Aireolia

Arion

'Hierin!' Hij gaf een ruk aan haar arm toen ze rechtdoor wilde rennen waar ze af had moeten slaan. 'Je werkt er nog zeker niet lang he?' vroeg hij hijgend. 'Je loopt steeds verkeerd!' Hij grijnsde toen voor hen het knalrode pand van Floretta's Huis van Vermaak zichtbaar werd. 'Daar, alsjeblieft.' Hij stopte even en keek haar hijgend aan. 'Ik vertrouw erop dat je in ieder geval de voordeur weet te vinden?' vroeg hij met een grijns. 'Ik moet namelijk naar mijn werk.'

Lunara werd steeds een andere kant op getrokken. Ze had dan wel gehoord dat floretta een hoerentent was maar waar die dan werkelijk stond zou ze niet weten. 'Je werkt er nog zeker niet lang he?' vroeg de jongen hijgend. Ze perste maar een glimlach op haar gezicht aangezien ze praten tijdens het rennen meer als belemering zag zolang het niet nodig was. 'Daar, alsjeblieft.' zei hij hijgend toen ze voor het rode pand stonden. 'Ik vertrouw erop dat je in ieder geval de voordeur weet te vinden?' vroeg hij met een grijns. 'Ik moet namelijk naar mijn werk.' Lunara keek om en toen terug naar hem "dat moet wel lukken." zei ze. even dacht ze na, ze wilde immers niet nu door de mand vallen al betwijvelde ze of dat het geval zou zijn, maar toch nam ze het zekere voor het onzekere door een onschuldige kus op zijn wang te geven. "Bedankt." Deze handeling stelde immers niets voor, hij zou zo weer vertrekken en ze ging er vanuit dat dit een normale reactie zou zijn voor een hoer. Ze wilde verder geen tijd verspillen en liep naar het pand toe. goed zo moest ze een nieuw toneel spel op zetten. als ze hier even wilde schuilen zou ze floretta immers moeten laten denken dat ze hier werkelijk wilde werken. en als ze het solicitatie gesprek of wat er dan ook voor nodig was kon rekken was de kans kleiner dat ze een klant kreeg.

Stan keek om en was blij te merken dat de winkel truc wederom gewerkt had. Hij schoot de steegjes van de buitenwijken weer in en zag het meisje staan, met die andere jongen die zich eerder als een held had geprobeerd te gedragen er bij. Zonder spier bonken, Stan had wel geweten dat vechten geen nu had, daarom deed hij het ook nooit. Daarnaast mensen bestelen was veel leuker.
"Zo het mannelijke volk zag je niet meer staan." Hij glimlachte.
Stan pakte een van de buidels die hij net gestolen had en wierp die een naar het meisje en de ander naar de jongen.
"Dit hadden ze nog voor jullie over. Door die stunt heb ik voor mezelf genoeg kunnen verzamelen voor een maand."

Arion

Een beetje gelaten nam hij de kus in ontvangst. Het was dan ook een knappe dame. Hij bloosde nog steeds toen de dief van zojuist verscheen en hem een zak goud toewierp.
Hij twijfelde toen de dief hem het goud overhandigde. Daar hadden die mannen zeker hard voor moeten werken. Toen dacht hij echter terug aan de manier waarop ze een dame hadden behandeld.
'Bedankt,' zei hij dan ook. 'Weet je zeker dat je het zelf niet hard nodig hebt? Voor een eh...jas ofzo?' vroeg hij vriendelijk, zijn ogen gericht op Stans naakte huid die zichtbaar was.
Zo te voelen aan het gewicht van de buidel waren de mannen ook niet bepaald arm geweest. Ze konden het geld wel missen.
Nu alleen hopen dat hij niet gesnapt werd met zoveel goud op zak. Arion werd zenuwachtig. Het zou weer typisch iets voor hem zijn om diezelfde kerels tegen het lijf te lopen terwijl hij met hun beurs rond liep te zeulen.

Lunara draaide zich bij en ving de beurs op. Ze knikte maar en zweeg. Eigenlijk kon ze beter naar binnen gaan aangezien ze niet wist of ze gevolgd werden. Ze keek naar de buidel die ze herkende als die van lyerod. ze zou het goud in haar bundel stoppen en deze bundel weg gooien. dan kreeg ze minder gedoe. ze keek op "dankje." zei ze maar. ze keek kort naar arion en bedacht zich dat ze hem ook net had bedankt met een kus op de wang. ze kon niet nu alsnog uit haar rol vallen. ze liep dan ook vlug naar Stan om ook hem een kus op de wang te geven voor ze wederom gehaasd naar het pand liep.

Stan deinste achteruit van de kus. Hij kon het niet helpen, hij was niet gewend dat vrouwen hem benaderde. Hij zette zijn hand op de plek waar ze gekust had, verbijstert keek hij hoe ze weg liep. Toen Stan de jongen weer in het oog kreeg liet hij snel zijn hand zakken en liep hij iets meer in zijn richting. "Een jas zit in de weg bij mijn werk en wat ik zei, door de aandacht die jullie trokken had ik genoeg ruimte om mijn werk voor een maand klaar te krijgen."

Senerum

De vermomde draak moest opeens opzij springen om een grote man,een kleine man en een jongen te ontwijken. De jongen had hij eerder gezien, dat wist hij zeker, maar hij vond het nou niet echt een slim idee om met mensen te gaan communiceren. Hij stal snel een mooie rode appel van een fruitkraam toen de eigenaar afgeleid werd door de chaos die de mannen creëerden en stal ook snel een waterzak bij een andere kraam. Beide voorwerpen verborg hij in zijn mouwen voordat hij een steeg in liep om daar zijn maaltijd te nuttigen. Natuurlijk was een appel alleen niet genoeg, dus moest hij zo nog langs de slager lopen.

Hoewel het gevaarlijk was voor Mearin om door de straten te gaan duurde het wel heel lang met Lunara, zou er iets zijn fout gegaan? Ze besloot het risico toch maar te nemen. Ze was niet zo stom gelijk te landen zodat ze zo gepakt kon worden maar ze vloog nu wel over de stad heen zoekend om haar heen kijkend opzoek naar haar baasje of beter gezegt haar beste vriendin.

Arion

Wérk? Noemde die kerel het nu werkelijk wérk om te stelen? Dit leek hem echter niet het moment om met hem in discussie te gaan over goed en kwaad, normen en waarden of hoe verachtelijk het stelen van hardwerkende lieden was. Zeker niet omdat hij nu genoeg goud had om zijn familie de winter door te helpen. Daar deed hij het toch voor?
'Huh, okay dan,' zei hij met een onzeker lachje. 'Blij dat ik je kon helpen.' Hij keek de vrouw na. Iets in haar houding zette hem aan het denken. 'Volgens mij is ze helemaal geen hoer. Ik vraag me af waarom die kerels haar lastig vielen.' Hij keek Stan aan. 'Help je vaak dames in nood als...onafhankelijke welvaarts-herverdeler?' Hij had de term ooit horen vallen bij een wat beter geschoolde dief in een kroeg.

Mearin vloog verder, in de verte zag ze de gedaante van Lunara en ze hinnikte vanuit de lucht. Lunara wilde de deur openen toen ze een gehinnik hoorde. geschrokken keek ze om, als iemadn zijn poten had gelegd op mearin dan! Ze keek op en zag dat het dier zonder achtervolgers door de lucht vloog. Ze keek naar de merrie en vervolgens naar de twee mannen die nog beneden stonden. tot zo ver dat dit nog geloof waardig over zou gaan komen. mearin zag Lunara en zag dat ze ongedeerd was. opgelucht landde ze op de straat voor het rode pand.

Stan keek naar de deur waar het meisje heen was gelopen. "Geen idee, maar nee, ik doe waar ik zin in heb. Die mannen vroegen er om lastig gevallen te worden. Wat extra adrenaline kan altijd leuk zijn." Een grote glimlach sierde zijn gezicht. "Wat is jou motivatie dan, je moersleutel was nou niet van heel veel nut tegen drie van die grote mannen." Hij keek verbaast op toen de pegasus voor hun lande. "Zo dat zie je ook niet elke dag."

Arion

'Getver, straks ligt er paardenstront op ieder dak van onze stad,' mopperde Arion met een ongelukkige blik op de witte merrie. 'Als iedereen straks zo'n vliegende knol heeft kunnen we niet eens meer fatsoenlijk naar buiten.'
Hij wendde zijn blik af van het paard en keek Stan aan.
'Ik weet niet waarom ik het deed. Waarschijnlijk gewoon omdat ik het niet kan hebben als iemand zijn macht misbruikt tegenover een zwakker iemand.' Hij grijnsde. 'En ik heb de slechte gewoonte om geroerd te zijn door een dame in nood.'

"mearin.." fluisterde Lunara die van de deur wegliep naar de merrie toe. "meisje wat doe je hier? ik vroeg je toch uit het zicht te blijven? heeft iemand je gezien?" de merrie brieste terwijl ze haar hoofd wat liet hangen. Lunara zuchtte "nee ik ben niet boos meisje, alleen bezorgd." ze zei haar woorden zacht zodat het tussen haar en de merrie zou blijven zolang de mannen geen moeite deden het te horen. ze keek de twee aan. Nu de merrie hier al was konden ze misschien beter gelijk vertrekken.

Stan lachte om de jongen zijn woorden. "Dame in nood. Jou actie zou het er anders niet veel beter in maken."
Hij keek naar het paard. "Moet je ook niet in de stad wonen, dan heb je daar ook geen last van."
Hij keek nieuwsgierig naar het paard. "Maar ik moet eerlijk zeggen dat ik ze niet eerder gezien heb."

Arion

'Ik wel...in de kleurboeken van mijn drie jaar oude zusje.' Arion wreef even over zijn slapen. 'Oh Goden, ik ga echt niet wachten tot de stadswachters komen om dat beest van hun plein te verwijderen. Het ziet er illegaal uit.' Hij keek nog even naar de dief. 'wel, het was prettig kennismaken. Vaarwel!' Hij maakte zich opnieuw uit de voeten, dit maal langs een andere weg. Gelukkig had hij gepland om eerder op zijn werk te zijn. Nu was hij als het mee zat net op tijd.

Lunara zag dat de ene man zich al uit de voeten maakte en ze stapte dan ook op Mearin haar rug. "wat is dat!" hoorde ze een stadswacht bulderen. even twijvelde ze maar ze was deze jongen nog wat verschuldigd. "lift nodig?" vroeg ze aangezien wanneer deze jongen aangehouden zou worden het meteen duidelijk werd dat hij een dief was.

Arion

'Ik?' hij keek twijfelend naar het gevleugelde paard, voor hij beslist zijn hoofd schudde. 'We kunnen ons beter opsplitsen. Als ze ons samen pakken, zijn we zwaar zuur.' Hij glimlachte even. 'Dat paard gaat trouwens veel sneller met maar één berijder, denk ik zo. Veel succes met je reis, wie je ook mag zijn. En mocht je ooit hulp nodig hebben, vraag dan in de Fundamenten naar Arion O' Toole, dan kijk ik wat ik voor je kan doen.' Hij groette haar met een gebaar en rende een steeg in zonder gezien te worden.

-Cyan-

Natuurlijk wist ze dat wat ze gedaan had niet helemaal volgens de regeltjes was, dus was ze snel naar Floretta toe gegaan om haar kant van het verhaal te vertellen. Ietwat aangedikt en verdraaid natuurlijk. Alles opdat het alleen maar in haar voordeel zou werken. En ondanks dat ze het vaker gedaan had, was haar toneelspel nog steeds goed genoeg om Floretta te laten geloven dat haar tranen echt waren. Het kwam ergens wel mooi uit, vond ze, want nu kon ze tenmisnte zonder al te veel problemen weer naar buiten lopen en haar weg vervolgen naar waar ze heen wilde gaan. Wat dat ook mocht zijn.
Nog voor ze ver had kunnen komen hoorde ze een welbekend geluid wat maakte dat ze zich omdraaide. En ze zichzelf zo vlug mogelijk in de schaduwen verborg om te kunnen zien wat er aan de hand was. Cyan herkende het geluid van een goed gevulde buidel zodra ze het hoorde. Vooral als het de klank van goud leek te hebben. Ze bekeek de man die ermee smeet eens goed. Hij zag er niet echt uit dat hij het kon missen. Dus leek haar maar een verklaring mogelijk. Een andere dief. Een andere dief die het lef heeft zich in míjn gebied te begeven.
De twee andere kon ze niet goed zien, ze zag enkel hun rug. En het welgevormde achterste van die andere man. Cyan vroeg zich af waarom het geld overgegooid werd, maar vermoedde dat er meer dan één vreemde dief in de stad was. Maar een bende kan ik ook heus wel aan... Het had haar weinig kunnen schelen als ze in een ander deel hadden gezeten. Maar dit was haar buurt, en dat goud, dat had van haar moeten zijn. Cyan wachtte rustig af voor het drietal uit elkaar zou gaan, met het plan daarna de persoon waarvan ze vermoedde dat het de dader was te achtervolgen.
Op dat moment zag ze het vreemde paard weer, wat ze gisteravond ook al had gezien bij de heler met oplichtersverschijnselen. Het maakte dat ze wist wie het meisje was. Twee gezichten die ze al zou herkennen mocht Cyan ze weer zien. Nu de derde nog en dan zal het me zeker lukken ze één voor één eens hun plaats te wijzen hier.

Arion

Hij haastte zich het gebouw in en stapte in de gammele lift die naar de houten en stalen catacomben onder de stad leidden. Het geld dat hij van de deif gekregen had bewaarde hij nu in drie delen. Een kleine buidel in elke laars, en een iets grotere om zijn middel. Zo viel het minder op dat hij veel bij zich droeg. Hij wilde niet nog eens bestolen worden. En het zou ook verdacht staan als een armoedig uitziende jongen met een goed gevulde buidel rondliep. Het laatste wat hij wilde was voor dief uitgemaakt worden.
Hij liep de lange gangen door naar motor 42. Vol verwachting. Zou ze er vannacht weer zijn? Hij besloot de ongemakkelijk zittende buidels geld eenmaal daar uit zijn laarzen te halen en in zijn gereedschapskoffer te stoppen. Vanavond zou hij de koffer mee naar huis nemen. Dat deed hij normaal niet omdat het zoveel sjouwwerk was. Maar vandaag had hij door een wonder iets waardevols in handen gekregen. Zijn ouders zouden hier zo blij mee zijn... Hij voelde zich warm worden van binnen. Neuriënd ging hij aan de slag.

Stan glimlachte. "Nee geen behoefte aan, kan prima lopen, daarnaast beweeg ik op mijn eigen manier door de lucht." Voor de grap liet hij een sterkere windvlaag door de steeg vliegen. Het stelde niet veel voor maar je kon er mensen goed mee verrassen.
"Nou, leuk je ontmoet te hebben. "

Lunara knikte naar beide mannen. even keek ze verbaasd op van de windvlaag waarna ze een korte mysterieuze glimlach op haar lippen toverde. "Goed dan, het ga jullie goed." ze ze waarna ze haar cap goed trok en Mearin aanspoorde. Haar houding opd e merrie was perfect, voor iemand die op een draak zat dan, voor een paard zat ze eigenlijk net niet helemaal super maar het kon er mee door. de merrie steeg op en Lunra hoorde de stadswachten nog iets roepen. maar veel aandacht besteede ze er niet aan. nu eerst dat kruid zien te vinden.

Stan liep weer rustig terug de grote straten in, op weg naar de markt. Hij moest niet vergeten de boodschap te doen waar Garth hem voor gestuurd had anders kreeg hij die avond weer een preek over verantwoordelijkheid. Al fluitend vervolgde hij zijn weg, en hij lette niet op de mensen om hem heen. Hij had toch ruim genoeg gejat.

-Cyan-

Behendig gebruik makend van de schaduwen die ruimschoots aanwezig waren in de vele steegjes waar ze voorbij kwam, achtervolgde ze de jongeman. Het ergerde haar dat hij begon te fluiten. Vooral omdat het opviel. Zelf had ze er alweer voor gezorgd er vrij normaal uit te zien, door onder andere haar sluier weer op te bergen. Ze haatte als mensen naar haar zouden kijken op straat, als het was om een negatieve reden dan.
Terwijl ze wachtte op het juiste moment om hem aan te spreken, zag ze vele gemakkelijk te pakken beurzen voorbij te komen. Ze hield zich echter in. Meer stelen dan nodig vond ze onzin. Momenteel dan, nu ze toch al genoeg had de komende week vrij luxe door te kunnen komen. De jaren hadden haar geleerd dat hoe meer je stal, hoe groter de kans was dat je de aandacht van de stadswachten op je vestigde. En hoe meer aandacht er was, hoe meer er aanwezig zouden zijn.
Zodra ze vond dat het juiste moment gekomen was, tikte ze de man op de schouder en uitte ze slechts de woorden: "Wat doe jij hier?"

Stan keek om, hij keek naar de jonge vrouw die hem had aangetikt. "Ehm, dit is een stad. Iedereen mag hier lopen." Hij glimlachte. Hij keek door de spleetjes van zijn ogen haar nog eens goed aan. "Zou ik je moeten kennen?"

-Cyan-


"Natuurlijk mag iedereen hier lopen, maar er zijn ook zaken die niet toegestaan zijn. Zoals stelen bijvoorbeeld," antwoordde Cyan. "En nee, je hoeft me niet te kennen, nu nog niet. Als ik je vaker tegen zal komen, wordt het echter een ander verhaal."