Aireolia

Arion

Hij voelde een steek van schuld in zijn maag bij haar onschuldige verwijzing naar de zak goud. Ze kon natuurlijk onmogelijk weten wat er op het plein voor Floretta's Huis van Vermaak had plaatsgevonden, maar toch voelde hij zich betrapt. 'Uhm nou...áls iemand een zak goud zou geven, zou ik het misschien wel aannemen,'zei hij aarzelend. 'Als ik zeker wist dat het van rijke lieden afkwam die het echt konden missen.' Hij slikte en boog zich toen over zijn gereedschapskist, plotseling druk op zoek naar iets.

-Cyan-

Cyan zag zijn reactie en voelde zich toen ergens wel een beetje gemeen. Om het goed te maken stond zo op en ging ze naast hem staan, daarbij een hand op zijn schouder leggend. Daarna boog zij zich ook voorover om zachtjes in zijn oor te fluisteren: "Je hoeft je heus niet te schamen voor iets wat iedereen zou doen, zeker niet als het slechts een gedachte is."

Arion

Haar warme adem streek langs zijn oor en hij kromp even instinctief wat ineen, een sullige grijns op zijn gezicht. Zijn ogen stonden wat glazig toen hij haar verliefd aankeek.
'Eh nou... dank je, Cyan. Voor je begrip, bedoel ik.' Hij vroeg zich af of ze het erg zou vinden als hij haar even warmhield met zijn lichaam. Als hij haar even zou knuffelen. Ze zag er heerlijk zacht uit. Vlug wendde hij zijn blik maar even af en ging hij op de grond liggen om aan een ventilatierooster van het machinewerk te sleutelen.

-Cyan-

Op het moment dat hij ging liggen, ging ze op haar knieën naast hem zitten. "Voor wat anders?" vroeg ze, op een toon die in het midden liet of ze het wel of juist niet wist. "Je ziet er nogal gespannen uit, weet je dat?" vroeg ze, waarna ze haar handen op zijn schouders zette en zachtjes begon te kneden, maar wel zo dat het zijn werk niet in de weg zat.

Arion

Vanaf het moment dat zijn rug door haar kleine handen aangeraakt werd, voelde hij de ngenoeg onbedwingbare neiging om zich volledig te ontspannen. Om te kijken wat ze zou doen met hem. Een gevaarlijke gedachte. Hij wilde haar tenslotte helpen, toch? Hij wilde haar beschermen tegen de kou! Het was wreed van hem om zulke gedachten te hebben als... hij kon een kort hees geluidje uit zijn keel niet onderdrukken en liet van verwarring zijn gereedschap vallen. Zijn schouders spanden zich des te meer toen zijn hele lichaam zich schrap zette om vooral niet te laten merken hoe geweldig hij dit vond.
'An..'fluisterde hij schor. 'gewoon voor je begrip. Ik bedoelde niet...Ik wilde alleen maar...' Hij zuchtte zacht onder haar aanrakingen. 'Alsjeblieft An...'smeekte hij wanhopig. 'Wil je niet liever in die warme dekens gaan liggen?' Hij bloosde bij de herinnering aan hóe ze daar gisteren had gelegen. 'Met kleding, bedoel ik...' oh help, waarom zei hij dat nou hardop?

-Cyan-

"Tsss, je moet je echt leren ontspannen jij," antwoordde Cyan, terwijl ze onverstoord doorging. Al vond ze zijn reactie simpelweg geweldig, het gaf haar een zeker gevoel van macht. "En ik vind het wel gezellig zo." Een wrede gedachte kwam in haar op, vervolgens bukte ze om weer in zijn oor te kunnen fluisteren. "Waarom met kleding aan als zonder veel vrijer is..." Met alles wat ze deed, werd ze er zekerder van dat hij haar schuilplaats echt nooit zou verraden en dat was precies haar bedoeling.

Arion

'omdat...omdat...' het kwam er helaas nogal hees uit en hij deed een halfslachtige poging om overeind te komen. 'Omdat het niet goed is. Ik ben maar een armetierige arbeider en jij...wel het is ook niet...ik kan niet zomaar...' Hij werd zo rood op de kaken dat zijn haar er licht door leek. 'Hou op met me zo te plagen,' zei hij boos, al klonk het meer smekend dan geërgerd. 'Ik heb je eerder al gezegd dat ik je heus niet zal verraden. Je hoeft niet...' Hij produceerde een hoge piep toen ze weer iets deed. Hij kon onmogelijk ontkennen dat hij verlangde naar haar. En volgens hem wist ze dat maar al te goed. Niet dat hij het nog kón ontkennen. Zijn reactie op haar handelingen was iets te duidelijk geweest.

-Cyan-

"Zoals ik al zei: ontspan je eens," antwoordde Cyan simpelweg, waarna ze voorover boog om hem een kus te geven. Hij zag er gewoon zo aantrekkelijk uit momenteel, nu hij niet onder het vuil zat, dat ze zich even niet kon behelpen. Haar handen trokken hem wat dichter naar haar toe.
"En als je nu nog weigert te ontspannen vrees ik dat ik wat meer drastische maatregelen ga moeten treffen..."

Arion

Heel even nog verzette hij zich tegen haar, maar toen sloeg hij zijn ogen neer en deed hij wat ze hem opdroeg. Hoeveel kwaad kon het om een paar minuten werktijd te verspillen? Die motor was toch al zo goed als piekfijn in orde. Hij gaf zich volledig aan haar over, iedere spier in zijn schouders, rug en armen ontspannen.
'Omdat jij het wilt...'zei hij met een halfslachtige glimlach. Hij wilde haar echter graag iets van gelijke waarde teruggeven. Dat wist hij nu al.

-Cyan-

"Jij niet dan?" vroeg ze, waarna ze weer met haar lippen de zijne beroerden. Haar handen gleden strelend over zijn rug, in een poging te zien hoe mak ze hem kon krijgen. Cyan was tot nog toe maar weinig mannen tegen gekomen die zich zonder echt veel tegenstribbelen aan haar overgaven, beter gezegd op Arion na geen, en eigenlijk hield ze wel van de ervaring die ze nu opdeed.

Arion

Even durfde hij haar niet te antwoorden. Toen knikte hij en zuchtte hij vol verlangen. 'Ja...ik ook.' Hij draaide zich iets om haar aan te kijken en glimlachte verlegen naar haar. Ze maakte dat hij zich weer een onervaren schooljongen voelde. Misschien was ze wel een heks en had ze hm betoverd.Een erg prettige betovering.

-Cyan-

"Dat hoefde je mij al niet meer te vertellen," zei Cyan zwoel. ze verplaatste haar handen zo dat ze niet meer zijn rug, maar over zijn borst masseerde. Al wist ze dat ze niet veel verder moest gaan, ze was al genoeg mannen tegen gekomen in haar leven dat ze beter iets achter kon houden om zichzelf te verzekeren dat aan haar wensen voldaan zou worden. En hoewel een massage de slaapplek wel waard was, vond ze het toch iets buiten de prijsklasse om verder te gaan.

Arion

'Ik vertelde het je alleen maar omdat ik...' begon Arion zacht, voor deecho van voetstappen die hun kant opkwamen de droom ruw verstoorden. Gedesoriënteerd keek Arion even in de richting van het geluid. Toen schoot hij overeind en fatsoeneerde hij vlug zijn kleding weer.
'Vlug, Cyan, verberg je. Ik denk dat het de controle is.'
'Hierheen, heren! Hier werkt het joch dat jullie heeft lastiggevallen samen met die dieven!'
'...Of we kunnen maken dat we hier wegkomen...' stamelde hij verbijsterd.

-Cyan-

"Natuurlijk kunnen we hier wegkomen," antwoordde Cyan, terwijl ze binnen enkele seconden overeind stond. "Of denk je soms dat ik hier dagelijks kom binnenwandelen via de hoofdingang? Tsss....Je bent een dief, of je bent het niet...En als je een dief bent gebruik je nu eenmaal van die dievenweggetjes." Terwijl ze dit zei trok ze hem mee naar een smalle doorgang verstopt in het duister achter de machine. "Volg me, blijf dicht bij me en maak zo min mogelijk lawaai, dan komt het helemaal goed. Oh, en mogelijk moet je hier en daar een beetje bukken of je kleinmaken..."

Arion

'Maar wacht! Ik moet nog terug! Mijn spullen...' Arion zweeg echter toen hij schaduwen zag dansen op de muren van de gang. Het licht van lantaarns kwam snel dichterbij en de stemmen werden luider.
'Ik zie hem niet, meneer.'
'Geen zorgen, hij kan niet ver weg zijn! Doorzoek de ruimte! Iedere hoek en iedere uitsparing! Vindt die rat die het waagde de soldaten van Zijne Hoogheid te beschamen en te bestelen!'
Arion aarzelde niet langer en volgde An zo snel hij kon. Zijn maag werd koud en kneep samen bij de gedachte aan al het goud dat hij nu achterliet, in zijn kluisje bij de hoofdpost.
Hij was heel even rijk geweest. Het had niet zo mogen zijn. Hij dacht aan de gezichten van zijn familie. Aan de teleurstelling als ze wederom hun laatste centen bijeen moesten schrapen, alleen om te zien dat er weer niet genoeg was om eten van te kopen. Misschien moesten ze weer een van hun kinderen verkopen aan een contracteur van een industrie.

-Cyan-

Ze schoot de gang door, al was het minder snel dan ze normaal deed zodat Arion de kans had haar te volgen. Het duurde niet lang voor het weer wat smaller werd, waarna de gang juist breed werd. En op dit punt komen de zijwegen in beeld. Cyan had geen idee waar ze was, meer dan te weten welke afslag ze moest nemen was voor haar niet van belang. Even stopte ze, om te zien of Arion door de smalle spleet heen zou weten te komen. Als het zo was, waren er geen problemen meer. Cyan had immers genoeg bewakers in haar leven gezien om te weten dat er geen was die hun daardoor zou kunnen volgen, als ze de ingang al zouden ontdekken.

Arion

Hij zag An door een smalle spleet glippen en rende zo hard hij kon om de koninklijke wachters niet alleen vóór te blijven, maar ook uit het zicht te blijven. Als ze hem eenmaal vonden konden ze hem zonder problemen in no time omsingelen.
Nog een geluk dat hij jarenlang ondervoed was geweest, dacht hij, terwijl hij zonder moeite door de smalle doorgang glipte.
'Waarheen nu?' vroeg hij haastig aan An. 'Ik kan niet terug naar huis. Ze zllen me daar zoeken.'

-Cyan-

"Tja, ik had drie plekken waar ik terecht kon..." antwoordde ze. "Plek één wordt bezet gehouden door soldaten waarschijnlijk, plek twee vind ik te fris in deze tijd van het jaar...En plek drie...Mwah ik kom er meestal alleen, maar jij moet er ook wel tussen passen." Cyan keek even om zich heen om te bepalen welke afslag ze moest nemen, hoewel ze er al bijna automatisch op af gelopen was. Een klein stukje verder kwamen ze aan bij een trap. "Hier naar boven dus."

Arion

'Aha,' zei hij slechts, haar bijblijvend op de trap. 'En waar is dat dan precies? Een plaats die ik terug zou kunnen vinden als we elkaar kwijtraken?' Arion keek achterom en hoorde een hoop nijdig geschreeuw en gevloek toen de voorste stadswachten zich door de spleet trachten te wurmen.

-Cyan-

"Het is wel herkenbaar genoeg daarvoor gok ik," antwoordde Cyan. "En daar hoef ik niet binnen te sluipen, ik heb er immers mijn eigen kamer. Ik heb alleen niet elke nacht zin er gebruik van te maken." Ze opende het luik dat naar buiten zou leiden, een steegje in. Vanaf die plek was het slechts een paar stappen naar de achterdeur van et huis waar ze naar binnen wilde. Binnen niet al te lange tijd had ze de deur geopend en wachtte ze tot Arion met haar naar binnen zou stappen.

Arion

Het huis kwam hem ergens vaag bekend voor, maar de invallende duisternis en de desoriëntatie na het ondergrondse netwerk van gangen maakten het hem onmogelijk om uit te maken waar hij was. Tevens kwam hij eigenlijk nooit in dit deel van de stad. Het was veel te goed onderhouden. Hij volgde An echter zonder aarzelen. Omdat hij haar vertrouwde. Dus liep hij ook nietsvermoedend naar binnen in Floretta's Huis van Vermaak.

-Cyan-

Cyan controleerde of het luik wel weer goed gesloten was en liep daarna achter hem aan naar binnen.
"Graag hier ook een beetje stil zijn," fluisterde terwijl ze de weg aflegde naar haar kamer in de hoop niemand tegen te komen. "Ik ben dan wel vrij om hier te komen, maar ik wil liever niet dat iemand ziet dat ik er ben."

Arion

'Oh...okay.' Arion volgde haar op de voet, zich muisstil houdend, voor hij haar aankeek met een kleine glimlach. 'Dankjewel nog trouwens, dat je me hebt geholpen. Ik wist wel dat je een goed mens was. Al die stoere praat over dieven houdt mij niet voor de gek.' Toen zweeg hij en richtte hij zijn aandacht weer op de gang voor hen. Er klonken vreemde geluiden van achter sommig deuren, te gedempt om uit te kunnen maken wat er precies gebeurde. Toch kon hij het gevoel niet van zich afschudden dat er iets nit in de haak was met dit huis. Hij zou An goed moeten beschermen.

-Cyan-

"Als jij gepakt zou worden, zouden ze binnen korte tijd ook mij te pakken krijgen,"antwoordde Cyan, zonder ook maar moeite te doen te verhullen wat ze dacht. Haar slaapplek was ze toch kwijt, dus echt aardig hoefde ze er niet meer zijn. Opgelucht zuchtte Cyan even toen ze de deur van haar slaapkamer achter zich kon sluiten. "Ik raad je aan je niet buiten deze muren te begeven, en dan bedoel ik niet die van het huis maar van de kamer. Alles wat je nodig hebt is hier wel te vinden."

Arion

'Oh eh...oké...' zei hij verbaasd. 'Het lijkt me wel het minste wat ik voor je terug kan doen. Doen wat je zegt.' Hij keek haar enigszins verontrust aan. 'Waar ga jij heen dan?' vroeg hij er nieuwsgierig achteraan.