betreft de andere optie, als haar vader al het leed voor haar al verborg, waarom zou hij er dan aan toe geven om te veranderen. Kort richtte ze haar blik op de grond waarna ze uit gewoonte haar hoofd weer hief, niet dat ze hier een tik op haar vingers zou krijgen of iets in die richting als ze zich niet de houding van een prinses aannam. Ergens was ze opgelucht, opgelucht dat haar broer dood was, haar zus vermist en roxanne ook heen was gegaan. haar moeder zag ze immers nouwelijks en haar vader.. hij hield wel van haar dat moest wel toch? maar hij hield ook van de luxe die hij nu had. Nu ze practisch alles wat haar dierbaar was al had verloren had ze niet veel om te missen, want ze wist dat de kans klein was dat ze ooit nog terug zou keren. "Zolang wij niets van hem horen zit je vast bij ons. Je zult eten krijgen, onderdak en mogelijk nog wat om je tijd mee door te brengen. Helaas kunnen wij je niet de luxe bieden die je verder gewend bent. Dus geen kamermeisjes of dagelijks bad, gewoon hetzelfde wat de rest van ons ook krijgt. Niet minder, niet meer. Hoewel, je bent een van de weinigen met een eigen hut, dus je hebt al iets meer." Weer knikte Aaricia. "Ik begrijp het" antwoorde ze.

Matthew

'Het spijt me voor mijn onbeleefdheid.' Verontschuldigde Matthew zich en kuchte even. 'Tot mijn spijt zal ik u moeten vertellen dat er rebellen geïnfiltreerd zijn in de wacht. Ze hebben prinses Aaricia meegenomen.' In afwachting wachtte hij op de reactie van de koning.

Arion

"Goedemorgen, Arion." Cyans stem klonk zacht en verleidelijk in zijn oor. ogenblikkelijk was hij klaarwakker."Klaar voor de volgende les?"
Hj voelde haar handen op zijn huid en even was hij te verward om haar antwoord te geven. Toen knikte hij, zijn ogen groot van verbazing. Hij was blij dat hij nog tot zijn middel onder de dekens lag en dat hij zijn broek nog droeg. Cyan was poedelnaakt en zat bij hem op de bank, alsof het de normaalste zaak van de wereld was. 'Cyan...'bracht hij verbaasd uit. 'Je bent nog niet aangekleed.'

-Cyan-

“Maakt dat uit,” vroeg ze, terwijl ze weer wat rechter ging zitten. “Als ik een klant zou zijn, zou je dat dan ook vragen? Daar zullen ze niet blij mee zijn hoor… Nee, ze zullen willen dat je altijd paraat staat, of het nu vroeg is, of laat. Les twee.” Ze boog zich voorover, tot ze hem diep in de ogen kon kijken en haar lippen vlak bij die van hem waren. “Dus, ben je er klaar voor?”

---

-NPC-Floretta-

“En vertel me eens, Luna, wat doe jij bij het huis van Floretta? Als je alleen een slaapplaats nodig had, had je toch ook gewoon een herberg kunnen bezoeken?” Ondertussen had ze ook een kopje thee voor zichzelf gepakt. “Of is er iets wat je je er van weerhoudt je in publiek gebied te begeven?”

---

-Tobias-

Tobias zag aan haar reactie dat ze niet veel hoop had hier snel weg te komen.
“Oh en nog iets, we zouden het op prijs stellen dat je je niet zonder toestemming buiten deze hut gaat begeven, wat dus inhoudt dat we hem voor de zekerheid wel op slot moeten doen. Als je iets nodig hebt, klop maar op de deur. Er zal wel iemand zijn die het hoort, gok ik. Anders moet je maar wachten tot we zelf langskomen. Mocht het zijn dat je ons laat zien dat je te vertrouwen bent, wie weet laten we je dan wel eens wat meer van het schip zien. Mocht echter het tegenovergestelde blijken, dan stellen we een bewaker aan. Al dan niet in je kamer, om je continu in de gaten te kunnen houden. Ik kan je niet verzekeren dat het een vrouw gaat zijn, maar zal er wel op toezien dat die persoon te vertrouwen is. Ook al is het niet helemaal mijn positie om het je te verzekeren. Heb je toevallig nog vragen?”

---

-NPC-Koning-

“En met welk bewijs zeg je dit?” Hij wilde zeker weten dat het waar was, voor hij actie zou ondernemen. De koning kende het karakter van zijn andere dochter maar al te goed, die verdween om de haverklap. Het zou hem niets verbazen als hetzelfde bloed door de aders van Aaricia stroomde. Hij had ze altijd hardhandig behandelt om ze in toom te kunnen houden, maar blijkbaar was het niet streng genoeg geweest. Het was dat zijn ouders erop gestaan hadden dat hij dat serpent trouwde, maar hij had geweten dat het mis zou gaan bij de eerste blik die hij op haar geworpen had. Zij was ook opstandig geweest, tot hij het de kop in had weten te drukken. Haar dochters waren blijkbaar precies als haar. Aaricia handelde dan altijd wel of ze heel gedwee was, maar dat kon ook gewoon toneelspel zijn. Ooit komt ieders ware aard naar boven. Hij had in ieder geval geen zin om troepen naar de rebellen te sturen, als zou blijken dat het wicht binnen enkele dagen weer op zijn stoep zou staan.

Matthew

'Ik heb met eigen ogen mogen aanschouwen hoe de prinses mee werd genomen door de rebel, ook zijn ik en de andere wachter die mij ondersteunde in de bewaking door hem en zijn partner neergeslagen.' Hopelijk zou de koning hem geloven. De rebellen zouden zich waarschijnlijk ook niet stilhouden, maar het liefst was de prinses natuurlijk al terug in het paleis voordat er ergere dingen konden gebeuren.

Arion

'Ik....ik denk dat ik er wel klaar voor ben...' zei hij met overslaande stem. Zijn hart klopte in zijn keel toen Cyan haar gezicht dicht bij het zijne bracht. Argh, wat knelde die stomme broek!
Hij overbrugde de laatste afstand tussen hen in en sloot zijn ogen toen hij haar begon te kussen.

Lunara nam een slok van de thee. “Of is er iets wat je je er van weerhoudt je in publiek gebied te begeven?” Vroeg Floretta haar toen. Even zweeg ze en keek ze naar het kopje. "Wel eehm.." stamelde ze. Okde dit had ze natuurlijk wel kunnen zien aankomen. Hoewel ze eigenlijk liever niets zei zou zwijgen er nu alleen maar voor zorgen dat het erger leek dan dat het was. "Ik word gezocht.." bekende ze dan ook. Zou ze optijd weg kunnen komen nu? ze keek floretta aan. Als er iets in haar blik was wat ze niet vertrouwde was ze hier weg. immers kon ze het zich niet permiteren dat ze gepakt werd.

Aaricia keek Tobias aan en luisterde naar wat hij zij. Toen hij was uitgesproken schudde ze voorzichtig haar hoofd. "geen vragen heer Tobias." sprak ze timide. Wel, tot haar spijt moest ze toegeven, dat gevangen zitten voor haar niets vreemds was. Het enige verschil was dat ze thuis in een gouden kooi zat en hier in één van hout.

-NPC-Koning-

“Dat zegt voldoende.” De woorden van de wachter veranderde natuurlijk de zaak, het was van belang dat zijn dochter snel terug zou zijn, voor die rebellen een kans hadden haar te hersenspoelen. “Geef me de nacht om na te denken hoe we gaan reageren op deze actie. Blijkbaar zijn die rebellen slim genoeg om aan te vallen met een plan, dus het is zaak dat we laten zien dat wij slimmer zijn. Jullie worden geëxcuseert.” Hij wuifde met zijn hand, binnen luttele seconden hield een lakei de deur al voor ze open.

---

-NPC-Floretta-

“Oh in dat geval, je bent hier meer dan welkom als je een schuilplaats zoekt. Niemand die zou willen toegeven je hier gezien te hebben, want dat betekent dat ze moeten toegeven híér geweest te zijn.” En de prijs zal ik je later wel over informeren. Floretta dronk een slok thee en hoopte gretig dat het meisje op haar aanbod in zou gaan.

---

-Tobias-

“Dan laat ik je alleen zodat je kunt genieten van je nachtrust,” antwoordde Tobias. “Weltrusten.” Hij glimlachte nog eenmaal naar haar, voor hij de deur dichttrok en op slot deed. Vervolgens voegde hij zich in het ruim bij de mannen die aan het slapen waren, zodat hij de volgende dag fris op kon staan.

---

-Cyan-

Op het moment dat ze zijn lippen tegen de hare voelde, ging ze weer overeind zitten, en gaf ze hem een zachte tik tegen zijn wang.
“Les één soms vergeten?” vroeg ze, al wachtte Cyan niet op een antwoord. “Hoewel ik je wel moet bedanken, dit brengt me bij les nummer drie: ‘Niet kussen, althans niet direct op de lippen, tot je weet dat je gevoel en werk perfect gescheiden kan houden.’ Het heeft bij mij ook even geduurd, dus het is geen probleem als je het niet direct onder controle hebt. En sommigen schijnen er eeuwig moeite mee te blijven hebben.” Ze stond op en liep naar haar kleding toe. “Oh en les vier,” zei Cyan, terwijl ze met de rug naar hem toe zich begon aan te kleden. “Het kan geen kwaad de spanning op te bouwen voor je de klant geeft wat hij of zij daadwerkelijk wil.” Aangekleed en wel draaide ze zich weer om. “Het is trouwens tijd om naar buiten te gaan.”

Lunara Bekeek Floretta goed maar merkte niets in haar op dat ze haar zou verraden. Ze glimlachtte. "Bedankt, Ik zal U niet lang tot last zijn, ik kan weg zodra het weer beter word." Antwoorde ze om Floretta er van op het hart te drukken dat ze haar vriendelijkheid niet zou misbruiken.

"Weltrusten." Antwoorde Ook Aaricia. Ze keek Tobias na, hoorde hoe de deur op slot werd gedraaid en ze slikte. Ze keek nogmaals om zich heen en haalde diep adem, niets wat alana niet had aangekunt. Ze liep naar het bed wat er stond en kroop onder de dekens. Het matras wat hard en kriebelig. de dekens waren net een slag te kort en koud en dun. Toch hoewel ze er naar snakte om als in een foetus houding te gaan liggen bleef ze strak op haar rug. onder de dekens en haar armen erboven hoewel deze ruimte kouder was dan haar kamer. ze staarde naar het plafon en een enkele traan gleed over haar wang. ze sloot haar ogen. ze kon beter gaan slapen. Als ze haar nu nog wat wilde doen wilde ze het liever niet bewust meemaken, en als er niets zou gebeuren kon ze haar rust wel gebruiken.

Lev

"Dus, dat word afwachten tot meneer zijn hersens er over heeft gekraakt. Balen dat dat net tijdens jou diens moet gebeuren joh."
Lev liet een zware hand op de schouder van Matt klappen. "Weetje, een groot biertje doet goed. Zul je je hoofd ook minder voelen. Zullen we Ken ook mee vragen?"
Lev moest eerlijk toe geven dat hij her niet erg vond dat hij een vrije avond had. Een halve liter bier was toch ook eigenlijk te weinig voor een avond.

Stan

Hij had heerlijk overnacht in een van de herbergen en zat nu weer op een van de daken met een groot stuk brood in zijn klauwen. De zon had de morgen in een roze gloed gekleurd en Stan genoot van de rust in de straten. Hij hield ook van drukte. Perfect voor grappen en grollen en het bestelen van rijke sullen. Maar rust kon ook mooi zijn. Elke luchtstroming was te voelen, en de storm van de vorige nacht was gelukkig weer weg getrokken.

-NPC-Floretta-

"Je mag zolang blijven als je wilt schat, zelfs langer indien nodig," zei Floretta, waarna ze een sleutel tevoorschijn haalde. "Alsjeblieft, zover ik weet is kamer 5 vrij. Als je iets nodig hebt, hoor ik het wel." Floretta stond op en verdween door een tweede deur in de kamer, de deur die leidde naar haar privévertrekken.

Lunara glimlachte en pakte de sleutel aan. "Heel erg bedankt." antwoorde ze waarna ook zij opstond. ze zette het kopje weg en pakte haar mantel. Rustig liep ze door de gangen waar een meisje langs liep. "Neem me niet kwalijk." vroeg ze. "welke is kamer 5?" Het meisje bekeek haar even en gniffelde. "Dat is die kant op." Zei ze met een knipoog. "Eerste rechts als je om de hoek bent, kan niet missen." Lunara knikte "bedankt." antwoorde ze waarna ze verder liep. ze opende de deur en keek de kamer rond. even was ze verbaasd over het feit hoe luxe zo'n kamer er eigenlijk uit zag, maar ze voelde meer behoefte aan een goede nacht rust. ze sloot de deur achter zich en legde haar mantel weg. ze trok haar schoenen uit en kroop onder de dekens.

Arion

Hij vloekte hartgrondig en begon onder de dekens uit te komen. Toen bedacht hij zich in wat voor beschamende toestand hij verkeerde. 'Ga jij maar alvast naar buiten, ik kom zo wel.'
Regel 1: Madame bepaalt wat en wanneer ik wát dan ook mag doen, alsof ik een hond ben.
Regel 2: Ze verwacht nog van me dat ik 's morgens helder ben, de bitch.
Regel 3: Ik mag haar godverdomme wel uitkleden maar niet zoenen?
Regel 4: Ze blijft buiten je bereik en manipuleert je waar je bij staat en jij laat dat toe omdat je een verdomde sukkel bent met teveel idealistische onzin over romantiek in je verder oh zo lege hoofd.
Met die gedachten kleedde hij zich aan, niet eens kijkend of ze wel weg was gegaan. Ik ben hier zo weer weg, zoveel is zeker. Zo leuk is ze nu ook weer niet. Zoveel medelijden voel ik niet voor haar. Ik heb dit toch wel vaker gevoeld voor een meisje? Ja vast.

Matthew

'Inderdaad balen.' Mompelde Matthew en zuchtte even vermoeid. 'Een biertje zou er wel in gaan ja, gelukkig heb ik geen nachtdienst.' Kalm liep hij met Lev mee over de gang. 'Ken zal ook wel uitgewerkt zijn nu. denk ik. Laten we hem dan ook maar mee nemen, hij kan vast ook wel iets gebruiken.'

-Cyan-

Ze hoorde hem zacht vloeken. Aan de ene kant maakte het dat ze zich alleen maar machtiger voelde, aan de andere kant besloot ze toch maar weer wat aardiger te zijn voor ze te ver zou gaan.
"Tot zo," zei ze, toen ze netjes op zijn verzoek de kamer uitliep, ondertussen nog een broodje van de tafel meepakkend.

Lev

"Mmm nachtdienst." Lev had die eigenlijk wel, maar bij Aaricia en aangezien die er niet was.
"Kenny!" Riep Lev al voor ze de jongen in het zicht hadden.
"Wat moet je nou weer!" Kwam het terug toen ze de hoek om sloegen.
"Mee een biertje doen?" De jongen stond nu rechtop over zijn hoofd te wrijven, Lev grijnsde hem toe.
Kenny keek twijfelend naar Matt. Alsof hij om goedkeuring vroeg.