Aireolia

Arion

Als verlamd zat hij voor de troon van zijn Koning. Dit kon niet waar zijn. Hij moest wel dromen ofzo. Misschien had Floretta hem gedrogeerd. Hij kon toch niet voor de Koning geleid zijn voor iets eenvoudigs als medeplichtigheid bij stelen? Gelukkig was de Koning te druk bezig met Cyan om aandacht aan hem te besteden. Hij herinnerde zich wat de wachters bij binnenkomst hadden gezegd. "We hebben de perfecte bandiet voor u gevonden heer". Alsof de koning had gevraagd om... Arion slikte. Had de Koning Cyan voor iets nodig? Maar ze was toch geen bandiet? Alleen een beurzensnijder. Een gauwdief.

Koning

'Goed, juffrouw An Ders, ik zou het zeer waarderen als u nu uw brutale tong in bedwang zou willen houden.' Hij overwoog even om een fluwelen kussentje in haar mond te stoppen bij herhaaldelijke overtreding van zijn spreekverbod, maar het kleine kussentje waar zijn linkerhand op lag was juist zo comfortabel. Hij wendde zich tot de man, een jongen nog, naar het scheen, en erg mager. Hij trok verwonderd zijn wenkbrauwen op. 'Ik hoorde dat jullie een grote vangst hadden gedaan? Jullie weten toch om wie ik heb gevraagd nietwaar?' Hij keek enkele bewakers afkeurend aan. 'Ik zoek De Veroveraar, de mn die me tienduizend goudstukken ontnam, de gevreesde rovershoofdmeester die vrouwen verslindt bij bosjes en gisteren nog een zeer onzedelijke daad heeft begaan in het beruchte Zedenhuis van Madame Floretta.' De Koning wachtte op een verklaring.
'Maar Heer, dit is de man die u zoekt. Ik was erbij toen zijn werkgever hem aanwees...'mompelde een van de wachters zachtjes. De andere, schijnbaar niet goed ingelichte wachters, deden geschrokken een stap bij de knul vandaan en trokken hun wapens. De Koning richtte zijn aandacht op de jongen met hernieuwde interesse. 'Is dat zo? Wat is je naam, jongen?'
'Eh....A...Arion O'Toole, Heer Sire...' stamelde hij, haast onhoorbaar. De wachters begonnen druk te fluisteren en de Koning schoof wat ongemakkelijk op zijn troon heen en weer.
'Ik had verwacht dat je...wel...groter zou zijn.' De Koning bekeek hem nog eens goed. Toen klaarden zijn ogen op en barstte hij uit in een bulderende lach, waarna de wachters aarzelend meededen. 'oh, ik snap het al! Je wist dat je gezocht hebt en hebt je uitgehongerd, om je imposante spieren te laten verdwijnen en er onbenullig en ongevaarlijk uit te zien, nietwaar? Briljant!'
Arion gaapte hem enkel aan. De Koning interpreteerde dat als verbazing om zijn schrandere conclusie. 'Ja, ja, meneertje, deze Koning laat zich niet zo gemakkelijk foppen als de prins van Belandra! Ik hoorde vanmorgen hoe jij en veertien matrozen een schandelijke orgie aanrichtten tezamen met zijn veertig gesluierde dochters! En dat nota bene in zijn eigen paleis!'
De Koning richtte zijn aandacht weer op An Ders. 'En jij meisje, werkt voor hem he? Kun je me vertellen wat zijn grote geheim is? Hij schijnt nogal wat vrouwtjes als jij te verleiden. Als mijn wachters jullie niet hadden opgepakt...nou...'
'Inderdaad, sire, hij stond al op het punt om onzedelijke handelingen met haar te verrichten in de steeg waarin we ze oppakten. Terwijl ze voor ons op de vlucht waren geslagen en midden in de achtervolging, mag ik wel zeggen.'

Stan

Zijn omgeving duizelde om hem heen, het duurde dan ook even tot de woorden van de vrouw tot hem door drongen, en toen dat eindelijk zo was weerhield een stevige pijn in zijn been hem er van om direct te spreken. Hij wilde zijn luchtscooter van zijn been duwen, maar een stevige laars die er op leunde zorgde dat dit hem niet zo makkelijk lukte.
"Ziet het er naar uit alsof ik hier wilde landen." Hij keek treurend naar de geknapte vleugels. "Als het mijn bedoeling was zou ik mijn schip heel laten en niet op mezelf landen! Dus als je dat kapotte ding nu van mijn been zou willen halen." Stan zwaaide een beetje geïrriteerd met zijn armen. Hij had niet eens de moeite genomen de mannen om hem heen te bekijken. "Ow en ik ken hem niet, hij is de reden dat ik neer stortte."

-Cyan-

Op het moment dat ze doorhad dat het Arion was waarover de geruchten gingen, had ze moeite om haar lachen in te houden.
"Ik, werken voor hem?" vroeg ze, duidelijk verbaasd, maar op een sarcastische toon. "Mag ik even de feiten rechtzetten? Hij werkt voor mij, niet andersom. Ik ben altijd al eigen baas geweest en niet van plan daar ooit wat aan te veranderen." Dat ze zo nu en voor Floretta werkte verzweeg ze maar even. Ze zag aan de koning dat ze momenteel weer niet echt zei waar hij op wachtte, dus veranderde ze maar van onderwerp. Al kon ze niet voorkomen dat ze zich wel goed voelde bij het zoeken naar de grenzen.
"En meneer, ik weet zeker dat u wel goed weet hoe u met ons vrouwen om moet gaan, is het niet? Maar als u zijn truc wilt weten: hij doet niets." Cyan besloot het met haar toon maar in het midden te laten of het een goed of slechts iets zou zijn. Ergens was ze er niet blij mee dat alle aandacht naar Arion uitging, ondanks dat ze wist dat hij de afgelopen dagen weinig uitgehaald had, had hij wel een dusdanige reputatie opgebouwd om berucht te zijn. Een deel van haar wilde dat zij het was die zo aangesproken werd, al had ze er jaren terug bewust voor gekozen onopvallend te werk te gaan. Zelfs als ze het ooit in haar bol kreeg wat meer te doen dan wat beurzen te bemachtigen.

---

-Tobias-

"Goed, Ally," zei hij glimlachend. "Het is duidelijk dat je dit nog nooit gedaan hebt..." Hij pakte de emmer en gooide de gehele inhoud over het dek. "Zo, dat is stap één, stap twee is het schrobben met de borstel en daar heb je iets meer kracht voor nodig." Hij nam naast haar plaats en pakte de borstel met haar vast, om haar te laten voelen hoeveel kracht. Evn twijfelde hij of hij nog een borstel zou halen, maar dat zou betekenen dat hij Ally even alleen zou moeten laten en dat leek hem geen slim idee. Daarnaast was hij allang voorbij de fase van het rebellenschap waar men de dekken moest schrobben. Ondanks dat iedereen wel gerespecteerd werd, werden de dekschrobbers toch altijd iets meer voor de gek gehouden. Niet echt gepest, maar extra plagen was niet uitzonderlijk en daar wilde hij zichzelf liever niet aan blootstellen.
"Goed, heb je het door?" zei hij dan ook, voor hij weer opstond en toekeek hoe ze aan het werk was. Zo kan ik de dag wel doorkomen...

Koning NPC

Een wachter fluisterde hem iets in het oor en de Koning knikte toegeeflijk naar Cyan.
'Ik vernam al dat u aan een zeldzame psychose leed en dat u...licht in de war was, juffrouw Ders. Daarom ben ik zo genadig u uw buitensporige gedrag te vergeven. Ieder ander had ik namelijk door de hofbeul van zijn brutale tong ontdaan na zo aangesproken te zijn, weet u.' Hij liet er een duidelijke waarschuwing in doorklinken.
'Echt waar,'mompelde hij. 'Arion de Grote die voor een straatmeid werkt...'

Arion

Nu vond hij dat hele circus weleens welletjes. Het was tijd om er een eind aan te maken.
'Heer? Ik vrees dat u verkeerd geïnformeerd bent,' zei hij dan ook. 'Wat An hier zegt is waar! Ik werk voor haar en Madame Floretta. Ik ben een eenvoudige arbeiderszoon en werkte tot voor kort in de machineruimtes van dit schip. Mr. Brown kan u mijn werkschema's overleggen als bewijs. Ik zweer u dat ik nauwelijks mijn werkplaats heb verlaten en dus helemaal geen tíjd heb gehad om al die dingen te doen waarvan fantastn hier zeggen dat het gebeurd is! Ik ben helemaal geen dief!'
'Hm...' De Koning keek hem achterdochtig aan. 'U beweert dus onschuldig te zijn en wil me ongetwijfeld vervalste documenten overleggen waarin staat dat u ten tijde van de misdaden aan het werk was in...een machinekamer? En dat u geen dief bent, terwijl mijn mannen u zelf eigenhandig een heel cordon Koninklijke soldaten met de grond gelijk zag maken, om een gevaarlijke dievegge uit hun handen te redden? Om maar te zwijgen van al het goud dat u vliegensvlug van hen wist te stelen...'
Arion zuchtte en liet even het hoofd hangen.
'Sire, ik sloeg één soldaat op zijn voeten met een koperen moersleutel. Ik wist niet dat het Koninklijke soldaten waren en zag enkel mannen die een weerloze vrouw belaagden. Ik had me er niet mee bemoeid als ik niet dacht...'
'Hou maar op jongen! Ik heb genoeg van je leugens!' De Koning was rood aangelopen, zag Arion, toen hij opkeek naar het gezicht van zijn heerser. 'Je kunt een ander overtuigen door een zielig zwak stemmetje op te zetten en eerlijk te klinken, door angst te veinzen en er zelfs als een nietig schepsel uit te zien, maar ík heb zo mijn bronnen, en ben welingelicht! Mijn dochter is ontvoerd, en ik wil weten waar ze is, en jij gaat me daarbij helpen!' De Koning wees op Cyan. 'Of je krijgt haar nooit meer levend uit de kerkers!'
Arion schrok en dacht razendsnel na.
'Wacht! Heer Sire, het spijt me! Ik wilde u niet vertoornen! Deze vrouw is zeer waardevol voor me. Er is geen betere beurzensnijdster te vinden in heel onze mooie stad! En een verleidseter en actrice zo groot als zij heeft u nog nooit meegemaakt! Het spijt me voor alle leugens die ik u voorhield, Sire, maar als ik had geweten dat u slechts mijn hulp nodig had, en ons niet gewoon wilde veroordelen, was ik u direct van dienst geweest.' Hij boog zo diep als hij kon en hoopte dat het werkte. Inderdaad kalmeerde de Koning. Arion gluurde even en zag hem zelfvoldaan lachen.
'Dus...jullie helpen me om mijn dochter terug te krijgen, Heer Arion en Vrouwe An, koninklijk koppel van de misdaad?' Hij keek An aan. 'Nu Arion heeft bekend dat hij tegen me loog, kun jij ook wel eerlijk zijn. Je bent helemaal niet in de war he? Je loog dat hij voor je werkte om zijn verhaal te ondersteunen. Ik bewonder je acteertalent. Vooral die gespeelde verontwaardigheid was echt heel overtuigend.' Hij leek zijn ogen niet vn Cyan af te kunnen houden en Arion voelde een steek in zijn buik. Hij wilde dat het niet de koning was die daar zat, maar een gewone straatschooier die hij er eens flink van langs kon geven. De seniele ouwe gek.

Aaricia schrok even toen de hele inhoud sop ineens voor haar op de grond lag. Ze keek op naar tobias en hoe hij haar liet zien hoe hard ze moest schrobben. ze keek naar de borstel en bloosde om het feit dat hij zo dichtbij zat. "Goed, heb je het door?" vroeg hij. Aaricia knikte en met twee handen pakte ze de borstel vast waarna ze zo goed mogelijk begon te schrobben. nog steeds was het niet perfect natuurlijk, maar wat had je verwacht van iemand die nog nooit enig klusje had hoeven doen.

-Cyan-

"Natuurlijk ben ik niet gek, ik ben zeer goed bij zinnen, goed genoeg om te weten wat van me verwacht wordt..." antwoordde Cyan. Ze ging ietwat verzitten, gelijk zag ze de wachters op scherp gaan staan, al deed ze het alleen maar om haar voorgevel iets meer in het zicht te krijgen. De blik van de koning was haar immers niet ontgaan. Arion was naar haar zin iets te snel geweest in toegeven en ze wist dat er heel wat voor nodig zou zijn nog wat voordeel uit de situatie te kunnen krijgen.
"Maar u heeft gelijk meneer, hij werkt niet voor mij, maar ik net zo min voor hem. Ik moet immers de vrijheid hebben om mijn eigen keuzes te maken nietwaar? Als ik hem voor alles wat ik doe om toestemming moest vragen tja...dan zou ik bepaalde zaken nooit kunnen doen, is het niet?" Ze bracht haar borst nog ietwat verder omhoog om zijn aandacht te fixeren, vanuit haar ooghoek zag ze dat ook enkele wachters het beeld wel beviel. "Ik snap trouwens dat u uw dochter wel heel graag terug wilt hebben, maar ik vroeg me af, hoe wilt u zich ervan verzekeren dat wij niet weglopen zodra u ons op pad stuurt?" Cyan zag de koning bedenkelijk kijken en ze wist dat ze haar bedoeling anders moest gaan formuleren. "Begrijpt u me niet verkeerd, Uwe Hoogheid, maar wij dieven..." Ze sloeg haar ogen neer." Het zit nu eenmaal in onze natuur om uit alles wat we doen een voordeel te halen. Dus misschien moesten we de voorwaarden maar eens bespreken? Privé desnoods..." Cyan keek de koning verleidelijk aan. "En als het u gerust stelt, u mag me geheel op verborgen wapens onderzoeken, u alleen, uw wachters vertrouw ik namelijk niet. Ze hebben immers..." Cyan pakte ondanks de eerder bevelen haar dolk tevoorschijn en legde hem voor zich neer, waarna ze weer netjes haar handen op haar rug hield. "Niet echt opgelet."

---

-Tobias-

Tobias keek tevreden toe hoe haar lichaam mee bewoog met de schrob bewegingen. Hij grijnsde, maar zorgde er wel voor dat zij het niet zou zien. Als ze de prinses niet zou zijn, zou hij heel wat brutaler zijn geweest, wist hij. Maar hij wist ook dat hij een belofte gedaan had.
"Je slaat een plekje over, schat," zei Tobias, en hij ging over haar heen hangen om het aan te wijzen. "Daarzo," zei hij met zijn mond vlak bij haar oor. Daarna ging hij weer overeind staan. "Met een beetje meer oefening zou je het nog ver kunnen schoppen."

Arion

'Ons laten doorzoeken op wapens? Lieveling, ik ben er zeker van dat we geen wapens meer hoeven te trekken nu Zijne Hoogheid ons zo'n grandioos voorstel heeft gedaan. we kunnen hem helpen zijn verloren dochter te hervinden en zo onze reputatie zuiveren van enige blaam. Dat is toch redelijk?' Hij zei het iets te scherp en de jaloezie klonk door de beleefdheid in, maar waarschijnlijk zou alleen zij het horen. Toen richtte hij zich tot de koning. 'Het zal ons echter wel een flinke tijdgaan kosten om aan de juiste middelen te komen. Geld, voorraden, materiaal om ons onherkenbaar te maken en wapens...en had ik het geld al genoemd?' Hij sprak rustig en beleefd en keek extreem onschuldig.

"Je slaat een plekje over, schat," zei Tobias, Aaricia wilde opkijken toen ze ineens merkte dat hij over haar heen hing. ze bloosde hevig en verstijfde even toen hij zachtjes in haar oor leek te fluisteren. "Daarzo,"Aaricia slikte waarna hij weer overeind kwam. even bleef ze zo zitten overrompeld door wat Tobias zojuist had gedaan. "Met een beetje meer oefening zou je het nog ver kunnen schoppen." zei hij. Verlegen keek ze weg en begon ze opnieuw te schrobben.

-Cyan-

Na haar laatste woorden had de koning haar aangekeken alsof ze en stuk vuil was wat nodig weggepoetst diende te worden. Verdomme, ben ik het soms verloren? Het maakte dat een vreemd gevoel van onzekerheid bezit van haar nam, maar dat werd snel weggevaagd door Arions toon. Cyan merkte dat hij ook wat slimmer was dan ze verwacht had.
"Ach tja, onkosten," antwoordde de Koning. "Ik kan ze wel vergoeden, maar het hangt van een aantal zaken af. Namelijk wanneer en in welke toestand mijn dochter bij me terugkomt. Als ze net zo verfoeilijk is geworden als je vriendin, doet dat heel wat aan de prijs af namelijk." Cyan had moeite hem niet uit te schelden voor zijn opmerking. "Maar als je haar in perfecte staat aflevert ben ik mogelijk bereid jullie gedane criminele activiteiten door de vingers te zien."
Die laatste zin maakte dat Cyan wijselijk haar mond hield, al spuwden haar ogen vuur.

---

-Tobias-

"Je mag heus wel wat meer zeggen hoor," zei Tobias toen hij merkte dat ze bleef zwijgen. "Of ben je je tong soms verloren?" Hij vond het ergens maar raar dat ze zo weinig zei, de meisjes die hij tot nu toe tegen was gekomen waren nooit echt stil geweest. "Vertel eens, wat zou je normaal rond dit tijdstip doen?" vroeg hij, om tenminste een gespreksonderwerp te creëren.

Serena

Serena haalde haar voet van de scooter zodat het vrij kwam van het been van de jongen en de piraten tilden hem van zijn plek waarna ze hem beet hielden. De bewusteloze jongen werd over een schouder van een grotere man gegooid. 'Hmm, wat zullen we eens met jullie doen?' Meteen begonnen al haar mannen te roepen en te lachen. 'Kielhalen, kielhalen!' 'Gooi ze voor de luchtdraken!' Serena trok haar zwaard en hield het botte deel tegen Stan's keel. 'Nee.' Met een grijns porde ze in zijn borstkas. 'Hij heeft een goede bouw, we kunnen hem gebruiken. Wat we met die ander doen zullen we nog wel zien.' Zonder pardon werden de twee mannen mee gesleept en in een gesloten ruimte met tralies onder in de boot. 'En nu als de donder dat gat maken!' Riep Serena naar haar bemanning terwijl ze weer vertrok naar haar hut. Hopelijk waren ze niet zo saai als de gevangenen van twee dagen geleden. Die waren al van de plank gegooid voordat ze een stap hadden kunnen zetten.

Stan

"Luister eens!" Maar voor Stan iets kon zeggen sleepte twee mannen hem al weg. Hij wilde demonstratief zijn voeten tegen het dek parkeren om ze tegen te houden maar de kloppende pijn in zijn been werd moordend zodra hij de grond raakte en mijn een kreet trok hij hem op.
In de cel rolde hij zijn broek omhoog, hij duwde zachtjes rond tegen zijn been die pijnlijk en week aan voelde. Zijn huid begon lichtjes blauw te kleuren.
Hij leunde naar de andere jongen toe en gaf hem een zet met zijn vuist in zijn zij. "He kaper, tijd om wakker te worden."
Stan besloot eerst te kijken of hij een reactie te krijgen van de hoogvlieger die hem hier gekregen had voor hij de wachters de oren van het hoofd gingen lullen zodat ze hem naar de kapitein zouden brengen.

Arion

Wat een kwal. Arion zag dat Cyan net als hij moeite had zich te beheersen. Maar tja, het was wel de koning tegen wie ze spraken. Dit vroeg om een beetje...finesse.
'Wel Heer, in dat geval wil ik u zeker nit voor het hoofd stoten, maar u er toch vriendelijk op wijzen dat hoe snel en in welke staat u uw dochter terugkrijgt, afhankelijk is van de middelen die wij tot onze beschikking zullen hebben. Momenteel zijn mijn mannen niet in de stad, dus als u wilt dat ik zo snel mogelijk achter uw dochter aan ga, zult u ons enige hulp moeen bieden. Anders zal ik zeker...drie weken moeten wachten tot mijn bescheiden schip weer aanlegt. En in die tijd...tja...Het blijven rebellen.' Arion klonk erg berouwvol, maar een sluw, nauwelijks mrkbaar glimlachje speelde om zijn mond. Zou de Koning toehappen?
'En het hoeft u niet eens zoveel te kosten. Geef ons uw woord dat u onze misdaden tot op heden zeker door de vingers zult zien, en we zullen het u niet moeilijk maken en u trouw dienen. We bevechten tenslotte dezelfde vijand.'

-Cyan-

Niet veel later stonden ze buiten, gelukkig was haar dolk niet afgepakt. Maar toch was ze niet blij, het was immers Arion die met een buidel geld en een document in handen op pad gestuurd was, en niet zij. Al kon ze er als zijn handlanger wel mee van profiteren, het bleef toch ander. Wat is er mis met me? Wordt ik te oud? Ze wilde niet twijfelen, maar Cyan wist dat ze niet meer het jonge ding was dat ooit bij Floretta naar binnen geloodst was. Die tijd lag ver achter haar, toch had ze zelf niet echt het idee dat de jaren zoveel slechter gemaakt hadden. Sterker nog, de ervaring die ze opgedaan had, zou alles goed moeten maken.
"Goed, dat geeft ook weer wat om te doen," zei Cyan, om de stilte te doorbreken. "Ik vraag me af wat Floretta hiervan gaat denken, als we het haar vertellen dan..."

Arion

'Je bedoelt dat we er werkelijk aan gaan beginnen? Naar de rebellen en die dochter van hem terughalen?' Arion stond perplex. 'Direct, bedoel ik? Je weet net zo goed als ik dat we dat nooit gaan klaarspelen! Niet met zijn tweetjes, zonder manschappen. Het vergt weken voorbereiding voor we ook maar de minste kans maken!' Hij keek naar het geld in zijn handen alsof het iets vuils was. 'Alhoewel we waarschijnlijk wel een poging móeten wagen. Onze Koning zal ieder luchtschip uitkammen op zoek naar ons als we er met het geld vandoor gaan en zijn dochter in de steek laten.' Hij wachtte even voor hij zei: 'En dat zit me eigenlijk ook dwars, dat kind aan haar lot overlaten.' Hij ergerde zich aan zichzelf.

Stan

Toen de jongen niet reageerde keerde Stan zich tot de wacht. "Hey gast. Ja jij daar."
Beiden wachters keken hem aan en wilden in eerste instantie niet reageren.
"Je hebt toch oren aan je hoofd en een mond om te spreken, ik heb het tegen jou kom eens wat dichter bij."
Een van de twee draaide zich naar Stan toe. "Zwijg."
Stan lachte. "En anders? Luister eens. Ik weet niet of jullie iets aan deze jongen willen hebben. Maar ik denk dat het niet goed gaat komen als je hem zo laat liggen. Ik weet niet of jullie iemand aan boort hebben die verstand heeft van geneeskunde?"
De twee bewakers keken elkaar even aan. "Wel iemand met een beetje verstand." Zei de gene tegen wie Stan sprak uiteindelijk.
"Nou haal hem dan. Ik wil zelf ook wel een woordje met hem, mijn been doet zeer. Ook al, dat is nu even niet zo interessant. Was die vrouw jullie kapitein?" Het feit dat ze een vrouw was maakte Stan een beetje zenuwachtig, gladde praatjes vond hij moeilijker bij vrouwen. De mannen knikte.
"Blijf daar nou niet beide staan. Haal een genezer!" De eerste bewaker liep al snel weg waardoor er een over bleef.
"Nou jullie kapitein is trouwens niet zo slim geweest, als je iemand gevangen neemt is het verstandig eerst hun naam te vragen." Stan leunde naar de tralies en trok zich op zijn goede been omhoog.
"Ik zie er niet uit als een stads jongen of wel?"
De bewaker schudde zijn hoofd.
"Ik ben de zoon van John Rider. Broer van Garth Rider kapitein van de Striders. Zegt dat je iets?"
De man keek hem schaapachtig aan. Stan draaide met zijn ogen.
"Je bent hier niet aangenomen voor je intelligentie of kennis is het wel."
De man was wat beledigd door Stan's opmerking en fronste diep terwijl hij zijn mond open trok om te antwoorden. Stan viel hem echter direct in de rede.
"Ik denk dat het goed is dat je die informatie aan je kapitein geeft. Voor de Striders gaan zorgen dat dit schip de oppervlakte zal raken." Stan maakte een gebaar met zijn arm naar beneden als een schip dat neer stortte.
De bewaker keek even zenuwachtig een maakte aanstalten om weg te lopen maar bleef vervolgens staan. "Maar als ik nu ga blijf jij hier alleen."
Nee werkelijk?
"Ik ga zodra Renold terug is met de bewaker."
aantekening, die andere gast heet Renold.
"Prima. Ik denk niet dat ze me binnen een uur missen. Maar wel snel hoor."
De bewaker wachtte zenuwachtig tot zijn collega terug kwam.
"Ik ben zo terug riep hij waarna hij naar buiten sprintte."
Stan grinnikte.

-Cyan-

"We gaan gewoon en zien wel wat er gebeurt, het plan komt wel als we bezig zijn," antwoordde Cyan. Hoewel wat hij zei haar wel aansprak, het simpelweg verdwijnen met het geld, wist ze dat ze het toch niet kon doen. De kans op algehele vrijspraak, was haar net wat te dierbaar. En hij heeft er gelijk in dat we niet veilig zouden zijn als we de opdracht zouden negeren. Daarnaast, het verloste haar even van Floretta en dat kon ze ook wel gebruiken. "Maar het is toch te laat om vandaag nog te vertrekken, dus direct zal het niet zijn. Morgen ergens of zo denk ik."

Arion

Hij slikte even. 'We hebben het hier wel over de gevreesde rebellen en hun nog erger bekend staande leider. Hoe dacht je onze prinses van dat schip af te krijgen? Lief vragen?' Arion haalde gefrustreerd een hand door zijn donkere haar en zuchtte eens diep.
'Waar gaan we nu heen?'

-Cyan-

"Floretta, daar even alles regelen," antwoordde Cyan. "We hebben toch een slaapplaats nodig voor vannacht, voor we echt op pad gaan. En weet je, misschien is dat vragen niet eens zo'n slecht idee." Cyan dacht even na. "Niet direct om de prinses vragen, maar als we op het schip kunnen komen...Hoe dichterbij we raken, hoe meer kans van slagen we hebben, is het niet?" Ze zag dat ze ondertussen al bijna bij de bestemming waren. "Ik zou je trouwens aanraden die spullen goed verstopt te houden als we binnen zijn."

Aaricia poetste door terwijl Tobias sprak, meer zeggen? Maar ze hoorde toch juist te zwijgen? "Vertel eens, wat zou je normaal rond dit tijdstip doen?" Zei hij toen. Kort keek Aaricia op naar de lucht om in te schatten hoe laat het was. "Wel.. gewoonlijk zou ik nu aan de zanglessen beginnen geloof ik. Gevolgd door politiek, geschiedenis, wiskunde, schrijven en lezen. Al krijg ik nu alleen politiek en wiskunde sinds mijn broer er niet meer is. Mijn vader vind dat geen vrouwen werk maar nu hij geen zonen meer heeft.. wel nu moeten Alana en ik.. of sinds Alana weg is alleen ik dat ook leren." Even keek ze op van haar werk om Tobias zijn reactie te peilen.

Riven opende uiteindelijk zijn ogen weer en wreef over zijn achterhoofd. het voelde alsof hij eerst aan een touw had gehangen bij een zware luchtstorm om vervolgens naar beneden te zijn gezakt en nog een paar keer tegen de zijkant van het schip te zijn geknald. Hij hoorde gegrinnik en keek de jongen aan die zijn val had gebroken, echter wat hij toen zag beviel hem niet. ze zaten in een klein hok achter tralies. Zijn dag kon niet beter.

Arion

'Maak je daar maar geen zorgen over.' Arion keek angstvallig naar de huizen voor hem. Ze naderden de wijk van Floretta's bordeel al. 'Maareh... heb je er misschien net als ik al bij stilgestaan dat iedereen hier ineens mijn gezicht en naam schijnt te kennen? Om de een of andere belachelijke reden? Ik kan niet zomaar naar de rebellen marcheren en hoi zeggen als ook zij aangestoken zijn door die belachelijke fabels.'

Stan

Hij keek verbaast neer toen er beweging in de jongen kwam. De bewaker die Renold zou moeten heten liet de genezer de cel binnen. Waarna hij de deur weer sloot. Stan nam rustig de tijd om Renold zijn exacte handelingen te volgen en hinkte vervolgens om zich naar de genezer en de jongen op de grond te richten. De genezer wilde eerst Stan zijn kant in komen maar die schudde zijn hoofd.
"Bekijk eerst maar of hij geen hersenschudding of schedel fractuur heeft of zo iets. Hij besloot zichzelf met zijn hoofd op te vangen."
De genezer knikte waarna hij bij de jongen neer hurkte. "Kun je me je naam vertellen?"

-Tobias-

"Klinkt...interessant," antwoordde Tobias, om niet al te onbeleefd over te komen. Hij wilde haar niet beledigen. Beledigde vrouwen betekenen nu eenmaal niets dan problemen.
"Ahja, de dood van de prins...Het moet verschrikkelijk voor je zijn geweest...Of nog steeds zijn."

Aaricia wendde haar blik af. Ze miste haar broer nog elke dag, maar ze moest sterk blijven, hoe dan ook. Ze mocht en ze kon niet laten zien hoe erg ze hem miste. "Ja dat was het ja.." zei ze na een korte stilte dan ook. ze besloot stomweg verder te boenen om er niet aan te hoeven denken. waarom begon ze er zelf dan ook over?

-Cyan-

"Goed dat je het zegt," antwoordde Cyan, een beetje achteloos. "Maar zoiets heeft een vermomming. Je zult toch moeten leren toneelspelen, wil je een beetje goed in het vak zijn..." Ze glimlachte veelzeggend naar hem. "Het wordt alleen nog een probleem om te bedenken als wat je je gaat vermommen, zoveel bijzonders hebben we niet echt..."

Arion

'Een edelman moet toch zeker wel lukken?' Hij opende de houten achterdeur van het pand van Floretta. 'Of een zwerver. Geen idee. We kunnen ons uitgeven als mensen die ook bij de rebellen willen komen. Ik heb alleen wat hoofdbedekking nodig. Iets om me onherkenbaar te maken in elk geval.'