Aireolia

Aaricia hoorde geklop op haar deur. razend snel schoot ze overeind en duwde ze Roxanne terug in haar kooitje, immers mocht ze het beestje er eigenlijk niet uit halen. Ze draaide zich bij en keek Isobella aan. "Ow kind, je bent alleen, enig idee waar Alana is?" Vroeg deze toen direct. Aarica vermande zichzelf direct en streek haar jurk in een sierlijke beweging recht.
"Het spijt me vrouwe, ik weet niet waar mijn zuster zich momenteel bevind." sprak ze beleefd. Toch voelde ze zich zenuwachtig worden. "Wellicht is ze nog aan het dagdromen op haar eigen vertrekken?" stelde ze voor. Toch werd ze wat zenuwachtig van het feit dat isobella nu opzoek was naar Alana. "Of wellicht de paleis tuin, de bloemen bloeien prachtig in deze tijd van het jaar." vervolgde ze. ALana zou toch niet zijn verdwenen? weggelopen of.. ontvoerd?! nee dat zou niet zijn gebeurd toch!?

Matthew

Matthew stond met een groep ervaren wachters voor een grote deur. Het was de deur die toegang gaf tot de vertrekken van prinses Aaricia en haar zuster. Hij twijfelde een seconde toen hij een vrouw de deur door zag gaan, maar aan de goedkeuring van de andere wachters te zien kon het weinig kwaad. Blijkbaar was ze een lid van het koningshuis. Toen het een tijdje duurde voordat hij geluid hoorde gaf hij een sein aan zijn mede-wachters en klopte op de deur. 'Excuseert u mij, Prinses Aaricia is alles goed met u daarbinnen? Heeft u er bezwaar tegen dat ik binnenkom?' Sprak Matthew beleefd.

Arion

'Oh, reken maar dat ik hem zal vinden,' zei Arion streng, hoewel hij bloosde. Verdomme, gelukkig was het donker. Wat ongemakkelijk begon hij haar slanke lichaam af te tasten, op zoek naar verdikkingen in de plooien stof. Hm, vergiste hij zich nu, of had ze er...niets onder aan? Hij kreeg het spaans benauwd, zijn hart bonsde en hij voelde zich wat minder lekker. Ze had absoluut niet het uitgemergelde lichaam dat hij verwachtte bij een zwerfster. Integendeel...
Hij liet haar vlug weer los, hoewel hij dicht bij haar bleef staan. Te dicht. Nors keek hij haar aan. 'Ik...ik merk dat je hem niet bij je hebt,' gaf hij toe, 'maar ik weet zeker dat jij het was die hem stal. Zorg dus maar dat je die verloren stuivers vergoed. Desnoods verkoop je die armband van je.' Hij sloeg chagrijnig zijn armen over elkaar, ook om te verbergen dat hij trilde.

Isobella

"Nee als het maar zo makkelijk was, ze is op geen enkele plek waar een beschaafde prinses zou moeten zijn." Ze zuchtte luid. De jonge Matthew kwam binnen, ze had het niet eens gemerkt. Zo was ze aan het peinzen over waar de prinses kon zijn.'Excuseert u mij, Prinses Aaricia is alles goed met u daarbinnen? Heeft u er bezwaar tegen dat ik binnenkom?'
Isobella draaide zich om. "Zit Alana in een van jullie vertrekken of zo?"

Aaricia haar ademhaling versnelde zich iets, maar het was nog niet on beschaafd. Ze onderdrukte in alle hefigheid de paniek die ze voelde opborrelen. 'Excuseert u mij, Prinses Aaricia is alles goed met u daarbinnen? Heeft u er bezwaar tegen dat ik binnenkom?'
Zei één van de wachters die haar dan ook uit haar trans ontwaakte. ze keek op en trok wederom haar gezicht in een kalme en vriendelijke plooi. "Alles is uitstekend, dank heer." antwoorde ze. "En nee, er is geen bezwaar voor U om binnen te komen." Ze forceerde één van haar beroemde glimlachen op haar gezicht, vriendelijk, kalm en aantrekkelijk. hoewel dat laatse onbedoeld was.
"Zit Alana in een van jullie vertrekken of zo?" hoorde ze Isobella iets wat grof vragen. Dit was niet goed. Als Isobella dit soort vragen stelde over haar zus betekende dit dat Alana werkelijk vermist was of op zijn minst in de problemen.

Matthew

Even keek hij de jonge vrouw aan en schudde toen met een licht charmante grijns zijn hoofd. 'Maar natuurlijk niet vrouwe Isobella, ik zal de wachters inlichten over de vermiste prinses en een zoektocht instellen.' Beleefd boog hij naar het koninklijke tweetal en verliet de kamer, om met zijn groep wachters de zoektocht naar Alana voort te zetten. Als er een lid van het koningshuis vermist was kon dat niet veel goeds betekenen.

Isobella

Ze keek verbaast de bewaker na. "Een zoektocht? Daar heb ik geen tijd voor, ze is vast weer weg gelopen." Ze gromde wat en beende achter haar aan. "Ik kan toch niet terug komen zonder dat kind ik ga zelf wel zoeken!" Ze had de deur van Aaricia's kamer open laten staan, zodat deze allen nog kon horen terwijl ze met boze stappen de gang door liep.

Geschrokken als was dat niet aan haar te zien, bleef Aarcia staan. Iedreen ging weg om haar zus te zoeken, wgegelopen? misschien maar dat waren niet de gedachtes die bij haar op kwamen. als ze inderdaad buiten het paleis was kon haar alles overkomen. Ze beet op haar lip. ze kon hier niet blijven en afwachten om dan te horen dat ook Alana vermoord zou zijn!? Ze draaide zich bij en liep naar de kast in haar kamer waar ze een fluwelen donkerblauwe mantel afgezet met zilveren versiersels en het koninklijke wapen. Ze sloeg deze om zich heen en liep de kamer uit. haar hakken klik klakte achter de andere twee aan en toen ze deze had ingehaald keek ze hen met een strakke blik aan. "Ik ga mee." zei ze slechts resoluut. ze wilde niet meer wachten, ze kon niet wachten. ze moest wat doen, zelfs als het tevergeefs was. ALs ze er maar alles aan had gedaan. natuurlijk hoopte ze wel op succes maar ze moest zichzelf nu al hard maken voor de klap mocht dat het geval zijn. haar poppenbestaan zou dara echter alleen erger van worden.

Matthew

Voordat hij het door had werd Matthew ingehaald door Isobelle en daarna zelfs door de Prinses. Even keek hij de andere wachters aan om te kijken wat zij er van vonden, maar hij kreeg enkel een lege blik als reactie. Tevergeefs zuchtte hij maar zijn gezicht veranderden al snel naar een beleefde uitdrukking. 'Maar natuurlijk mevrouw, ik zal persoonlijk met u mee gaan om u en vrouwe Isobelle te beschermen als lijfwacht.' Met een grijns keek hij naar Isobelle, de vrouw had meer pit in zich dan ze er uit bleek te zien. Galant opende Matthew de paleisdeuren en wachtte totdat ze naar buiten waren gestapt voordat hij ze achter hen sloot en vervolgens een koetsier aansprak ter vervoermiddel.

Isobella

Gefrustreerd stapte ze in de koets. "Naar het centrum, en rap een beetje." Beet ze hem kribbig toe. Ze had hier geen tijd voor, ze moest dat stomme kind zo snel mogelijk naar de vergaderzaal halen. Waarom gaven ze haar dan zo'n klus, ze was een raadslid, geen baby zitter!

Aaricia stapte naar buiten. DIt was vreemd zo buiten de poort zonder enige aankondiging en met slechts 1 lijfwacht die ook nog vrouwe isobella in het oog moest houden. Toch liet ze zoals gewoonlijk niets merken van haar gedachtes en stapte ze in de koets. Ze reageerde niet op Isobella omdat dat ongehoord was maar ze verbaasde zich toch zeker over de manier waarop deze nu sprak. Die kant had ze nooit leren kennen van haar. Ze dwong haarzelf haar blik van de grond weg te houden waardoor ze kort de kant van hun lijfwacht opkeek.

Matthew

Beleefd gaf hij een aantal aanwijzingen aan de koetsier waarna hij zelf in het voertuig stapte en tegenover de Prinses en vrouwe Isobelle ging zitten. Hij merkte dat Aaricia naar hem keek en charmant glimlachte Matthew naar haar. De koets kwam in beweging. Op tempo reden ze richting het centrum van de stad en toen ze aan waren gekomen op het stadsplein stapte hij als eerste uit om de portier open te houden voor de dames. Langzaam reed de koetsier weg en beschermend bleef Matthew bij Prinses Aaricia staan. Hij kon niets met haar laten gebeuren.

Isobella

Haar hakken tikte luid op de ondergrond toen Isobella uitstapte. Ze keek met een stalen gezicht terwijl ze vervolgens vastberaden een stap naar voren deed. Binnen enkele seconden stond iets voor haar wat op een zwerver leek. "Mooie dame heeft u alstublieft een aalmoes voor een arme man?"
Resoluut duwde ze hem opzei. Bah, daarom kwam ze zelf nooit overdag in de stad, en al helemaal niet in haar duurste kleding.
De man gaf echter niet op en klampte zich aan Aaricia vast. "Alstublieft dame." Jammerde hij.

Aaricia glimlachte voorzichtig naar Metthew. Toch maalde het in haar gedachtes. Wat zou er gebeurd zijn met haar zus? Zou ze oke zijn? Ze voelde hoe het voertuig stopte en stapte uit toen Matthew het porier voor haar en isobella open hield. Ze stapte uit en merkte hoe Matthew dicht bij haar bleef staan. Ze deed echter een geschrokken stap achteruit toen ze een man bij Isobella zag. Het was niet dat ze zelf een watje was. Maar ze was totaal niets gewend, en was daarom wat overweldigd om haar land vanaf deze kant te aanschouwen. Echter toen de man zich aan haar vastklampe verstijfde ze. Paniekerig probeerde ze de man van haar los te maken. Ze kende dit soort gebruiken niet, ze was gewend een perfecte straat te zien die keren dat ze eens in een koets naar buiten mocht dit was nieuw voor haar. "laat me los." zei ze dan ook met iets wat van paniek verborgen in de kalmte van haar stem.

Matthew

Matthew zag dat er een man zich resoluut vastklampte aan Aaricia en met een kalm gezicht greep hij de man bij zijn kraag en trok hem weg. Met een onheilspellende grijns keek hij de arme man aan en knakte zijn knokkels. ‘Ik moet u vriendelijk verzoeken niet in de buurt van Prinses Aaricia te komen heer, wilt u alstublieft uit het zicht verdwijnen. Wij moeten verder.’ Doodsbenauwd en schreeuwend rende de man weg en Matthew maakte een buiging voor de prinses. ‘Vergeeft u mij voor het niet direct handelen op de aanraking mevrouw.’ Vluchtig streek hij even langs de plooien van de donkerblauwe mantel om het weer in vorm te brengen. ‘Laten we verder zoeken naar uw zuster, zoals u wenst.’

Isobella

Onder de indruk keek Isobella naar de jonge wachten. Zo hij kon er wel wat van. Ze schonk hem een glimlachje voor ze weer voor haar keek. "Een eindje verderop is de markt ik ga daar als eerst kijken. Er zijn veel verkopers dus negeer ze, ze smeren je alleen maar troep aan, hoe mooi het er ook uit ziet." Ze klonk al minder verbitterd als eerder en liep met grote stappen richting de markt.

Aaricia voelde hoe de man van haar werd weggetrokken en ze keek op naar haar reddende engel. Vergeeft u mij voor het niet direct handelen op de aanraking mevrouw.’ Zei matthew waarna hij langs haar mantel streek om deze weer in vorm te brengen. Ze voelde haar hart een klein huppelsprongetje maken al begreep ze niet goed waarom. ‘Laten we verder zoeken naar uw zuster, zoals u wenst.’
Vervolgde Matthew. Aaricia knikte "Dat zou fijn zijn." Antwoorde ze waarna Isobella begon te spreken. "Een eindje verderop is de markt ik ga daar als eerst kijken. Er zijn veel verkopers dus negeer ze, ze smeren je alleen maar troep aan, hoe mooi het er ook uit ziet." Aaricia knikte wederom instemmend. de dingen die ze tot nu toe had gezien en gehoord waren nieuw hoewel het nog vrij weinig was. Ze volgde Isobella maar besloot dit maal gewillig in Matthew zijn buurt te blijven, ergens nog wel onder de indruk van de straat die ze niet gewend was.

Matthew

‘Dat zou fijn zijn.’ Antwoorde Aaricia waarna Isobella begon te spreken. ‘Een eindje verderop is de markt ik ga daar als eerst kijken. Er zijn veel verkopers dus negeer ze, ze smeren je alleen maar troep aan, hoe mooi het er ook uit ziet.’ Matthew liep naast de Prinses richting het marktplein, zo veel mogelijk verkopers op afstand houdend. Ondertussen keek hij ook om zich heen of hij ergens Prinses Alana kon ontdekken. Maar tevergeefs. Door de drukte zag hij enkel stadsbewoners. ‘Ik vrees dat we vandaag niet veel geluk hebben, Prinses.’ Zei Matthew kalm terwijl hij een nieuwe verkoper een waarschuwende blik gaf. Dit was geen plek voor iemand van adel.

Isobella

Ze liep de hele markt af. Achter elk kraampje gluren en om elk meisje met lang blond haar heen draaiend. Waar was dat kind. Ze lette absoluut niet op de verkopers en als ze te dichtbij kwamen gaf ze een zwarte blik waardoor de meeste terug kropen, en af en toe een tweede poging deden bij de prinses. Na de hele markt over gebeend te hebben hield ze stil. "Ze kan ook nog in de vele zijstraatjes zitten." Ze zuchtte luid, dat stomme kind kon overal zitten, en er zat zo niet veel vaart in. Het liefst wilde ze een kroeg induiken, maar met die prinses en wachter achter haar aan was dat niet mogelijk.

Gespannen keek Aaricia om zich heen in de hoop Alana te zien maar nergens kon ze haar zus vinden. Ze ontweek de kraampjes, nouja eigenlijk redde Matthew haar er steeds van maar dan nog. Ze beet op haar lip toen ze de markt door waren gekomen. "Ze kan ook nog in de vele zijstraatjes zitten." Zei Isobella toen. Aaricia keek op, zijstraatjes? Ze voelde de rillingen lnags haar rug gaan, zijstraatjes? zonder enkel toezicht? Wat was er met haar zus gebeurd!? Ze voelde zich zenuwachtig worden maar dwong zichzelf kalm te blijven. ze liet haar hand op haar buik rusten. door het vele lopen en de paniek voelde dat ding nog strakker aan dan normaal.

-Cyan-

Ze merkte hoe voorzichtig zijn handen haar kleding, of beter gezegd mantel, afzochten. Die moet nodig eens wat bijgebracht worden... Hij makte het haar gemakkelijk door zo dichtbij te blijven staan, alleen maar beter.
"Ik denk toch echt dat je me met een ander door de war haalt, maar ik zal het wel vergoeden," zei Cyan, haar stem licht veranderend om haar boodschap duidelijker over te laten komen. "Al heb ik niet veel bij me, ik weet wel een manier..." Ze ging zover het mogelijk was dichter bij hem staan en gebruikte haar handen om over zijn borst en buik te strelen, terwijl ze haar lippen naar zijn nek bracht om daar een kus te drukken.
"Of het moet zijn dat meneer het niet prettig vind?"
En al zou het wel zo zijn, ze zou er toch mee doorgaan, een plan had zich gevormd in haar hoofd en nu zou ze het uitvoeren ook.

Arion

Ze toppen van zijn oren sloegen rood uit. 'Ik ken je naam niet eens,' protesteerde hij, hoewel hij haar niet wegduwde. 'waarom doe je dit? Je kunt me ook gewoon vertellen waaróm je me bestal, toch? Ik wil geen misbruik maken van...' Maar zijn lichaam zei hem iets heel anders. Hij schaamde zich kapot.

Niet dat hij nooit een meisje had gehad, integendeel. Maar nooit op deze manier, nooit zo onverwachts en gehaast. Er was in zijn vroege puberjaren een buurmeisje geweest bij wie hij soms stiekem naar haar borsten had mogen gluren, als ze hem haar kamer in wist te smokkelen, en met wie hij zijn eerste keer had beleefd. Helaas raakte ze hem beu en trouwde ze met een man op een ander luchtschip. En dan was er nog dat ene kind in de Rode Laars, een van de beste bordelen van de stad. Zijn vrienden en collega's hadden hun geld bijeen gelegd voor die avond, bedoeld om zijn volwassenheid te vieren. Hij vond vrouwen geld geven voor seks maar niets, maar deze was rijk genoeg, en hij bleef tenslotte ook maar een man. Ook nu. Zijn hand gleed automatisch naar haar achterste.

-Cyan-

"Als je zo graag een naam wilt, mag je me An noemen," antwoordde ze, licht teleurgesteld doordat hij haar weggeduwd had. Ze vertelde de waarheid, vond ze, er waren er wel meer die haar zo noemden. En hij had niet om haar volledige naam gevragen dus gaf ze zeker geen verkeerd antwoord. En als hij vind van wel, is dat zijn probleem.
"Als je het trouwens zo graag wilt weten...Ik bestal je omdat het zo makkelijk was. Een andere dief had wel meer van je af weten te pakken dan die paar waardeloze stuivers. Zie het als een waarschuwing." Ze voelde zijn hand en merkte daarmee dat zijn lichaam het niet zo eens was met zijn woorden. "En tja, misschien had ik de beurs daarna dan maar terug moeten geven. Het is verkeerd van me dat ik dat niet gedaan heb, denk ik. Ik ben dan ook een erg stout meisje en zal misschien maar eens goed gestraft moeten worden..." Even twijfelde ze of ze het nogmaals subtiel zou proberen, of dat ze gelijk maar voor de drastische maatregelen zou gaan. Ze besloot het laatste. Haar bijbaantje had haar genoeg geleerd over mannen. Met een simpele beweging gooide Cyan haar mantel van haar schouders.

Arion

'Ik zal het onthouden,' zei Arion als antwoord op haar advies. 'Maar doe dat nooit meer. Stelen van mensen die het geld niet kunnen missen. Jij wint er nauwelijks iets mee, en zij verliezen een hoop.' Hij probeerde haar streng aan te kijken, maar zijn ogen dwaalden af.
'Ik wil je niet misbruiken...maar het lijkt me dat je dit wel vaker doet....' Hij kuste haar even en nam haar stevig in zijn greep. 'Je bent beeldschoon, An.' Hij voelde zich heel wat nu hij met een naakte vrouw in zijn armen stond die overduidelijk graag wilde. In ieder geval nu hij zijn kleren nog aan had. Hij had de mogelijkheid al verworpen dat ze dit niet vrijwillig deed. Ze had toch ook gewoon het arme weesmeisje kunnen spelen dat zelfs die stuivers hard nodig had?

-Cyan-

"Hmmmm, volgens mij ben je iemand die wel weet wat hij wil..." Langzaam begon ze zijn shirt los te knopen. Hoe langer ze erover zou doen, hoe groter de kans dat hij het van haar zou pikken als ze haar plan volledig ten uitvoer zou brengen. In haar hoofd begon ze al met de berekeningen, hoeveel tijd het haar zou kosten om haar kleding te pakken en aan te doen. Gelukkig had ze de gestolen sieraden nog aan, dus hoefde ze daar in ieder geval niet naar te zoeken. Ergens voelde ze zich schuldig toen ze het compliment hoorde, maar ze probeerde zich eroverheen te zetten. Cyan had zich nog nooit in haar leven schuldig gevoeld en vond het nu ook niet echt het moment om ermee te beginnen.