Aireolia

Arion

'Dat zal ik zeker onthouden, Kapitein,' zei Arion, hem een stralende vrouwelijke glimlach toewerpend. Toen haastte hij zich naar buiten.

Hij rende in vlug tempo de trap op die vanuit de kajuiten naar boven leidde en had Cyan al snel gevonden. Evenals Tobias. De kleine etter.
'Cynthia!' Hij trok haar aan haar arm mee richting hun hut. 'We moeten onmiddellijk praten.' Hij wierp even een blik op Tobias. 'En jij mag ook meekomen.'

Aaricia keek Cynthia aan. "Oh wel eehm" Stamelde Aaricia. Ze keek om zich heen. "Als de kapitein hier niet is zal hij wel in zijn hut zijn maar.. ik weet niet wat hij precies doet .." Verbaasd keek ze op toen de andere vrouw weer naar buiten kwam 'Cynthia!' zei hij waarna de vrouw met wie ze zojuist had gepraat mee werd genomen. Ze knipperde verbaasd met haar ogen toen ze de twee nakeek. Haar blik gleed naar Tobias toen die ook meegeroepen werd. verbaasd en niet begrijpend bleef ze staan, had ze iets gemist?

-Allebei-

Tobias had er eigenlijk helemaal geen zin in, maar besloot toch maar zijn broer te volgen. Ergens was hij er benieuwd na wat er verder nog gezegd was tussen hem en de kapitein nadat hij de hut had moeten verlaten. Zeker omdat Arion niet klonk alsof hij een zware straf gehad had.

Cyan werd voor ze het wist meegetrokken en wilde ertegenin gaan. Pas toen zag ze dat het Arion was en dat betekende dat ze nu een directe bron had voor de antwoorden op haar vragen. Zodra ze binnen waren besloot ze dan ook maar gelijk de eerste vraag te stellen.
'Waarom bleef je zolang weg?'

Arion

'Vanwege de kapitein. Hij wilde me niet laten gaan. Kennelijk verkeert hij in de veronderstelling dat ik écht een vrouw ben en - Veeg die stomme grijns van de smoel, Tobias - was hij eh...geïnteresseerd in de diensten die wij op dit schip voor zijn mannen konden verrichten,' zei hij, besluitend een draai aan het verhaal te geven. Toegeven dat de kapitein met hem haf geflirt was te genant. 'Ik heb geprobeerd te peilen wat voor man hij was, maar werd niets wijzer. Hij klonk...wel, bijna aardig.' Hij haalde zijn schouders op.

-Cyan-

'Oh? Wilde hij gebruik maken van onze diensten?' Cyan was enigszins verbaasd, gezien de reacties die ze tot nog toe gehad had van de bemanningsleden. Ergens had ze het vermoeden gekregen dat ze niet zo dol waren op haar, of beter gezegd waar ze vandaan kwam. Blijkbaar had ze het verkeerd begrepen.
'Natuurlijk is hij aardig,' zei Tobias, maar Cyan kapte hem gelijk af door zelf het woord te nemen.
'Welke diensten had hij het precies over?' Goed ze was hier met een andere missie, maar een beetje geld verdienen onderweg kon geen kwaad, vond ze.

- Arion -

Hij kreeg een beetje ene kleur en ging meer in de schaduw staan om het niet op te laten vallen. 'Oh ehm nou hij eh....vond ons erg aantrekkelijk. Hij eh...dacht dat hij nader kennis wilde maken en ehm...'Hij hakkelde even en bleef toen stil. 'Maar ik heb niks over de p... onze speciale msissie te horen gekregen.'

-Cyan-

'Misschien is het maar eens tijd dat je gaat, Tobias,' antwoordde Cyan. 'Of heb jij hem nog wat te zeggen, Ria?' Ze hoopte van niet, ze had er behoefte aan wat zaken onder vier ogen met Arion te bespreken en hoe langer Tobias zou blijven, hoe langer ze zou moeten wachten. Momenteel hield ze niet echt van wachten.

- Arion -

'Je kunt me Arion noemen waar hij bij is, Cyan,' zei hij zacht. 'Hij is mijn broer.' Hij keek even fronsend in Tobias' richting. 'Wat de hele zaak er niet bepaald gemakkelijker op maakt, geef ik toe.' Hij glimlachte even. 'Het is zo lang geleden dat ik mijn familie heb gezien, Cy. Kan hij niet delen in...de plannen?' Hij zag echter aan haar blik dat het zo eenvoudig niet lag en deed er dan ook vlug het zwijgen toe.

-Cyan-

'Ik zal erover nadenken.' Eerlijk gezegd had Cyan er niet zoveel behoefte aan. Dat de jongen bij de rebellen zat, had een reden. Een reden die ertoe kon leiden dat hij hun zou willen dwarsbomen als hij wist wat ze van plan waren. Anderzijds konden zijn positie en familieband met Arion er natuurlijk ook toe leiden dat de jongen hun zou helpen. Maar dat was een optie waar Cyan niet op durfde te vertrouwen. 'Momenteel wil ik het graag met je over wat zaken hebben die ik liever onder vier ogen bespreek.' Cyan wierp een blik op Arion die hem genoeg moest vertellen over haar plannen, ze zorgde er wel voor dat ze van Tobias afgewend stond.
'Ik zou het op prijs stellen als je ons alleen zou laten, Tobias,' zei ze vervolgens. Ze zag aan het gezicht van de jongen dat hij door haar beheerste gedrag alleen maar meer vragen kreeg en ergens had ze het vermoeden dat hij het er niet zomaar bij zou laten. Niet dat het haar veel kon schelen. Ze was opgegroeid in een wereld vol listen en bedrog, een simpel rebelletje om de tuin leiden moest wel lukken dus. Zolang het nodig was althans.
'Vind je het geod als we het gesprek met hem op een later tijdstip voortzetten, Arion?' Ze streek even over zijn arm bij het stellen van die vraag.

Arion

'Eh, ja, maar...' Juist op dat moment zag hij een man in hun richting komen lopen. Onmiddellijk viel hij weer in zijn rol van Ria. 'Oh ehm, Cynthia, misschien kunnen we beter even mijn jurk verstellen inderdaad. Ik wil niet dat deze mannen denken dat ik een lichtekooi ben. Tot later, Tobias.' Hij haastte zich de kajuit in.

-Cyan-

Cyan sloot de hut van hun hut al gauw achter zich, en bleef er vervolgens even tegenaan leunen om naar Arion te kijken.
'Je hebt gelijk, die jurk moet nodig versteld worden, trek maar uit.' De blik in haar ogen was ondeugend en ze hoopte dat ze er niet veel meer woorden voor nodig had om hem duidelijk te maken wat ze wilde. Protesten had ze momenteel ook weinig zin in, dit was dan ook zijn enige kans om vrijwillig toestemming te geven, zou hij die afslaan, dan stond ze niet in voor de gevolgen.

---

-Tobias-

Het ene moment zag hij hoe een deur voor zijn neus werd dichtgeslagem het volgende moment kwam Kyle op hem afgelopen.
'Wat doe jij hier?' vroeg hij verbaasd, even vergetend dat de ander hoger in rang stond dan hem.
'Dat kan ik beter aan jou vragen,' antwoordden Kyle. 'Ik hoef me niet te verantwoorden. In tegenstelling tot de personen die schijnbaar hun taken vergeten.' De man keek Tobias met een dusdanige blik aan dat het hem slimmer leek om gauw weg te wezen dan om het korte gesprek te vervolgen. Sowieso had hij een stomme vraag gesteld, de man had wegens zijn positie immers een hut in deze gang tot zijn beschikking, in tegenstelling tot hem.

---

-Kyle-

Hij zag Tobias weer vertrekken en bleef even een moment staan om te zien uit welke hut hij kwam. Een blik opzij vertelde hem dat het de hut de twee nieuwelingen was. Hij vroeg zich af wat het joch er te zoeken had, maar besloot dat het weinig nut had daar nu veel aandacht aan te besteden. Een grootschalig onderzoek op een schip als dit had weinig kans van slagen leek hem, dat zou het drietal enkel afschrikken mocht er wat zijn. En anders zou het toch verspilde moeite zijn, als er wat aan de hand was, werd dat toch wel snel genoeg duidelijk. Er bestonden maar weinig geheimen die konden standhouden op het schip.
Want er moest wel wat zijn, hij kon zich niet herinneren dat hij of iemand anders Tobias de opdracht had vergeten zich met de twee dames te bemoeien. Voor zover het dames waren dan. Zeker die Cynthia vond hij een onbetrouwbaar wicht. Of zijn vermoedens juist waren zou vanzelf wel duidelijk worden, dacht hij.

De gedachtegang leidde ertoe dat hij besloot de prinses maar eens op te zoeken, dat had hij al eerder willen doen, maar haar hut was leeg. Natuurlijk, daar ze in de bemanning op moest gaan en hele dagen in hutten zitten leidde niet echt gelijkheid maar tot verdere benadrukking van de verschillen.

Hij liep verder naar het dek en zag haar ineens te staan. Binnen enkele passen was hij bij haar. Een emmer sop en borstel maakten hem duidelijk waar ze mee bezig was geweest, net als de vlekken op haar kleding. Het liefst wilde hij haar gelijk weer fatsoenlijke kleding geven en haar taak overdragen aan een ander, een teer poppetje als haar diende niet zo behandeld te worden. Hij hield zich echter in, wetende dat hij dat wel moest.
'Goedendag,' sprak hij haar vriendelijk en beleefd aan, voor ze kon denken dat hij slechts naar haar toe gekomen was om hem aan te gapen.

Met de borstel nog in haar handen draaide Aaricia zich bij. Een onschuldige verbaasde blik lag op haar gezicht maar veranderde al snel in een vriendelijk glimlachje. Ze herrinderde zich Kyle nog wel, hij was immers degene die had voorkomen dat Tobias haar eer had ontnomen in een moment van zwakte. En eigenlijk, ondanks dat ze niet goed wist wat ze nu moest met Tobias, of ze nog van hem moest houden, hem moest vrezen haten of totaal iets anders was ze wel blij dat ze in elk geval nog zuiver te noemen was. "Goedendag," Antwoorde ze Kyle dan ook met een lichte verlegen blos op haar wangen. Ze keek hem afwachtend aan met haar grote heldere blauwe ogen.

Arion

'Daar heb ik helemaal geen tijd voor, Cyan!' zei Arion opgewonden. 'Ik moet je precies vertellen wat de kapitein tegen me zei. Misschien is er iets dat ik over het hoofd heb gezien in zijn woorden. Een aanwijzing die ons naar de prinses kan leiden! Ik ben er echt zeker van dat dít het schip is dat we moesten hebben, want als je de inrichting zag van de kajuit van die kerel...' Hij ijsbeerde intussen druk gebarend door de hut. 'Ik snap niet hoe je na een gebeurtenis als deze van me verwacht dat ik met naald en draad aan de slag ga,' zei hij toen gefrustreerd. Het kwam geen moment in hem op om een andere betekenis achter haar woorden te zoeken.

-Kyle-

'Alles goed?' vroeg hij, niet helemaal zeker waarom hij haar aangesproken had. Niet dat hij anders nooit een praatje maakte met bemanningsleden, natuurlijk deed hij dat wel zodat hij in ieder geval op de hoogte was van eventuele conflicten en dergelijke. Ze konden dan wel rebellen zijn die allemaal aan dezelfde kant stonden in de strijd, dat betekende niet dat daarmee onderlinge gevechten geheel uitgesloten waren. In tegenstelling tot de kapitein was hij liever aanwezig vóór er wat plaatsvond.
Met al de mannen en vrouwen wist hij ook altijd wel wat hij moest zeggen. Met Aaricia lag het echter anders. Iets maakte dat hij wat onzeker was in haar buurt, dat hij zich onhandig voelde en naar zijn idee zich ook zo gedroeg. Waarschijnlijk lag het eraan dat ze een zekere titel had. En hoewel hij er eerder minder last van had gehad, sinds het voorval met Tobias was het hem alleen maar meer duidelijk dat ze bescherming nodig zou hebben. Hij had alleen geen idee of hij die wel zou kunnen bieden.

---

-Cyan-

'Dan vertel je toch terwijl ik ga naaien?' Voor hij kon protesteren stond ze al achter hem om de sluiting te openen en hem zijn kleding uit te trekken. Hoewel zijn reactie haar lichtjes ergerde moest ze toch wel grijnzen om zijn manier van doen. Naar haar idee hadden mannen altijd maar oor en oog voor één ding, schijnbaar Arion niet. Maar dan was het wel een leuke uitdaging zijn gedachten op een ander onderwerp te krijgen.

Arion

Morrend liet hij zich uit zijn kleding helpen.
'Goed dan, maar laat het niet te lang duren. Ik vind het idee maar niets dat iemand hier binnen kan komen en mij zo aan zou treffen, Cy.' Hij gaf haar de jurk in handen. Toen keek hij haar nieuwsgierig aan. 'Waar heb je naald en draad?'

-Cyan-

'Dat is zo opgelost,' antwoordde, terwijl ze naar de deur liep om hem op slot te draaien, de sleutel expres in het slot latend zodat deze ook niet van de andere kant geopend kon worden. Daarna liep ze weer terug naar Arion en ging ze achter hem staan, om verder te gaan waarmee ze bezig was. Haar vingers streken zachtjes over zijn huid.
'Is het niet misschien een idee dat je even ontspant?'

Arion

Hij hapte even naar adem en rilde oncontroleerbaar. Natuurlijk verraadde zijn lichaam hem opnieuw, dacht hij verbitterd.
'Cyan, nee. We moeten deze fout niet nog eens maken,' zei hij bruusk. 'geef me die jurk, dan repareer ik hem zelf wel.' Hij wist niet of hij nu zo geïrriteerd klonk omdat hij haar weg wilde houden, of juist omdat hij bang was dat hij dat juist níet wilde.

-Cyan-

'Een simpele massage kan toch geen kwaad? Gewoon om even te ontspannen, je gedachten op een rijtje te zetten terwijl je me alles verteld?' Ze keek hem licht pruilend aan, maar niet zo dat het heel erg opviel dat ze meer in gedachten had. 'Kom op, het kan je alleen maar helpen.'

Arion

Hij wist dat hij bij zijn punt zou moeten blijven, maar het vooruitzicht van een massage, énkel een massage...het was te verleidelijk. Hij kon immers altijd nog nee zeggen als ze meer trachtte los te krijgen van hem, toch?
Hij knikte dan ook. 'Oké Cyan, jij je zin. Een massage, voor jou en voor mij, maar meer niet. Ik heb werk te doen en jij denk ik ook.'

-Cyan-

'Je kunt maar beter ontspannen aan het werk gaan, anders komt er toch niets fatsoenlijks van...'' Ze duwde hem zachtjes op het bed, de rest van zijn kleding onderwijl bij hem uittrekkend. 'Vertrouw me maar, ik weet zeker dat je hier geen spijt van zult krijgen.

Arion

Spijt heb ik al, wilde Arion haar toebijten. Maar hij hield het voor zich en deed gehoorzaam wat zij van hem verlangde. 'En jouw kleding?' kon hij niet laten op te merken, toen ze hem geheel ontkleed op bed had geduwd. 'Ik wil jou best ook masseren, als dat je tevreden zou stellen.' liever dat dan nogmaals de liefde met haar te bedrijven in de wetenschap dat zij niets om hem gaf.

Aaricia knipperde even met haar ogen waarna ze naar Kyle glimlachte. Ze knikte met een kleine vrolijke twinkeling in haar ogen. "Met mij gaat alles goed ja." Zei ze, hoewel.. ze maakte zich ergens wel wat zorgen om die nieuwelingen. Maar waarschijnlijk was ze gewoon te paranoïde omdat ze zich beseft had dat ze het hier leuker vond dan thuis. Ze voelde zich hier ook meer thuis, nouja. Bij deze mensen dan. Ze kon ook niet ontkennen dat ondanks dat ze dit wel leuk vond ze te gewend was aan haar luxe leven om helemaal zonder luxe te willen blijven. Toch was ze niet verwend, ze besefte zich ook wel dat ze voor deze plek ook behoorlijk wat luxe had en voor zolang het duurde dat ze hier kon zijn was ze ook daar dik tevreden mee.

-Cyan-

'Als jij graag wil dat ik mijn kleding ook uitdoe, doe ik dat graag voor je,' antwoordde ze grijnzend. Het voelde alsof ze langzaam haar grip op hem kon verstevigen, en dat voelde goed. Iets zei haar echter dat ze niet te snel moest laten merken waar ze echt op uit was, maar dat was niet erg, ze hadden de tijd.
'Maar vertel eens,' zei ze, terwijl ze de sluiting van haar jurk wist te vinden en voorzichtig probeerde te openen. 'Wat was er nu precies gebeurd?'

---

-Kyle-

Even wist hij niets meer wat hij moest zeggen, toen hij merkte dat er weer een stilte viel.
'Mooi uitzicht is er, he?' vroeg hij toen plots, voor hij zichzelf voor zijn kop kon slaan om zoiets onbenulligs te vragen. Ze stonden veel te ver van de rand vandaan om naar beneden te kunnen kijken en vanaf hier waren er slechts witte dotten wolken te zien. Zover als je oog strekte. Hij bleef er even naar kijken, zodat hij zichzelf misschien weer wat beter onder controle zou hebben. Iets maakte dat hij zich heel onrustig voelde momenteel en daar hield hij niet zo van.

Aaricia keek even op naar de wolkenzee om zich heen en ze glimlachte. Ze knikte dromerig, nee voor haar was er niet veel nodig om ergens van te kunnen genieten. "Dat is het zeker." Zei ze. "Die uitgestrekte wolken overal om je heen, de vrijheid." Ze keek op met een vrolijke twinkeling in haar ogen. "Ik weet nog hoe Alana en ik ons wel eens verstopte in de paleis tuin om dan figuren te zoeken in de wolken." Zei ze toen ze hem aankeek al gleed haar blik toen langs hem heen. "Zoals daar"Zei ze toen met een glimlach, "Die wolk lijkt net op een draak." Het was duidelijk te zien hoe zoiets onnozels haar eigenlijk al vrolijk wist te krijgen, misschien kwam het ook door haar naïviteit. en door het feit dat ze van haar vader maar zo weinig mocht dat ze ook de kleine dingen in het leven zo sterk wist te waarderen.

Arion wist wat ze probeerde. Hij zou er mooi niet aan toegeven dit keer. Hij zou zich niet laten verleiden door dat prachtige lijf waar hij zo naar hunkerde. Nee, hij zou gewoon nee zeggen, en het glashard volhouden. Ze zocht maar iemand an...nee dat ook weer niet. Hij vervloekte zijn bezitterige jaloezie.
Terwijl haar kleding verdween keek Arion hoe langer hoe ongemakkelijker.
'Nou, Tobias en ik werden die kajuit dus binnengeleid en..' Hij keek weg om haar ontbloote, delicate huid niet te hoeven zien. 'En...' waar was hij ook alweer gebleven? oh ja, de kajuit. 'Nou die stond dus vol met kostbaarheden. En de kapitein vroeg ons wat het lawaai was dat hij hoorde, dus we legden uit dat er een ruzie was, en toen stuurde hij Tobias weg omdat hij mij alleen wilde spreken. Ik dacht eerst dat hij me niet vertrouwde, als vreemdeling zijnde, maar het lijkt erop dat hij me totáál niet doorziet. Die man is bijziend denk ik.' Hij ratelde zijn verhaal zo snel mogelijk af, om er maar vanaf te zijn. Als hij ook maar even een pauze tussen zijn woorden liet, vreesde hij, zou hij verstommen en opnieuw als bevroren naar haar lichaam gaan staren. De herinneringen aan de avond ervoor leken plots onwerkelijk, als iets uit een droom. Iets dat hij niet echt gevoeld had, of geproefd, gehoord en gezien. Alsof de geur van haar zoete parfum niet nog steeds aan zijn huid kleefde.